وفاق ملي: بررسي عوامل و زمينه هاي تلاش جناح راست براي سازش با اصلاحگرايان حكومتي

دو صاحبنظر سياسي و يك فعال ملي مذهبي در باره وفاق ملي كه به صورت يك بحث تئوري در روزنامه رسالت چاپ تهران مطرح شده است، اظهار نظر مي كنند. قاسم شعله سعدي، صاحبنظر سياسي در تهران در مصاحبه با راديوآزادي، نتيجه وفاق دو جناح هيات حاكمه را منزوي شدن اصلاح گرايان واقعي، شكست اصلاحات و در نتيجه آن متزلزل شدن پايه هاي رژيم جمهوري اسلامي مي داند. وي مي گويد: جناح راست به خاطر منافع داخلي خود مي كوشد از اعتبار جناح اصلاحگرا در افكار عمومي به نفع پيشبرد سياست هاي خود بهره برداري كند كه به استحاله اصلاح طلبان و بي اعتبار شدن آنها در افكار عمومي منجر مي شود. با اين حال وي مي افزايد مطالب روزنامه رسالت نظرات شخصي نويسنده آن است و جناح هاي سياسي در ايران فاقد سازمان و تشكيلات منسجم و برنامه ريزي هستند. صادق زيباكلام، استاد علوم سياسي دانشگاه تهران در مصاحبه با راديوآزادي مي گويد عامل اصلي حركت به سوي وفاق ملي، واكنش جناح راست به تهديدات خارجي است. وي مي افزايد اگر محافظه كاران اين هنر را داشته باشند كه بحث رابطه با آمريكا را در چارچوب وفاق ملي بياندازند، خواهند توانست بگويند كه چون اكثريت خواهان رابطه با آمريكا هستند، به خاطر ميثاق وفاق ملي همراه با اكثريت حركت خواهند كرد. وي مي گويد قصد جناح راست از وفاق ملي اين است كه جناح اصلاحگرا را تحت لواي خود در آورد. زيباكلام مي افزايد علت استقبال بعضي از اصلاح طلبان وابسته به دوم خرداد از اين بحث به خاطر تلاش براي كاهش موانع بر سر راه اصلاحات تحت عنوان تامين منافع ملي است. با اين حال وي مي گويد اختلاف نظرهاي ميان دو جناح عميق تر از آن است كه آنها بتوانند به وحدتي حتي در چارچوب منافع ملي نزديك شوند. تقي رحماني، از اعضاي گرايش ملي مذهبي از وفاق ملي استقبال مي كند ولي مي گويد: امروز وفاق ملي همراه با تهديد مطرح مي شود و چهره هاي شاخص جناح راست هنوز نظر خود را در باره وفاق ملي مطرح نساخته اند و اين بحث تنها به صورت تئوريك در يك نشريه مطرح شده است. وي مي گويد وفاق ملي بايد مصاديق عملي هم داشته باشد، مثل آزادي زندانيان مطبوعاتي و رفع موانع برسر فعاليت تشكل هاي دانشگاهي و گروه هاي سياسي. رحماني مي گويد آزادي نيروهاي ملي مذهبي از زندان با پرداخت وثيقه نمي تواند امتيازي باشد از حاكميت، آن هم در شرايطي كه نيروهاي ملي مذهبي از ابتدائي ترين حقوق شهروندي خود بي بهره اند.