نارضائي فعالان حقوق زن در حضور كمرنگ زنان در مناسب عالي مديريت جمهوري اسلامي

مهدي خلجي مهدي خلجي (راديوآزادي): فعالان زن در ايران از حضور کمرنگ زنان در مناصب عالي مديريتي کشور راضي نيستند. گرچه ميزان حضور زنان در پست هاي سياسي و مديريتي، در سراسر دنيا، قابل قياس با ميزان حضور مردان نيست و سياست، هم چنان عرصه اي مردانه قلمداد مي شود، زنان ايران يکي از خواست هاي اصلي خود را به دست گرفتن مقام هاي بالاي مديريتي مي دانند. جبهه مشارکت اسلامي به مثابه پرنفوذترين تشکل سياسي اصلاح طلب در بيانيه پاياني کنگره سوم خود، ارتقاي سطح مشارکت زنان در عرصه هاي سياست گذاري و تصميم گيري و مديريت کشور را يکي از ضرورت هاي اصلاحات در قلمرو زنان دانسته است. جبهه مشارکت تصريح کرده است که يکي از پايگاه هاي اصلي جنبش دموکراسي در ايران، زنان هستند. با اين حال و به رغم توقعات و انتظارات فعالان زن از دولت اصلاح طلب محمد خاتمي، رئيس جمهوري، مي توان گفت حضور زنان در دولت اصلاحات، تفاوتي اساسي با دوران قبل از آن نداشته است. رئيس جمهوري و هم چنين بسياري از دولت مردان اصلاح طلب گاه اظهارنظرهايي کرده اند که نشان مي دهد، نگرش آنها به ورود زنان در عرصه سياست با مخالفانشان اختلاف عمده اي ندارد. فاطمه خاتمي، نماينده مردم مشهد در مجلس شوراي اسلامي گفته است مردان بيش از زنان از حمايت هاي حزبي و گروهي برخوردارند و جامعه مردان هرگز تلاش نکرده يک زن را به عنوان فردي توانمند بپذيرد. خاتم خاتمي افزوده است که کساني که رأي و نظرشان نفوذ دارد، نگاهي منفي به حضور زنان در مجامع دارند و در عرض اين دو سال که از نزديک شاهد تصميم گيري ها هستم بايد بگويم که اين ديدگاه چندان تغيير نکرده است. زنان در ايران، تنها خواستار به عهده گرفتن مناصب سياسي مهم نيستند، بلکه در ساختار آموزشي و فرهنگي و هم چنين همه ادارات دولتي نيز اين انتظار را دارند. در قوانين ايران، رهبر، رئيس جمهوري و چند مقام مهم ديگر سياسي بايد از ميان مردان باشند. اما مشکل حضور زنان در قلمرو مديريت، فراتر از قانون است. فعالان زن در ايران مي گويند، حتا در مواردي که مشکلي قانوني براي حضور زن در مديريت کلان کشور وجود ندارد، مقام هايي در سطح وزارت و معاونت آن، به زنان واگذار نمي شود. حقوق سياسي زنان در ايران بخشي از مساله گسترده حقوق بشر و شهروند در ايران است. بسياري از صاحب نظران اعتقاذ دارند که يکي از کليذهاي اصلي حل مساله حقوق بشر و شهروند، دستيابي زنان به حقوق خود است. به اين ترتيب آنها اعتقاد دارند که حقوق زنان، مساله اي متعلق به همه جامعه است و نه تنها متعلق به زنان.