بهنام ناطقى (مجله نيويورک)، مصاحبه با افسانه بصير پور
بهنام ناطقي (راديو آزادي): خانم افسانه بصيرپور، خبرنگار لوموند ديپلماتيک و مفسر ديپلماسي بين المللي در برنامه هاي سي ان ان، هفته گذشته به 15 سال ماموريت خود در مقر سازمان ملل در نيويورک پايان داد و با عنوان رئيس دفتر خبري لوموند در ژنو، راهي سوئيس شد. در اين 15 سال، خانم بصيرپور با فعاليت مدام در سازمان ملل، به يکي از چهره هاي برجسته مطبوعاتي سازمان ملل تبديل شد و دو دوره به سمت رئيس جامعه خبرنگاران سازمان ملل برگزيده شد. در اين 15 سال، خانم ا فسانه بصيرپور شاهد فعاليت سه دبير کل مختلف سازمان ملل بود، هاويه پرز دو کويه، بوترس بوترس غالي و کوفي عنان و با ده ها رئيس دولت و وزيرامورخارجه کشورهاي مختلف جهان مصاحبه کرد. در دوران جنگ خليج فارس، خانم بصير پور مولف چندين خبر دست اول بين المللي بود که هر روز در صفحه اول لوموند منعکس مي شد. علاوه بر لوموند و سازمان ملل، خانم بصير پور با جرايد ديگر عمده فرانسوي و همچنين با شبکه بين المللي سي ان ان همکاري داشت و پنج سال است که پاي دائمي برنامه ويژه ديپلماسي بين المللي سازمان ملل است. کاري که قرار است از مقر تازه خود در ژنو هم ادامه بدهد. خانم افسانه بصيرپور، در سال 1987، پس از يک دوره فعاليت با مطبوعات مخالف جموري اسلامي در پاريس و به ويژه روزنامه ها و مجلاتي که از سوي شاپوربختيار منتشر مي شد، به نيويورک آمد و به عنوان خبرنگار بخش فارسي راديوصداي آمريکا در سازمان ملل مشغول به کارشد. خانم بصيرپور، د ر مصاحبه با بخش فارسي راديواروپاي آزاد، راديوآزادي، در باره شروع کار خود در سازمان ملل اينطور توضيح داد: افسانه بصير پور: اولين مقاله اي كه من نوشتم در سال 1988 بود درباره قطعنامه 598 آنموقع براي صداي آمريكا كار مي كردم. تا اوت 1990 كه صدام حسين كويت را اشغال كرد. از آنروز تا حال هر روز يك مقاله بود كه بتوانم راجع به آنها بنويسم. 1989 اولين مقاله ام را براي لوموند نوشتم و آخرين مقاله ام هم هفته پيش براي لوموند راجع به دادگاه بين المللي كه شروع به كار كرد. ب.ن.: صداي خانم افسانه بصيرپور، خبرنگار ديپلماتيک روزنامه فرانسوي لوموند را مي شنويم که در مصاحبه با راديوآزادي، د ر باره 15 سال فعاليت مطبوعاتي خود در سازمان ملل سخن مي گويد. خانم بصيرپور، انتخاب مهم ترين رويدادهائي که در اين مدت پوشش خبري داد را سئوال مشکلي مي داند. خانم بصيرپور مي گويد: افسانه بصير پور: سئوال مشكلي است. براي اينكه خيلي اتفاقات مهم افتاده كه در سازمان ملل پوشش دادم. رواندا، اول به نظرم مي رسد. غتل عام در رواندا كه نيم مليون نفر كشته شدند، همه احساس گناه مي كنند، من هم به عنوان خبرنگار هنوز احساس مي كنم به اندازه كافي نتوانستم كاري كنم. بعد البته جنگ بوسني هرزگوين كه باز هم هر روز در شوراي امنيت مقاله مي نوشتم بعد طبعا عراق كه از 1990 اين پرونده ادامه دارد. ب.ن.: خانم افسانه بصيرپور، مي گويد در اين 15 سال موفق نشد مطالب چنداني در باره ايران و سازمان ملل بنويسد زيرا ايران در شوراي امنيت اين سازمان نقشي ايفا نمي کرد. افسانه بصير پور: خيلي كم راجع به ايران نوشتم، براي اينكه به عنوان خبرنگار ديپلماتيك كار من پرونده هاي شوراي امنيت بود. و ايران تنها در سال 1953 عضو شوراي امنيت بود. بجز پرونده ايران و عراق هيچ پرونده اي نبود راجع به ايران كه من پوشش بدهم. راستش رابطه خوبي بين من و ديپلمات هاي ايراني نبود. اميدوارم كه بتوانم در آينده بروم ايران و هر اتفاق سياسي كه مي افتد من به عنوان خبرنگار ديپلماتيك لوموند بروم آنجا. ب.ن.: خبرنگاران سازمان ملل، خانم بصير پور را به خاطر مقالات انتقادي به خاطر مي آورند که به طور پياپي در روزنامه لوموند عليه دبيرکل سابق اين سازمان، آقاي بوتروس بوتورس غالي منتشر کرد که به زعم برخي از جمله دلايل عدم موفقيت آقاي غالي در احراز مقام دبير کلي سازمان ملل براي دور دوم بود. خانم بصيرپور مي گويد برداشتي که بوتروس غالي از نقش دبيرکل سازمان ملل داشت باعث سقوط وي شد. افسانه بصير پور: دبيركل سازمان ملل نمي تواند نقش سياسي در دنيا داشته باشد. دبيركل به عنوان رهبر يك كشور نيست تنها نقشي كه دبير كل دارد و بايد آنرا بازي كند، رهبري اخلاقي اس. اين را پوترس پوترس غالي نداشت. فكر مي كرد رهبر يك كشور است و مي خواست آن نقش را بازي كند و اصلا به حقوق بشر و چيز هاي ديگر كه سازمان ملل بايد بهش توجه كند توجه نمي كرد. و طبعا من به عنوان خبرنگار نقش او را يك جور ديگر مي ديدم. تمام روزنامه ما همين فكر را داشتند. به همين دليل دور دوم نتوانست انتخاب شود. كوفي عنان درست برعكس است بايد بگويم برعكس بود. در پنج سال اول به عنوان يك رهبر اخلاقي خودش را معرفي كرد. واتفاقا در اين راه هم خيلي كار كرد. مثلا راجع به حقوق بشرنطق ها كرد و اصلا حقوق بشر مركز... كميسارياي حقوق بشر را به وجود آورد و بعد مري رابينسون را انتخاب كرد... يعني اهميت زيادي به حقوق بشر داد. دوره اول تمام شد بعد دوره دوم شروع شد ولي من يك ذره نگرانم كه در دور دوم كوفي عنان هم سعي مي كند يك نقشي در سياست دنيا داشته باشد. واقعا نگرانم مي كند براي اينكه سعي كند مثلا يك نقشي داسته باشد بين اسراييل و عرب توي جنگ به نظر من بد است براي سازمان ملل. چون نه اسراييلي ها مي خواهند نه عرب ها كه او قاطي اين پرونده بشود. بهتر است كوفي عنان همان نقش سازمان ملل يعني مسايل انساني و حقوق بشر بپردازد. اتفاقا آخرين مقاله اي كه مي خواهم بنويسم قبل از رفتن از نيويورك راجع به همين است كه مواظب باشيم يادمان نرود كه نقش اصلي دبيركل سازمان ملل چيست و كجاست. ب.ن.: خانم افسانه بصيرپور، خبرنگار ديپلماتيک لوموند در سازمان ملل، درمصاحبه با راديوآزادي به مناسبت پايان ماموريت 15 ساله خود در نيويورک، مي گويد در اين مدت شاهد تحولاتي در سازمان ملل بود که باعث شد سازمان ملل با آنچه 15 سال پيش بود کاملا تفاوت کند. افسانه بصير پور: اولا قابل مقايسه نيست. وقتي من رسيدم هنوز جنگ سرد بود. هيچ اتفاقي در سازمان ملل نمي توانست بيافتد. بعد از پايان جنگ و افتادن ديوار برلن شوراي امنيت شروع كرد به كار. هنوز هم به نظر من به اندازه كافي از شوراي امنيت استفاده نمي شود. متاسفانه براي اينكه آمريكا، نه تنها دولت فعلي كه با سازمان ملل بد است، مردم آمريكا هم دوست ندارند سازمان ملل را. اين تقصير مردم نيست، تقصير سازمان ملل است يكي از كارهايي كه بايد سازمان ملل و دبيركل بكنند اينست كه به مردم بفهمانند اين سازمان ملل دشمن شما نيست و درهارا باز كنن تا مردم بيايند تو. ب.ن.: مردم آمريكا فكر مي كنند سازمان ملل شمار كشورهاي فقير هستند كه دور هم جمع مي شوند و عليه آمريكا راي مي دهندو خرجش را هم آمريكا مي پردازد. افسانه بصيرپور: كه البته تا حدودي همينطور هم هست.
ديداري با افسانه بصيرپور خبرنگار لوموند ديپلماتيک در سازمان ملل، در پايان يک ماموريت مطبوعاتي 15 ساله که طي آن، سازمان ملل سه دبيرکل عوض کرد و شاهد تلاش براي برقراري آتش بس در جنگ ايران و عراق، جنگ خيلج فارس براي بيرون راندن عراق از کويت، کشتار رواندا و فرونشاندن بحران در بوسني هرزگوين بود
بهنام ناطقي (راديو آزادي): خانم افسانه بصيرپور، خبرنگار لوموند ديپلماتيک و مفسر ديپلماسي بين المللي در برنامه هاي سي ان ان، هفته گذشته به 15 سال ماموريت خود در مقر سازمان ملل در نيويورک پايان داد و با عنوان رئيس دفتر خبري لوموند در ژنو، راهي سوئيس شد. در اين 15 سال، خانم بصيرپور با فعاليت مدام در سازمان ملل، به يکي از چهره هاي برجسته مطبوعاتي سازمان ملل تبديل شد و دو دوره به سمت رئيس جامعه خبرنگاران سازمان ملل برگزيده شد. در اين 15 سال، خانم ا فسانه بصيرپور شاهد فعاليت سه دبير کل مختلف سازمان ملل بود، هاويه پرز دو کويه، بوترس بوترس غالي و کوفي عنان و با ده ها رئيس دولت و وزيرامورخارجه کشورهاي مختلف جهان مصاحبه کرد. در دوران جنگ خليج فارس، خانم بصير پور مولف چندين خبر دست اول بين المللي بود که هر روز در صفحه اول لوموند منعکس مي شد. علاوه بر لوموند و سازمان ملل، خانم بصير پور با جرايد ديگر عمده فرانسوي و همچنين با شبکه بين المللي سي ان ان همکاري داشت و پنج سال است که پاي دائمي برنامه ويژه ديپلماسي بين المللي سازمان ملل است. کاري که قرار است از مقر تازه خود در ژنو هم ادامه بدهد. خانم افسانه بصيرپور، در سال 1987، پس از يک دوره فعاليت با مطبوعات مخالف جموري اسلامي در پاريس و به ويژه روزنامه ها و مجلاتي که از سوي شاپوربختيار منتشر مي شد، به نيويورک آمد و به عنوان خبرنگار بخش فارسي راديوصداي آمريکا در سازمان ملل مشغول به کارشد. خانم بصيرپور، د ر مصاحبه با بخش فارسي راديواروپاي آزاد، راديوآزادي، در باره شروع کار خود در سازمان ملل اينطور توضيح داد: افسانه بصير پور: اولين مقاله اي كه من نوشتم در سال 1988 بود درباره قطعنامه 598 آنموقع براي صداي آمريكا كار مي كردم. تا اوت 1990 كه صدام حسين كويت را اشغال كرد. از آنروز تا حال هر روز يك مقاله بود كه بتوانم راجع به آنها بنويسم. 1989 اولين مقاله ام را براي لوموند نوشتم و آخرين مقاله ام هم هفته پيش براي لوموند راجع به دادگاه بين المللي كه شروع به كار كرد. ب.ن.: صداي خانم افسانه بصيرپور، خبرنگار ديپلماتيک روزنامه فرانسوي لوموند را مي شنويم که در مصاحبه با راديوآزادي، د ر باره 15 سال فعاليت مطبوعاتي خود در سازمان ملل سخن مي گويد. خانم بصيرپور، انتخاب مهم ترين رويدادهائي که در اين مدت پوشش خبري داد را سئوال مشکلي مي داند. خانم بصيرپور مي گويد: افسانه بصير پور: سئوال مشكلي است. براي اينكه خيلي اتفاقات مهم افتاده كه در سازمان ملل پوشش دادم. رواندا، اول به نظرم مي رسد. غتل عام در رواندا كه نيم مليون نفر كشته شدند، همه احساس گناه مي كنند، من هم به عنوان خبرنگار هنوز احساس مي كنم به اندازه كافي نتوانستم كاري كنم. بعد البته جنگ بوسني هرزگوين كه باز هم هر روز در شوراي امنيت مقاله مي نوشتم بعد طبعا عراق كه از 1990 اين پرونده ادامه دارد. ب.ن.: خانم افسانه بصيرپور، مي گويد در اين 15 سال موفق نشد مطالب چنداني در باره ايران و سازمان ملل بنويسد زيرا ايران در شوراي امنيت اين سازمان نقشي ايفا نمي کرد. افسانه بصير پور: خيلي كم راجع به ايران نوشتم، براي اينكه به عنوان خبرنگار ديپلماتيك كار من پرونده هاي شوراي امنيت بود. و ايران تنها در سال 1953 عضو شوراي امنيت بود. بجز پرونده ايران و عراق هيچ پرونده اي نبود راجع به ايران كه من پوشش بدهم. راستش رابطه خوبي بين من و ديپلمات هاي ايراني نبود. اميدوارم كه بتوانم در آينده بروم ايران و هر اتفاق سياسي كه مي افتد من به عنوان خبرنگار ديپلماتيك لوموند بروم آنجا. ب.ن.: خبرنگاران سازمان ملل، خانم بصير پور را به خاطر مقالات انتقادي به خاطر مي آورند که به طور پياپي در روزنامه لوموند عليه دبيرکل سابق اين سازمان، آقاي بوتروس بوتورس غالي منتشر کرد که به زعم برخي از جمله دلايل عدم موفقيت آقاي غالي در احراز مقام دبير کلي سازمان ملل براي دور دوم بود. خانم بصيرپور مي گويد برداشتي که بوتروس غالي از نقش دبيرکل سازمان ملل داشت باعث سقوط وي شد. افسانه بصير پور: دبيركل سازمان ملل نمي تواند نقش سياسي در دنيا داشته باشد. دبيركل به عنوان رهبر يك كشور نيست تنها نقشي كه دبير كل دارد و بايد آنرا بازي كند، رهبري اخلاقي اس. اين را پوترس پوترس غالي نداشت. فكر مي كرد رهبر يك كشور است و مي خواست آن نقش را بازي كند و اصلا به حقوق بشر و چيز هاي ديگر كه سازمان ملل بايد بهش توجه كند توجه نمي كرد. و طبعا من به عنوان خبرنگار نقش او را يك جور ديگر مي ديدم. تمام روزنامه ما همين فكر را داشتند. به همين دليل دور دوم نتوانست انتخاب شود. كوفي عنان درست برعكس است بايد بگويم برعكس بود. در پنج سال اول به عنوان يك رهبر اخلاقي خودش را معرفي كرد. واتفاقا در اين راه هم خيلي كار كرد. مثلا راجع به حقوق بشرنطق ها كرد و اصلا حقوق بشر مركز... كميسارياي حقوق بشر را به وجود آورد و بعد مري رابينسون را انتخاب كرد... يعني اهميت زيادي به حقوق بشر داد. دوره اول تمام شد بعد دوره دوم شروع شد ولي من يك ذره نگرانم كه در دور دوم كوفي عنان هم سعي مي كند يك نقشي در سياست دنيا داشته باشد. واقعا نگرانم مي كند براي اينكه سعي كند مثلا يك نقشي داسته باشد بين اسراييل و عرب توي جنگ به نظر من بد است براي سازمان ملل. چون نه اسراييلي ها مي خواهند نه عرب ها كه او قاطي اين پرونده بشود. بهتر است كوفي عنان همان نقش سازمان ملل يعني مسايل انساني و حقوق بشر بپردازد. اتفاقا آخرين مقاله اي كه مي خواهم بنويسم قبل از رفتن از نيويورك راجع به همين است كه مواظب باشيم يادمان نرود كه نقش اصلي دبيركل سازمان ملل چيست و كجاست. ب.ن.: خانم افسانه بصيرپور، خبرنگار ديپلماتيک لوموند در سازمان ملل، درمصاحبه با راديوآزادي به مناسبت پايان ماموريت 15 ساله خود در نيويورک، مي گويد در اين مدت شاهد تحولاتي در سازمان ملل بود که باعث شد سازمان ملل با آنچه 15 سال پيش بود کاملا تفاوت کند. افسانه بصير پور: اولا قابل مقايسه نيست. وقتي من رسيدم هنوز جنگ سرد بود. هيچ اتفاقي در سازمان ملل نمي توانست بيافتد. بعد از پايان جنگ و افتادن ديوار برلن شوراي امنيت شروع كرد به كار. هنوز هم به نظر من به اندازه كافي از شوراي امنيت استفاده نمي شود. متاسفانه براي اينكه آمريكا، نه تنها دولت فعلي كه با سازمان ملل بد است، مردم آمريكا هم دوست ندارند سازمان ملل را. اين تقصير مردم نيست، تقصير سازمان ملل است يكي از كارهايي كه بايد سازمان ملل و دبيركل بكنند اينست كه به مردم بفهمانند اين سازمان ملل دشمن شما نيست و درهارا باز كنن تا مردم بيايند تو. ب.ن.: مردم آمريكا فكر مي كنند سازمان ملل شمار كشورهاي فقير هستند كه دور هم جمع مي شوند و عليه آمريكا راي مي دهندو خرجش را هم آمريكا مي پردازد. افسانه بصيرپور: كه البته تا حدودي همينطور هم هست.
ديداري با افسانه بصيرپور خبرنگار لوموند ديپلماتيک در سازمان ملل، در پايان يک ماموريت مطبوعاتي 15 ساله که طي آن، سازمان ملل سه دبيرکل عوض کرد و شاهد تلاش براي برقراري آتش بس در جنگ ايران و عراق، جنگ خيلج فارس براي بيرون راندن عراق از کويت، کشتار رواندا و فرونشاندن بحران در بوسني هرزگوين بود
