به رغم اينکه مقام های عالی رتبه ايرانی، به ويژه محمود احمدی نژاد، رییس جمهوری، از «بسته شدن پرونده هسته ای ايران» خبر داده بودند، بار ديگر شورای امنيت سازمان ملل با صدور قطعنامه ای از ايران خواست که غنی سازی اورانيوم را متوقف کند.
اگر ايران طی سه ماه آينده به خواست شورای امنيت تن ندهد، بر اساس رای اعضای شورای امنيت با تحريم های تازه ای رو به رو خواهد شد.
مقام های ايرانی می گويند که بر اساس قوانين بين المللی حق دارند که غنی سازی اورانيوم را انجام دهند، اما جامعه جهانی با استناد به گزارش های آژانس بين المللی انرژی هسته ای از ادامه يافتن غنی سازی اورانيوم در ايران، بارها ابراز نگرانی کرده است.
کشورهای جهان به ويژه کشورهای غربی می گويند که غنی سازی اورانيوم می تواند برای ساخت بمب هسته ای به کار رود.
در اين ميان برنامه هسته ای ايران به محلی برای مناقشات داخلی نيز بدل شده است. دولت آقای احمدی نژاد در زمانی هدايت پرونده هسته ای را به دست گرفت که هنوز پرونده ايران به شورای امنيت ارجاع نشده بود.
اما از آن روز تاکنون نه تنها پرونده به شورای امنيت رفته بلکه سه قطعنامه تحريمی نيز عليه ايران به تصويب رسيده است.
منتقدان می گويند که آقای احمدی نژاد و همفکرانش در «ديپلماسی هسته ای» دستآوردی نداشته اند و ايران را به انزوا رانده اند، اما دولت و هوادارنش هرازگاهی اعلام پيروزی می کنند و حتی جشن هايی نيز برای اين «پيروزی» ها برگزار می کنند.
به نظر شما، تهران با توجه به آنچه جهان بر آن پای می فشارد، کدام راه را بايد انتخاب کند؟ آيا آنگونه که آقای احمدی نژاد می گويد، پرونده هسته ای را بسته شده می دانيد؟
دولت ايران در تبليغات خود برای جلب نظر افکار عمومی، تاکيد دارد که از «حق ملت ايران» دفاع می کند. به نظر شما چرا جامعه جهانی مصر است که ايران غنی سازی را متوقف کند و چرا مقام های ايرانی حاضر نيستند اين خواسته را برآورده کنند؟
نظر خود را با استفاده از ستون سمت چپ با ديگران در ميان بگذاريد.