بيست سال از پذيرش قطعنامه ۵۹۸ شورای امنيت سازمان ملل توسط ايران که به هشت سال جنگ ايران و عراق پايان داد می گذرد.
بعد از ظهر روز ۲۷ تير ماه ۱۳۶۷ راديوی دولتی ايران بيانيه آيت الله خمينی مبنی بر پذيرش بی قيد و شرط اين قطعنامه را پخش کرد. رهبر وقت ايران پذيرش اين قطعنامه را «نوشيدن جام زهر» توصيف کرده بود.
چند سال پيش اکبر هاشمی رفسنجانی، که در آن سال ها جانشین فرماندهی کل قوا بود و فرماندهی سیاسی جنگ را بر عهده داشت سندی منتشر کرد که نشان می داد آيت االله خمينی با توجه به ضعف تسليحاتی و اقتصادی ايران مجاب به پذيرش قطعنامه شده بود.
امسال، بيستيمن سالروز پايان جنگ ايران و عراق در حالی آغاز شده است که از يک سو حدود پنج سال از حمله آمريکا به عراق و سرنگونی رژيم صدام حسين می گذرد و از سوی ديگر ايران در ادامه چالش با جامعه جهانی بر سر پرونده هسته ای خود، قرار است روز شنبه ۲۹ تير ماه با نمايندگان کشورهای گروه ۵+۱ پشت ميز مذاکره بنشيند.
اين مذاکرات، با توجه به حضور يک مقام بلند پايه دولت آمريکا برای اولين بار پس از سه دهه انجماد روابط سياسی دو کشور و همچنين قرار گرفتن ايران در آستانه تحريم های شديدتر بين المللی به دليل سرپيچی از خواست جامعه جهانی مبنی بر توقف غنی سازی اهميت ويژه ای دارد.
همچنين بيست سال پيش رهبر ايران با نوشيدن «جام زهر»، با خاتمه يافتن جنگ که در آن زمان مورد مخالفت گروه های تندرو اما بر اساس مصلحت سياسی و اقتصادی ايران بود موافقت کرد. اکنون هم به اعتقاد برخی تحليلگران، ايران در شرايط مشابهی قرار گرفته است و جمهوری اسلامی ناچار است که بین دو راه تحریم و برخوردهای بیشتر حتی درگیری نظامی یا سازش با جامعه بین المللی یکی را برگزیند.
آيا به نظر شما ميان شرايط ايران در زمان پذيرش آتش بس و مذاکرات هسته ای پيش رو شباهتی می بينيد؟ آيا اين احتمال وجود دارد که ايران برای رهايی از تحريم ها و زيان های اقتصادی و سياسی مانند بيست سال قبل از مواضع خود بگذرد و به غنی سازی اورانيوم پايان دهد؟
همچنين اگر از روزهای پايانی جنگ ايران و عراق، پذيرش قطعنامه ۵۹۸ توسط ايران و اتفاقاتی که پس از آن تا زمان پذيرش آتش بس توسط دولت عراق در ۱۶ مرداد ماه اتفاق افتاد خاطره ای داريد، می توانيد در اين بخش بازگو کنيد.
دیدگاه شخصی خود را در ستون سمت چپ بنویسید و آن را با دیگر شهروندان به اشتراک بگذارید.