لینک‌های قابلیت دسترسی

خبر فوری
جمعه ۱۰ فروردین ۱۴۰۳ تهران ۱۳:۵۳

شصتمين سالگرد تأسيس بخش روسی راديو اروپای آزاد/راديو آزادی


یکی از کارمندان رادیو آزادی در دهه پنجاه میلادی
یکی از کارمندان رادیو آزادی در دهه پنجاه میلادی
يکم مارس ۲۰۱۳، برابر با ۱۱ اسفند ۱۳۹۱، طی مراسمی در واشينگتن و مسکو، راديو اروپای آزاد/راديو آزادی شصتمين سالگرد تأسيس بخش روسی اين رسانه را گرامی داشت.

يکم مارس ۱۹۵۳ و در اوج جنگ سرد، راديويی به هزينه ماليات دهندگان آمريکايی نخستين امواج خود را به سوی اتحاد شوروی ارسال کرد.

سرگئی دوبروفسکی در آن زمان با حضور در پشت ميکروفون خبر آغاز به کار «راديو آزادسازی» را اعلام کرد که بعد ها به «راديو آزادی» تغيير نام داد:

«به گوش باشيد! به گوش باشيد! امروز، ايستگاه راديويی جديد آزادسازی پخش برنامه های خود را آغاز می کند.»

هدف از راه اندازی اين ايستگاه راديويی جديد مقابله با تبليغات سياسی کمونيست ها از طريق فراهم کردن اخبار سانسور نشده برای شهروندان اتحاد شوروی بود.

سرگئی دوبروفسکی در اولين برنامه بخش روسی راديو آزادی اعلام کرد اين راديو از «آزادی کامل عقيده و حق تبليغ مذهبی» و همچنين «رفع استثمار انسان ها توسط يک حزب يا دولت» حمايت می کند.
موسيقی اصلی تيتراژ راديو برگرفته از «سرود روسيه آزاد» ساخته الکساندر گرچانينوف بود، که پس از سقوط نظام تزاری در سال ۱۹۱۷ به عنوان سرود ملی روسيه پيشنهاد شد که البته در آن زمان مورد تصويب دولت موقت قرار نگرفت.


موسيقی اصلی تيتراژ راديو برگرفته از «سرود روسيه آزاد» ساخته الکساندر گرچانينوف بود، که پس از سقوط نظام تزاری در سال ۱۹۱۷ به عنوان سرود ملی روسيه پيشنهاد شد که البته در آن زمان مورد تصويب دولت موقت قرار نگرفت.

مشخص نيست که آيا با وجود تجهيزات فرستنده های کم قدرت آن زمان، امواج اين برنامه های اوليه به شهرهای روسيه رسيده يا خير. اما به هر ترتيب اين راديو به زودی امکانات فنی خود را بهبود بخشيد و توانست مخاطبان پر و پا قرصی را نيز به خود جلب کند.

پوشش خبری راديو آزادی از مرگ ژوزف استالين در پنجم مارس ۱۹۵۳ (۱۴ اسفند ۱۳۳۱)، تنها چهار روز بعد از پخش نخستين برنامه راديو ، نقشی کليدی در معروفيت اين رسانه و جايگزينی اخبارش با گزارش های به شدت سانسور شده اتحاد شوروی ايفا کرد.

اما به رغم تلاش چشمگير مقام های اتحاد شوروی برای ايجاد اختلال بر روی امواج راديو آزادی -- که تا سال ۱۹۸۸ به صورت پيوسته ادامه يافت، -- شمار شنوندگان وفادار راديو رفته رفته افزايش پيدا کرد.

امروز نيز، شصت سال پس از تأسيس راديو اروپای آزاد/راديو آزادی، کوين کلوز، رئيس کنونی اين راديو، می گويد بخش روسی همچنان منبع مهمی از اخبار صحيح و مستقل اين رسانه است:

«ما به مجريان آن زمان بخش روسی راديو آزادی -- همچنان که به کارکنان حرفه ای امروز اين راديو -- افتخار می کنيم. ما به ميليون ها شنونده ای افتخار می کنيم که در طول شش دهه، از طريق صدای آزادی به گزارش ها و اخبار صحيح و مستقل دست يافتند و در جست و جوی هميشگی خود در يافتن حقيقت و دستيابی به حقوق خويش و آزادی های فرهنگی در روسيه و اقصی نقاط جهان به برنامه های اين راديو گوش دادند.»
ما به مجريان آن زمان بخش روسی راديو آزادی -- همچنان که به کارکنان حرفه ای امروز اين راديو -- افتخار می کنيم. ما به ميليون ها شنونده ای افتخار می کنيم که در طول شش دهه، از طريق صدای آزادی به گزارش ها و اخبار صحيح و مستقل دست يافتند و در جست و جوی هميشگی خود در يافتن حقيقت و دستيابی به حقوق خويش و آزادی های فرهنگی در روسيه و اقصی نقاط جهان به برنامه های اين راديو گوش دادند.
کوین کلوز، رئیس رادیو اروپای آزاد/ رادیو آزادی


آقای کلوز در مراسمی برای بزرگداشت سالروز تأسيس راديو آزادی در دفتر اين راديو در واشينگتن شرکت کرد، مراسمی که با حضور ليودميلا آلکسيوا، از مبارزان قديمی حقوق مردم روسيه و ديويد ساتر، نويسنده و خبرنگار آمريکايی برگزار شد.

آلکسيوا، که پس از مهاجرت به ايالات متحده در سال ۱۹۷۷ به عنوان خبرنگار آزاد با راديو آزادی همکاری داشت، برنامه های پخش شده اين راديو در اتحاد شوروی را «مدرسه بزرگ آموزش دموکراسی» توصيف می کند.

آموزشی که، آن طور که او می گويد، امروز نيز همچنان مورد نياز مردم روسيه است:

«دموکراسی هنوز در روسيه راه درازی در پيش دارد، بنابراين ما نياز مبرمی به ايستگاه های راديويی خارجی داريم که بتوانند برای روس ها توضيح دهند که دموکراسی چيست و چه چيزی را بايد به دست آوريم.»

در همين حال برنامه مشابهی نيز در مسکو توسط گروهی از خبرنگاران سابق بخش روسی راديو آزادی ترتيب داده شد. اين گروه از افرادی تشکيل می شد که سال گذشته طی يک طرح ضربتی تعديل نيرو از راديو کنار گذاشته شدند.

بيش از ۱۰۰ نفر در اين مراسم شرکت کردند که از جمله شماری از کنشگران حقوق بشر و خبرنگاران نيز در ميان آنها حضور داشتند. اين افراد بلندگو در دست، يکصدا ميراث «اسووبودا» [نام روسی راديو آزادی] را گرامی داشتند و در عين حال از سياست ترکيب جديد بخش روسی راديو انتقاد کردند.

طی روزها و هفته های پس از پخش برنامه های بخش روسی راديو آزادی، اين رسانه برنامه هايی به زبان های ديگر اتحاد جماهير شوروی آن روز را نيز به فهرست پخش خود افزود، برنامه هايی به گُرجی،‌ ارمنی، آذری و ديگر زبانهای آسيای ميانه.

در سال ۱۹۵۵، راديوی فوق ايستگاه های فرستنده جديدی را در تايوان نصب کرد تا بدين وسيله برنامه های بخش روسی برای ساکنان مناطق شرق سيبری در حاشيه ساحل اقيانوس آرام نيز قابل دسترس باشد.

سال ها بعد، راديو آزادی و خواهر ديگرش، راديو اروپای آزاد، که برای اروپای شرقی برنامه پخش می کند، در سال ۱۹۷۶ با نام «راديو اروپای آزاد/راديو آزادی» در هم ادغام شدند.

اين مجموعه همچنان برنامه های خود را به ۲۸ زبان و برای ۲۱ کشور پخش می کند.
XS
SM
MD
LG