(rm) صدا | [ 9:14 mins ]
در برنامه این هفته زنان و جامعه، ابتدا شیرین فامیلی اخبار و رویدادهای مربوط به مسائل زنان را مرور می کند و سپس دیدگاه فریبا داوودی مهاجر روزنامه نگار و فعال زن در مصاحبه با رادیو فردا به درباره جناحی شدن شبکه ارتباطی سازمانهای غیر دولتی زنان، سخن می گوید. پس از آن ویکتوریا آزاد فعال زنان در سوئد نیر در مخالفت با بیانیه ضد جنگ زنان مشهور جهان در خروج نیروهای آمریکا از عراق با رادیو فردا به مصاحبه می پردازد و سرانجام مریم منظوری نگاهی دارد به پیشینه دو زن که به مقام ریاست جمهوری لیبریا و شیلی برگزیده شده اند. شیرین فامیلی (رادیو فردا): پیشنهاد تشکیل خانه عفاف از سوی یک نماینده جناح راست برای حل مساله زنان خیابانی، اعتراض نماینده اصولگرای زن را به دنبال داشت. فاطمه آلیا عضو فراکسیون زنان مجلس راه اندازی خانه عفاف را دور از شان زنان دانسته و گفته است بحث خانه های عفاف در دوره وزارت کشور دوره قبل بود که نه خودشان از آن استقبال کردند و نه جامعه آن را پذیرفت. هفته پیش مرتضی فضلعلی عضو فراکسیون اکثریت مجلس گفت اگر بتوانیم محتوای خانه عفاف را همانند نام مقدس آن تقدس بخشیم، قطعا بخشی از گرفتاریها حل می شود. وی نگفت که این تقدس بخشی چگونه است؟ اما در تایید ازدواج موقت و صیغه گفت ازدواج موقت می تواند بحث قابل قبولی باشد. منتها چیزی که الان در جامعه نمی توان اسم آن را آورد، بحث ازدواج موقت است زیرا در ذهنیت جامعه جا باز نکرده است. فاطمه آلیا نماینده مجلس در مخالفت با این نظر گفت: اظهار نظر برخی از نمایندگان مجلس مبنی بر پذیرش ازدواج موقت برای حل معضل زنان خیابانی و ازدواج جوانان را نباید به پای کل مجلس نوشت، زیرا آنها فقط عقاید شخصی خود را می گویند و اصلا تا کنون چنین بحثی در مجلس مطرح نشده است.
هفته گذشته اجلاس مجمع عمومی شبکه ارتباطی سازمانهای غیردولتی زنان به مدت سه روز در نمایشگاه بین المللی کیش برگزار شد. در این اجلاس 320 ان جی او یا سازمان غیردولتی زنان حضور داشتند. این مجمع در اولین روز نشست اساسنامه را بازنگری و در آن تغییراتی داد و در دومین روز نه تن از اعضای شورای مرکزی شبکه ازتباطی سازمانهای غیردولتی زنان منصوب شدند. هسته مرکزی این شبکه همزمان با چهارمین کنفرانس بین المللی زنان در پکن در سال 1995 میلادی تشکیل شد و پس از آن هر سه سال یک مرتبه انتخابات اعضای شورای مرکزی مجمع عمومی با حضور ان جی او های زنان برگزار می شود. اما به نظر می رسد امسال مساله جناحبندیهای سیاسی در ایران به شبکه سازمانهای غیردولتی زنان نیز کشیده شده است. به همین دلیل برخی از فعالان زن و سازمانهای غیر دولتی زنان اهمیت خاصی برای این اجلاس قائل نیستند و می گویند دستاورد مهمی برای سازمانهای غیردولتی کاملا مستقل نداشته است.
فریبا داوودی مهاجر (از فعالان حوزه زنان و روزنامه نگار در تهران): ترکیب جدید این شبکه به خوبی مشخص است که در دست جناح خاصی قرار دارد و متاسفانه فرصتهای برابری بین اعضایی که در این شبکه عضو هستند تقسیم نمی شود. یکی از ایرادات شبکه ها در ایران بخصوص شبکه ارتباط زنان، این است که دست هر گروه و جناحی که می افتد، آن گروه می آید جلو و سعی می کند فرصتهایی را در این شبکه وجود دارد، در دست خودش به شکل مونوپل نگه دارد و آنها را تقسیم نکند. به همین دلیل است که ما نمی توانیم بگوییم که شکل درست و واقعی یک شبکه را دارست.
ش. ف: شماری از زنان مشهور جهان که در میان آنان نام زنان سیاسی، مادران سربازان، زنان هنرپیشه و زنان نویسنده هم به چشم می خورد، در فراخوانی تحت عنوان فریاد زنان برای صلح خواستار پایان جنگ در عراق شدند. این فراخوان ضمن تاکید بر حضور کامل زنان در پروسه صلح و داشتن حقوق بربر با مردان پس از پایان جنگ خواستار خارج شدن کلیه لشکرهای خارجی و جنگجویان خارجی از عراق شدند. این خواست نویسندگان فراخوان، با مخالفت برخی از فعالان حوزه زنان روبرو شد. آنها می گویند نیروهای آمریکایی تا زمانی که صلح کامل در عراق بر قرار شود، باید دراین کشور بمانند. ویکتوریا آزاد از فعالان زن در سوئد از جمله این مخالفان است. وی در مصاحبه با رادیو فردا ضمن تاکید بر این که طرفدار صلح و آشتی در جهان است، می گوید اما در عراق طبق آخرین نظرسنجیها در آن کشور، نیروهای ارتش آمریکا باید باقی بمانند تا زمانی که دولت و حکومت عراق ثبات سیاسی پیدا کند.
مریم منظوری (رادیو فردا): در روزهای گذشته شاهد پیروزی دو زن قدرتمند در لیبریا و شیلی بودیم. دو زنی که برای رسیدن به مقام ریاست جمهوری بارها تلاش کردند و بالاخره موفق شدند. این که این دو زن در صحنه سیاست نقش خود را چگونه ایفا می کنند، آینده روشن خواهد کرد. الن جانسون سرلیف برای تصدی شش سال ریاست جمهوری لیبریا سوگند یاد کرد. لیبریا دارای منابع غنی الماس، آهن و چوب و الوار است. خانم جانسون در سال 1997 نیز تلاش کرد به مقام ریاست جمهوری برسد، اما شکست خورد و بار دیگر در اواخر سال 2005 در رقابت انتخاباتی شرکت کرد و به پیروزی رسید. خانم میشل باشله نیز که به ریاست جمهوری شیلی رسید، پیشتر توسط قدرتهای پیشین ابتدا در شیلی به زندان افکنده شد و سپس به زندانی در آلمان شرقی تبعید شد.
