(rm) صدا | [ 6:49 mins ]
علي اصغر سلطانيه سفير ايران در آژانس بين المللي انرژي اتمي گفت: شوراي امنيت آخر دنيا نيست و افزود: ايران توانمندي لازم براي غني سازي اورانيوم در بخش صنعتي را دارد و به زودي 50 هزار دستگاه سانتريفيوژ براي غني سازي گاز در تاسيسات نطنز نصب خواهدشد. ديويد آلبرايت رئيس موسسه تحقيقاتي علوم و امنيت بين الملل در واشنگتن كه براي نخستين بار تصويرهاي ماهواره اي تاسيسات نظامي پارچين را منتشر ساخت، در مصاحبه با راديو فردا مي گويد: آنها حتي نمي دانند صد سانتريفيوژ را طوري نصب كنند كه درست كار كند و من فكر مي كنم اين فقط يك تهديد است. آقاي آلبرايت مي گويد: آنها درواقع آماده مي شوند كه ساخت و نصب سانتريفيوژ را آغاز كنند و براي اين كه ياد بگيرند چگونه آن را راه اندازند، بايد خيلي كار كنند و براي مهارت در اين زمينه شش ماه تا يك سال وقت لازم است، آنها مشكلات فني زيادي دارند كه از برخي از آنها حتي خبر ندارند. ديويد آلبرايت مي گويد: اما علت نگراني، عملكرد ايران است، ايران با آژانس به طور كامل همكاري نكرده و اين همكاري را اكنون كاهش هم داده است و اين تهديدها را مي كند. فاطمه امان (رادیوفردا): علی اصغر سلطانیه سفیر ایران در آژانس بین المللی انرژی اتمی، در مصاحبه ای با روزنامه اتریشی دی پِرِسه، گفت شورای امنیت آخر دنیا نیست. آقای سلطانیه افزود ایران توانمندی لازم برای غنی سازی اورانیوم در بخش صنعتی را دارد با اینحال به مدت سه سال این فرایند را به حال تعلیق در آورد، اما این بار متوقف نخواهد شد و به زودی 50 هزار دستگاه سنتریفوژ برای غنی سازی گاز در تاسیسات نطنز نصب خواهد شد.
دیوید آلبرایت مدیر موسسه تحقیقاتی علوم و امنیت بین الملل در واشنگتن که برای نخستین بار تصویرهای ماهواره ای تاسیسات نظامی پارچین را منتشر ساخت می گوید دست کم ده تا بیست سال طول می کشد تا ایران بتواند 50 هزار سنتریفوژ نصب کند.
دیوید آلبرایت (مدیر موسسه علوم و امنیت بین‌الملل، واشنگتن): آنها حتی نمی دانند چطور 100 سنتریفوژ را جوری نصب کنند که درست کار کند چه برسد به اینکه بخواهند آن را در این مقیاس بسازند. من فکر می کنم این فقط یک تهدید است. اگر یادتان باشد مقام های ایرانی قبل از جلسه شورای حکام گفته بودند که غنی سازی آنها در حد تحقیقات خواهد بود. یعنی کاری که در دانشگاه ها انجام می شود. حال چگونه یک هفته پس از جلسه شورای حکام از نصب 50 هزار سنتریفوژ حرف می زنند. آنها این رقم مبالغه آمیز را فقط برای تهدید بکار می برند.
ف.ا.: می گوییم اما ایران از پیش تهدید کرده بود که اگر پرونده ایران به شورای امنیت گزارش یا ارجاع شود، غنی سازی اورانیوم در نطنز را از سر می گیرد.
دیوید آلبرایت: بله ولی اکنون همان کاری را می کنند که از چند هفته پیش هم مشغول آن بوده اند. آنها در واقع آماده می شوند که ساخت و نصب سنتریفوژ را آغاز کنند. برای اینکه یاد بگیرند که چگونه آن را راه بیندازند، باید خیلی تلاش کنند. برای مهارت در این زمینه، 6 ماه تا یکسال وقت لازم دارند. پس از آن باید یک واحد آزمایشی راه بیندازند. بنابراین چند سالی لازم است تا بتوانند چند هزار سنتریفوژ را سر هم کنند. آنها مشکلات فنی زیادی دارند که از بعضی از آنها هنوز حتی خبر هم ندارند.
ف.ا.: اگر ایران تا این حد با این تکنولوژی فاصله دارد، پس نگرانی جهانی اینچنین گسترده نسبت به این مسئله تا چه حد منطقی ست؟
دیوید آلبرایت: علت نگرانی، عملکرد ایران است. ایران با آژانس بطور کامل همکاری نکرده و این همکاری را اکنون کاهش هم داده است و این تهدیدها را هم می کند. ایران پنهانکاری کرده است. نگرانی از این است که ایران برنامه مخفی ایجاد تاسیسات برای غنی سازی اورانیوم در حد بمب اتمی داشته باشد. اگر اینکار قرار است در یکسال، سه سال یا پنج سال طول بکشد، زمان ِ واکنش در مقابل آن اتفاقا همین حالاست، یعنی قبل از نزدیک شدن به سلاح هسته ای. از همین رو جامعه جهانی باید به ایران فشار بیاورد و اگر این فعالیت ها را کنار نگذارد، باید بپذیرد که هر چه بیشتر به انزوا رانده می شود. البته به نظر من به علت عاجل نبودن حل مسئله هسته ای، بحث در مورد گزینه نظامی برای مقابله با آن، کاملا غیرضروریست، بلکه باید از طریق دیپلماسی با ایران برخورد کرد.
ف.ا.: بر پایه پیشنهاد روسیه، ایران همه مراحل تبدیل و غنی سازی اورانیوم را تا مرحله تولید گاز هگزافلورید اورانیوم انجام می دهد، سپس این گاز برای تزریق به داخل دستگاه های سنتریفوژ، به روسیه فرستاده می شود و در پایان، سوخت هسته ای مورد نیاز نیروگاه های آینده ایران، از روسیه به ایران فرستاده می شود. هانس بلیکس رئیس پیشین هیئت بازرسان تسلیحاتی سازمان ملل متحد چندی پیش به رادیو فردا گفت پیشنهاد روسیه مثبت است.
هانس بلیکس (رئیس سابق هیات بازرسان تسلیحاتی سازمان ملل): از این زاویه پیشنهاد ایرانی ها خوب است که ایرانی ها به سوخت هسته ای دسترسی خواهد داشت، صاحب همه چیز خواهند بود و در عین حال روسیه تضمینی خواهد بود برای اینکه درصد غنای اورانیوم ایران، از چهاردرصد، به هشتاد درصد نرسد.
ف.ا.: از دیوید آلبرایت می پرسیم اگر ایران واقعا برنامه تولید سلاح هسته ای داشته باشد، می تواند با پذیرفتن پیشنهاد روسیه هم این برنامه را دنبال کند؟
دیوید البرایت: البته می توانند کلک بزنند، اگر تاسیسات ساخت سناتریفوژ را بطور مخفی دنبال کنند. آنها قطعات در حدود 2000 سنتریفوژ و توانایی سر هم کردن این قطعات را دارند. بنابراین پیشنهاد روسیه باید با پادمان ویژه و آنچه که پروتکل الحاقی دوم خوانده می شود، همراه باشد، یعنی اقدام های لازم که ایران باید در پیش بگیرد تا اطمینان بدست بدهد که تقلب نخواهد کرد.
ف.ا.: دیدیوید آلبرایت می گوید ایران چند هزار قطعه سنتریفوژ را از شبکه قاچاق هسته ای خان بدست آورده و اکنون در تلاش نصب آنهاست. او می گوید ایران در شرایط فعلی می تواند در ماه بین 70 تا صد قطعه را سر هم کند. از دیوید آلبرایت می پرسیم اصولا توان صنعتی ایران در حدی هست که بتواند زمانی به تکنولوژی غنی سازی در حد گسترده دست یابد؟
دیوید آلبرایت: کشورهایی مانند ایران، وقتی که مصمم باشند، همه منابع لازم را به یک چنین هدفی اختصاص می دهندو آن را براستی براه می اندازند. بهترین مثال پاکستان است. در دهه هفتاد میلادی، هنگامی که آنها استفاده از سنتریفوژهای گازی را آغاز کردند، هیچ توان صنعتی نداشتند، اما موفق شدند. ایران اکنون دانش لازم را در اختیار دارد. شبکه قاچاق هسته ای عبدالقدیر خان، طرح لازم را در اختیار آنها گذاشت، در دهه نود میلادی به آنها کمک کرده و آنها به اندازه کافی یاد گرفته اند. اکنون با دقت کافی می توانند این سیستم پیچیده را براه بیاندازند.
ف.ا.: دیوید آلبرایت می گوید آمریکا و کشورهای دیگر بر این عقیده اند که ایران نمی خواهد منزوی شود و نمی خواهد مورد تحریم اقتصادی واقع شود، حال باید دید آیا تحریم یا تهدید ِ تحریم، رفتار ایران را عوض خواهد کرد یا نه.
