دستاوردهای انقلاب اسلامی در بیست و هفتمین سالگرد: میزگرد رادیو فردا

انقلاب ايران بيست و هفتمين سال خود را پشت سر مي گذارد. در سالگرد روي كار آمدن جمهوري اسلامي، راديو فردا در ميزگردي مصاحبه اي دارد با سه دانشجو: اميرعباس فخرآور، سام آريامنش و ستاره و از آنان درباره دستاوردهاي انقلاب مي پرسد. امير عباس فخرآور مي گويد: اين انقلاب به نوعي توسط اسلاميون تندرو ربوده شد. ستاره مي گويد: مردم در زمان انقلاب خودشان هم نمي دانستند دنبال چي هستند. سام آريامنش نيز می گوید دستاورد انقلاب اسلامی، فساد، بیکاری، فحشا و یاس و ناامیدوی و برباد رفتن دوران آسایش نسل ها بوده است. انقلاب ايران بيست و هفتمين سال خود را پشت سر مي گذارد. در سالگرد روي كار آمدن جمهوري اسلامي، پريچهر فرزام از راديو فردا در ميزگردي مصاحبه اي دارد با سه دانشجو: اميرعباس فخرآور، سام آريامنش و ستاره و از آنان درباره دستاوردهاي انقلاب مي پرسد. اميرعباس فخرآور: وقتي سال 57 اين اتفاق داشت رخ مي داد در ايران، شايد آن زمان براي تمام كساني هم كه در خط اول اين ماجرا بودند، تعريف درستي وجود نداشت از حرفهايي كه مي زدند. اين كه انقلاب اسلامي چه مفهومي مي تواند داشته باشد و اصلا اين انقلاب مي تواند مفهومي داشته باشد يا نه و اين كه جمهوري اسلامي كه بعدا آوردند گذاشتندش به رفراندوم، اين مفهومش چه بوده. يك آزمون خطاي بزرگ راه انداختند و ايران تبديل شد به يك آزمايشگاه بزرگ و از اين طريق يك موجود عجيب و غربي را خلق كردند به اسم جمهوري اسلامي كه خودشان هم هنوز كه هنوزه بعد از گذشت 27 سال نمي توانند تعريف درست حسابي از اين موجود ارائه دهند. يك فضاي كاملا احساساتي در آن زمان مردم را آورد به خيابانها، يك نارضايتي عمومي شايد وجود داشت و تحت يك فضاي خيلي احساساتي تصميم گرفتند و بعد مشكلات زيادي هم برايشان بوجود آورد. پريچهر فرزام (راديو فردا): خانم ستاره دانشجوي بيولوژي دانشگاه شهيد بهشتي هستند. خانم ستاره نظر شما در اين باره چيست؟ ستاره: آن زمان من هم اگر بودم با بقيه مردم در خيابان ها بودم، چون واقعا مردم دنبال يك چيزي بودند، ولي نمي دانستند بايد چه كار كنند و دنبال تحول و انقلاب بودند براي نجات از يك مرحله به مرحله ديگري ولي خودشان هم نمي دانستند دنبال چي هستند. پ . ف: آقاي سام شما چه فكر مي كنيد؟ سام آريامنش: اگر اجازه دهيد توضيح اضافه نمي دهم، فقط بشمارم دستاوردها را. يك: از بين رفتن بزرگترين و قويترين ارتش خاورميانه، دو: بر هم خوردن برنامه هاي اقتصادي كشوري كه قرار بود جاي كره جنوبي را در آسيا بگيرد. سه: بيش از پنج ميليون بيكار و معتاد. سه: بوجود آمدن تعداد زيادي از زنان خياباني كه براي شيرخشك بچه شان مجبورند تن فروشي كنند نه به دليل دوست داشتن اين كار. چهار: ياس، نااميدي و سوختن يك نسل، بر باد رفتن دوران آسايش نسل ديگر و فكر مي كنم فقط يك مورد مثبت بود، آن هم قهرماني سنگين ترين وزنه بردار جهان آقاي رضازاده است. پ . ف: با توجه به مسائلي كه شما الان گفتيد، چطور مي توانيد اين تضاد را توجيه كنيد؟ سام آريامنش: در رابطه با مسائل مثبت كه انقلاب بايد پيش برد، اين انقلاب در رابطه با اهدافي كه برگزاركنندگانشان داشتند مثبت بوده. اعضايي كه انقلاب كردند، گروه هاي قويشان؛ يك گروه مجاهدين خلق، دو مذهبيون و سه هم مي شود گفت توده اي ها. صرفنظر از كنفدراسيون كه بيشتر جنبه تبليغاتي داشت. شما اگر آناليز كنيد اين سه گروه را، هيچ كدام مساله اقتصاد و آ‍زادي به آن ترتيب كه آرزوي ايرانيان است را مدنظر نداشتند. گروه هاي اسلامي كه يكي از اهداف اصليشان اسلاميزه كردن و تبديل ملت ايران به امت واحد اسلامي بود كه در راستاي اهداف خودشان سران انقلاب درست عمل كردند، من جمله كه امروز آمار دارند مي دهند مسجد جمكران بيش از 12 ميليون زائر دارد. خب براي كسي كه انقلاب مذهبي مي كند دستاورد بسيار درستي است. پ . ف: آقاي سام الان اشاره كرديد به انقلاب مذهبي. علاوه بر گروه هاي مذهبي و گروه هاي چپ گرا، تعداد زيادي از كساني كه در هر حال گفته مي شد روشنفكران هستند و گروه هاي كوچكتر ديگر همراه با آن موج آمدند جلو. اما چند سال بعد يك گزارشي از سوي سازمان بين المللي حقوقدانان منتشر شد در نيويورك كه وابسته است به سازمان ملل متحد و توجيه اين گزارش بر اين است كه انقلاب ايران يك انقلاب اسلامي نبود، بلكه اين انقلاب ربوده شد. آقاي فخرآور نظر شما چيست؟ اميرعباس فخرآور: اين كه مي فرماييد كاملا درست است و درست است كه همه ما آن زمان يا اصلا نبوديم يا خود من كه سه سال بيشتر سن نداشتم و مجموعه فعالين جنبش دانشجويي امروز كه آن زمان سني نداشتيم، اما خب تاريخ را آنطور كه شنيديم، مي بينيم عملا گروه هاي مذهبي و بخصوص پروان آقاي خميني اصلا در محسابات به حساب نمي آمدند و واقعا عددي نبودند در جريانات آن زمان به جز اين كه يك گروه تندروي خشن اصولگرا بودند و گروه هاي ديگر كه فعاليت هاي ديگر مي كردند، عملا آوردند رساندن به آن مرحله و از آذرماه سال 57 آن زمان بود كه يك اجماعي بوجود آمد و گروه هاي ملي آمدند در كنار گروه هاي مذهبي قرار گرفتند و حالا شخص آقاي خميني را به واسطه اين كه يك شخصيت روحاني بود، پير بود و مي گفتند ايشان ديگر تب قدرت و شهرت و شهوت را شايد نداشته باشد، آمدند به عنوان يك رهبر كاريزما ايشان را در جايگاه اول قرار دادند و گفتند همه در كنارش هستيم. خود آقاي خميني هم در مواضع آن زمان دائم مي گفت در پاريس به هيچ وجه قصد اين كه بيايد و حكومت كند ندارد و اجازه نمي دهد روحانيون سر كار بيايند و اين در تمام صحبت هايشان، صحبت هايي كه با خبرنگاران مي كردند و همه ثبت شده و حتي تا يكي دو سال پس از انقلاب هم اجازه نمي داد روحانيون بيايند سر كار. اما با يك حركت خزنده و خيلي سريع بعد از اين كه تمام افراد غيرروحاني را كنار مي زنند با توطئه هاي عجيب و غريب، مي آيند و چنان قدرت را به طور كامل و مطلق به دست مي گيرند كه ديگر اجازه نفس كشيدن به هيچ گروه و دسته ديگري جز خود روحانيون داده نمي شود و خب يك گروه هاي ديگري مي آيند مانند آقاي احمدي نژاد كه خودش يك روحاني است فقط لباس تنش نيست. ساليان سال بود گروه هاي مختلف داشتند مبارزه و فعاليت مي كردند، اما در نهايت ما ديديم كه گروه هاي مذهبي در كمال ناباوري تمام دنيا پا به ميدان گذاشتند و از اين طريق توانستند مردم را به خيابان ها بياورند. چيزي كه ما بين بچه هاي خودمان هم حتي صحبت مي شود، كه اگر خود ما هم آن زمان بوديم چه كار مي كرديم و شايد خود ما هم احساساتي مي شديم و مي آمديم در خيابان ها. اما يك نكته وجود دارد، انقلاب هاي موفق دنيا شايد به اين دليل كه روشنفكران سكوت نمي كنند يا كنار نمي كشند، مي مانند در صحنه و از دست كساني كه واقعا هيچ تعلق خاطري به آن انقلاب ندارند در مي آورند آن انقلاب را، شايد به اين دليل توانستند موفق باشند. اما انقلاب ايران به اين دليل كه روشنفكران در يك مرحله اي قهر كردند و كنار كشيدند، در گرفتاري و سردرگمي خودش اسير ماند و تا الان هم اين سردرگمي وجود دارد كه حالا خوشبختانه با بالا رفتن آگاهي مردم اين قضيه فكر مي كنم در حال اصلاح است.