16 بلوک: فیلم پلیسی هیجان انگیز جدید «ریچارد دانر» با شرکت «بروس ویلیس»

در فیلم «16 بلوک» که از فردا در سینماهای آمریکا بر پرده همگانی می‌آید، بروس ویلیس، هنرپیشه نقش پلیس‌های سرسخت آمریکا، باردیگر در برابر موجی از خشونت، مقاومت می‌کند. منتقدان آمریکائی این فیلم را یکی از بهترین کارهای کارگردان قدیمی سینمای تجاری آمریکا ریچارد دانر توصیف کرده‌اند، که در آن از نظر حسی عمیق تر و شخصیت هائی غنی تر از فیلم های دیگرش از جمله مجموعه موفق Lethal Weapon عرضه می کند. بهنام ناطقی (رادیو فردا، نیویورک): می‌گویند برای شخصیت پلیسی که آقای بروس ویلیس، در فیلم‌های Die Hard یا سخت جان و چندین فیلم پرفروش دیگر عرضه کرد، شعار اصلی این است که داستان فیلم باید او را بیدار کند، برای اینکه معمولا قبل از اینکه وارد ماجرای هیجان‌انگیز فیلم بشود، شخصیت او یا خواب است یا مست است یا هردو. در فیلم هیجان‌انگیز پلیسی «16 بلوک» یا 16 خیابان، پلیسی که بروس ویلیس نقش او را بازی می‌کند، باید یک محکوم سیاهپوست را 16 خیابان از زندان تا دادگاه همراهی کند برای شهادت در پرونده‌ای که به محکومیت ماموران پلیس منجر خواهد شد. اما شخصیت بروس ویلیس در آغاز داستان متوجه می‌شود که زندانی تحت حمایت او هدف توطئه‌ای سازمان یافته از سوی پلیس‌های دیگر است که می‌خواهند با کشتن او از شهادت دادنش در دادگاه جلوگیری کنند. این فیلم را کارگردان برجسته سینمای تجاری هالیوود ریچارد دانر کارگردانی کرده است که به خاطر سه سری فیلم پرفروش مشهور است: سری Omen یا طلسم، سری فیلم‌های سوپرمن، و همچنین سری فیلم‌های اسلحه کشنده Lethal Weapon با شرکت مل گیبسون. دیوید ادلستاین، منتقد مجله هفتگی نیویورک می‌نویسد فیلم 16 بلوک از آن فیلم‌هاست که با نقشه معمارانه خودش از راه می‌رسد و در 15 دقیقه اول جزئیات طرح را برای تماشاگر تشریح می‌کند که عبارت است از 16 خیابان تا خط پایانی، 118 دقیقه وقت، موانع درونی و بیرونی، شلوغی خیابان، تعقیب و گریز، و خستگی و خواب‌الودگی شخصیت اصلی. در آغاز فیلم، ویلیس را می‌بینیم رنگ‌پریده و خمار از مستی شب قبل و بی‌خوابی، با صدائی خسته و کشدار که گوئی از زیر قبر بیرون می‌آید. سئوالی که سناریوی فیلم مطرح می‌کند این است که آیا این دائم‌الخمر سابق با شکم برآمده می‌تواند تبدیل به یک آدم اخلاقی و مرد مبارز بشود؟ به قول منتقد LA Weekly در این فیلم که یکی از بهترین کارهای ریچارد دانر است، کارگردان آشکارا از اینکه بسیاری از اصول و کلیشه‌های ژانر سینمای هیجانی – پلیسی را بشکند، لذت می‌برد. فیلم طوری تنظیم شده است که تقریبا ماجرای آن در زمان واقعی می‌گذرد، انگار که بروس ویلیس و ماس دف، بازیگر نقش مجرم سیاهپوست، روی یک بمب ساعتی نشسته باشند اما کارگردان فراموش کرده است نماهای مربوط به گذشت زمان را داخل فیلم مونتاژ کند. اما زیبائی فیلم 16 بلوک یا 16 خیابان، که در عین حال، ادعانامه‌ای نیز علیه فساد پلیس است، در این است که این فیلم داستان دو مردی است که به پایان همه‌ چیز رسیده‌اند ولی از وجود یگدیگرمایه و الهام می‌گیرند برای اینکه زندگی را از نو آغاز کنند. اما مایکل اتکینسن، منتقد هفتگی ویلج وویس اما چندان راضی نیست. وی می‌نویسد این یک فیلم کوچک است که سعی می‌کند خود را به عنوان یک فیلم حماسی جا بزند، یا هیولائی بادکرده است که می‌خواهد خود را لاغر و خوش‌اندام قلمداد کند. زیرا فیلم‌های درجه دو واقعی 14 تهیه‌کننده ندارند و واضح است که طی کردن 16 بلوک باید دست کم بیست دقیقه سریعتر به پایان برسد. اما به قول منتقد LA Weekly مانند فیلم‌های دیگر دانر، به خصوص مجموعه Lethal Weapon در این فیلم هم کمدی سبک با صحنه‌های هیجان انگیز تعقیب و گریز پلیسی و لحظات عاطفی در آمیخته اند اما برخلاف آن فیلم‌ها، در فیلم 16 بلوک حس‌ها عمیق‌تر و شخصیت‌ها غنی‌تر هستند. رابرت کولر، منتقد مجله تخصصی ورایتی می‌نویسد هرچند فیلم 16 بلوک به پای فیلم‌هائی که سیدنی لومت در باره پلیس‌ها ساخته است، یعنی شاهزاده شهر Prince of the City و سرپیکو نمی‌رسد اما سطح فیلم‌های شهری هیجانی را بالا می‌برد.