انتشار کتاب «خانه ها» در نیویورک: مجموعه طرح های معماری مدرن برای خانه های مسکونی از مژگان و گیسو حریری

موسسه انتشاراتی معتبر ریتزولی Rizzoli که در رم و نیویورک دفتر دارد و مهم‌ترین ناشر کتاب‌های معماری در جهان دانسته می‌شود، روز چهارشنبه (پریروز) کتاب نفیسی از طرح‌های معماران برجسته نیویورکی، خانم‌ها گیسو و مژگان حریری منتشر کرد برای منازل شخصی، با پیشگفتاری از معمار برجسته ریچارد مه یر و مقاله ای از منتقد برجسته معماری پال گولدبرگر. خانم گیسو حریری در مصاحبه با رادیوفردا از جمله به تلفیق مفاهیم هنر شرق و هنر مدرن غرب در کار خود اشاره می‌کند و می گوید از آغاز تلاش او و خواهر هنرمندش این بود که فضاهای جدیدی به وجود بیاورند و معماری را جلو ببرند. وی می گوید مشتریان حالا به خاطر طرح های هنرمندانه نزد آنها می آیند. بهنام ناطقی (رادیوفردا، نیویورک): معمار برجسته آمریکائی و صاحب موزه‌ها و ساختمان‌های عمده‌ای در شهرهای بزرگ دنیا، آقای ریچارد مه‌یر Richard Meier در پیشگفتاری که بر کتاب انتشاراتی ریتزولی نیویورک تحت عنوان «خانه‌ها» از طرح‌های معماران هنرمند نیویورکی خانم‌ها مژگان و گیسو حریری، نگاشته است، هنر آنها را ترکیب نادری از ظرافت مینی‌مال و حس توصیف می‌کند و می‌نویسد آنها با استفاده از مصالح بسیار ساده و اندک نظیر چوپ، فولاد، سنگ و شیشه، جوهر هر کدام را در کار خود بیرون می‌کشند. خانم گیسو حریری، در مصاحبه با رادیوفردا توضیح می‌دهد که او و خواهرش خانم مژگان حریری، در کار خود برداشتی از معماری ایرانی و شرقی را با برداشتی از معماری مدرن غربی در می‌آمیزد که نسخه‌برداری از هیچکدام نیست. گسیوحریری (سخنگوی شرکت معماری حریری و حریری، نیویورک): ما به وسیله کپی و تقلید از یک معماری ایرانی استفاده نمی‌کنیم همینطور هم از معماری مدرن که در آمریکا و در غرب یادگرفتیم، و در تحصیلات خودمان از آن استفاده کردیم، آنها را هم جدا کردیم و تصمیم گرفتیم که به خودی خود کافی نیست برای اینکه خیلی بدون هنر و خیلی سرد است و گرما ندارد. ب.ن.: صدای خانم گیسو حریری را می‌شنویم، هنرمند معمار نیویورکی، که به مناسبت انتشار کتاب جدیدی از موسسه معتبر ریتزولی در باره طرح‌های او و خواهرش خانم مژگان برای منازل مسکونی با رادیو فردا مصاحبه می‌کند. خانم حریری می‌گوید: گسیو حریری: چیزهائی که یادمان بود از معماری سنتی ایران این بود که در ایران مرز و خط بین نقاط مختلف و نقاط مخالف خیلی واضح و معین و مشخص بود. یعنی مثلا مرز بین بیرون و تو، مرز بین زن و مرد، مرز بین خانه وخیابان، کاملا مشخص بود. این چیزی که همیشه پشت پرده، پشت دیوار، پشت کوچه و پسکوچه یک چیز دیگر هست که ما نمی‌توانیم ببینیم دقیقا ولی می‌دانیم که هست. و پشت آن چی است و درون آن چی است، اینها خودش درمعماری یک چیز خیلی مهم است و یک عنصری است که در غرب ندارند. و چیزی که ما در اینجا در تحصیلات خودمان یاد گرفتیم و آن هم به خودی خود خیلی جالب و مهم بود، این بود که اینجا همه چیز تقریبا باز است و همه چیز را می‌شود دید و به همه چیز می‌شود رسید. روی این اصل، فکر کردیم چه جوری می‌شود اینها را با هم آورد و چه کار می‌شود کرد که نه این باشد و نه آن و یک معماری تقریبا جدیدی اگر بشود اسمش را گذاشت، عرضه کنیم و کمک کنیم که فضاهای جدیدی به این وسیله به وجود بیاوریم و این کتاب فکر می‌کنم بهترین نوعی باشد که ما بتوانیم توضیح بدهیم این معماری را. اسمش را ما گذاشته‌ایم آوردن نقاط مختلف و به خصوص نقاط مقابل هم، متفاوت با هم در یک معماری. معماری جدید است ولی معماری مدرن به صورت کلاسیک نیست ولی خوب معماری شرقی به طوری که می‌دانید دیوارهای کلفت و نمی‌دانم ستون و طاق ضربی و اینها هم نیست و تمام معماری‌ای است که با مصالح و امکانات جدید ما این ها را می‌سازیم. ب.ن.: منتقد معماری نیویورک تایمز و برنده جایزه معتبر پولتیزر، آقای پال گولدبرگر، یکی از منتقدان برجسته هنر معماری در آمریکا، در مقاله‌ای که در کتاب «خانه‌ها» در باره کار هنرمندان اصفهانی‌تبار، گیسو و مژگان حریری نگاشته است، می‌نویسد کار آنها مدرنیسم را در خوشبینانه‌ترین و واقع‌بینانه‌ترین وجه خود به نمایش می‌گذارد. خانم گیسو حریری در باره طرز کار با خواهرش مژگان و سهم هر کدام از آنها در کارهائی که با امضای حریری و حریری در دنیا ساخته می‌شود، می‌گوید: گسیو حریری: والله ما از بچگی با هم بزرگ شده‌ایم و تقریبا یکسال و نیم دوسال با هم تفاوت سنی داریم و دانشگاه هم تقریبا پشت سر هم بودیم و به یک دانشگاه رفتیم. روی این اصل می‌دانستیم که می‌توانیم با هم کار کنیم چون واقعا از بچگی با هم چیز درست کردیم و با هم بازی‌های خیالی درست می‌کردیم و اینطور... ولی در کارهای ساختمانی و معماری که با هم می‌کنیم، تقریبا قسمت ذوقی و اولیه طراحی را با هم می‌نشینیم و بعد از این که ساختمان تقریبا فرم گرفت و فرم پیدا کرد، آن وقت دیگر از هم به نسبت جدا می‌شویم. مژگان بیشتر از من در کار جزئیات فنی ساختمان و اینکه ساختمان را به هم بیاورد، نه تنها علاقه دارد، بلکه خیلی هم خوب است و من چون بیشتر یا درس داده‌ام یا بیرون بودم یا با مردم بودم، یک مقدار بیشتر از کارهای اجرائی را انجام می‌دهم. ب.ن.: خانم گیسو حریری، استاد معماری دانشگاه کلمبیا، کورنل و مکگیل، بیست سال است همراه با خواهر هنرمندش مژگان شرکت حریری و حریری نیویورک را اداره کرده‌اند، و در این بیست سال، علاوه بر خانه‌های شخصی که در کتاب حاضر از کار آنها عرضه شده است، ده‌ها طرح با ارزش برای موزه‌ها و ساختمان‌های دیگر در سراسر جهان ارائه داده‌اند که به خاطر ترکیبی که از واقعی‌گرائی و اصول مدرنیسم در آنها بود، سرمشق گروه کثیری از معماران معاصر دنیا قرار گرفته است، و درنشریات متعدد بارها و بارها به چاپ رسید. خانم گیسو حریری علت موفقیت هنری و انتقادی کار معماری شرکت حریری و حریری نیویورک را اینطور توضیح می‌دهد: گیسو حریری: هیچوقت هیچکس در معماری و هنر جلوی انسان نیست. یعنی شما خودتان باید تصمیم بگیرید که کجا این هنر را می‌خواهید ببرید. والله در اول تلاش خیلی می‌کردیم ولی این خیلی سخت بود، به خاطر اینکه آن فکر و آن تجسمی که داشتیم از کار معماری و هنر معماری، فقط ساختن ساختمان نبود بلکه بردن هنر معماری به قرن جدید برای ما خیلی مهم بود و اینکه چه می‌توانیم الان به دنیا و انسان‌ها بدهیم و چی می‌توانیم بیاوریم که جالبتر باشد و بهتر باشد زندگی ها را آسان‌تر بکند و کارها را آسان‌تر بکند. روی همین اصل اولش اگر این افکار با افکار مشتری یکی نبود، خیلی مشکل می‌شد کار گرفت، ولی الان بعد از بیست و خورده‌ای سال بالاخره به جائی رسیدیم که تقریبا وقتی مشتری می‌آید، می‌خواهد که ما بهش کمک کنیم و یک کار هنری درست کنیم. بیشتر مشتری‌های ما وقتی می‌آیند، فقط خانه نمی‌خواهند بلکه می‌خواهند خانه‌ای باشد که هنر باشد. می‌خواهند یک ساختمان، یا موزه‌ای باشد که این موزه شعر باشد.