لینک‌های قابلیت دسترسی

خبر فوری
جمعه ۱۰ فروردین ۱۴۰۳ تهران ۱۴:۳۵

وزارت دفاع آمریکا متن بازجوئی از مظنونان به همکاری با القاعده و طالبان در زندان گوانتانامو را منتشر کرد


(rm) صدا | [ 2:59 mins ]
چند روز پس از آنکه پنتاگون ( وزارت دفاع آمريکا ) زير فشار سازمان هاي جهاني مدافع حقوق بشر، پذيرفت که اسامي و مليت زندانيان گوانتانامو را اعلام کند، اکنون انتشار متن بازجويي ها از اين زندانيان نشان مي دهد که اغلب افراد دربند هيچ اميدي به زندگي ندارند. زندان گوانتانامو در خليجي به همين نام و در بخشي از خاک کوبا جاي دارد اما در اختيار ارتش آمريکا است. احمد عبدالعزيز يکي از زندانيان گوانتانامو به وکلایش گفته است از آن بيم دارد که روز آزادي هيچ گاه فرا نرسد. به گزارش آسوشيتدپرس اين حرف انعکاس کابوس هاي حدود 490 زنداني گوانتانامو است. نيما تمدن (رادیو فردا): احمد عبدالعزيز يکي از زندانيان گوانتانامو است که حالا بيش از 3 سال از زندگي اش در اين مکان مي گذرد. او تاکنون 50 بار بازجويي شده اما هنوز به طور مشخص اتهامي ندارد. احمد عبدالعزيز مضطربانه در انتظار آزادي است اما از آن بيم دارد که روز آزادي هيچ گاه فرا نرسد. او به وکلايش گفته است: ما اينجا در قبر هستيم و خبرگزاري آسوشيتدپرس نتيجه مي گيرد که اين حرف احمد عبدالعزيز، انعکاس کابوس هاي حدود 490 زنداني گوانتانامو است. بنا به گزارش ها نزديک به 98 درصد از زندانيان گوانتانامو بدون هيچ اتهامي در حبس هستند و متن بازجويي هايي که وزارت دفاع آمريکا روز جمعه منتشر کرد نشان مي دهد نا اميدي در ميان زندانيان موج مي زند، چه آنهايي که ارتش آمريکا سعي دارد آنها را به شيوه اي متهم کند و چه آنهايي که قرار است به کشورهاي متبوع شان تحويل شوند و يا به طور کلي آزاد شوند. محمد گل، يکي از افغان هاي دربند گوانتانامو در يکي از جلسات محاکمه اش گفته است: ديگر نمي خواهم در اينجا بمانم، حتي براي يک دقيقه. خبرگزاري آسوشيتدپرس به نقل از يکي ديگر از افاغنه ساکن سلول هاي گوانتانامو مي نويسد: من از نيروهاي طالبان نبودم و عليه آمريکايي ها هم نبودم. فقط مي خواهم به خانه ام برگردم. يک زنداني ديگر که در متن بازجويي هاي منتشر شده تنها اسمش عبدل آمده است خطاب به مقامات زندان از آنها مي خواهد که بگذارند تنها به خانواده اش سر بزند و به آنها غذا دهد.در متن بازجويي به نقل از اين زنداني نوشته شده نمي دانم خانواده ام چه چيزي براي خوردن دارند. از زماني که زندان گوانتانامو در ژانويه سال 2002 و با هدف نگهداري از زندانيان جنگ افغانستان گشوده شد تاکنون نزديک به 270 زنداني اين مکان به کشورهاي متبوع شان تحويل داده شده و يا آزاد شده اند. همان افرادي که شرايط سخت شان در گوانتانامو، سوژه فيلم هاي مستند و داستاني قرار گرفته و يا در کشورهاي خودشان هم محاکمه و بازجويي شده اند. يکي از سخنگويان وزارت دفاع آمريکا در توجيه علت نگهداري از زندانيان در گوانتانامو مي گويد: هنگامي که در موقعيت جنگ هستيم نگهداري از افرادي که به نوعي مي توانند خطرناک و يا مشکوک باشند اقدامي ضروري است. همين مقام وزارت دفاع مي افزايد: نگهداري از اين تعداد افراد در گوانتانامو، اقدامي تنبيهي نيست، بلکه اقدامي بازدارنده است تا اين افراد مشکوک، آسيبي را متوجه آمريکا و يا متحدان آمريکا نکنند. سخنگوي گوانتانامو هم در واکنش به انتقادها مي گويد در پرونده هرکدام از افرادي که در اينجا نگهداري مي شوند حتما علتي براي فرستاده شدن به گوانتانامو وجود دارد. با اين حال خبرگزاري آسوشيتدپرس مي نويسد کم نيستند افرادي مثل عزيز که اهل موريتاني است و سال 2002 در پاکستان به دست نيروهاي آمريکايي افتاده و هنوز نمي داند اتهامش چيست. اين افراد فقط مي دانند که در گوانتانامو خواهند مُرد. همه اينها درحاليست که تابستان سال 2006 يک زندان مدرن و نوساز در نزديکي کمپ گوانتانامو براي نگهداري از 200 زنداني گشايش مي يابد.
XS
SM
MD
LG