مقایسه مصرف درآمد نفت در بودجه جمهوری اسلامی و کشورهای نفتخیز خلیج فارس

بر خلاف شماری از کشور های صادر کننده نفت، دولت جمهوری اسلامی اصلاحات ساختاری اقتصادی را به فراموشی سپرده و برای اداره کشور، بیش از بیش بر نفت تکیه کرده است. روزنامه فرانسوی «لوموند» به تازگی نوشت که کشور های عرب خلیج فارس از تجربه تلخ سال های 1970 میلادی، که طی آن گنجینه ارزی حاصل از نفت آنها بر باد رفت، درس گرفته و این بار دلارهای خود را با درایت بیشتری به کار می‌گیرند که مهم‌ترین نشانه آن سرمایه‌گذاری برای فراهم آوردن دوران پس از نفت است. اما در ایران، با آغاز زمامداری آقای محمود احمدی نژاد، اصل اصلاحات از یاد رفت و مصرف دلار های اوجگیرنده نفتی به سیاست رسمی اقتصادی دولت جمهوری اسلامی بدل شد. آشکار ترین نماد این سیاست بودجه 1385 کل کشور است که دیروز پنجشنبه با تایید شورای نگهبان جنبه قانونی به خود گرفت. فریدون خاوند (رادیوفردا، پاریس): بهای هر بشکه نفت از پایان سال 1998 میلادی تا امروز حدود شش برابر شده و در آمد ارزی کشور های نفتخیز از محل صدور این کالا در سال 2005 میلادی به ششصد و پنجاه میلیارد دلار رسیده که حدود نیمی از آن، بر پایه محاسبه بانک تسویه حساب های بین المللی، به خزانه کشور های حاشیه خلیج فارس سرازیر شده. آنچه در این میان، مایه امیدواری است، بهبودی است که در چگونگی استفاده از دلار های نفتی، در شماری از کشور های نفتخیز دیده می‌شود، از جمله در اعضای شورای همکاری خلیج فارس. روزنامه فرانسوی «لوموند» به تازگی نوشت که کشور های عرب خلیج فارس از تجربه تلخ سال های 1970 میلادی، که طی آن گنجینه ارزی حاصل از نفت آنها بر باد رفت، درس گرفته و این بار دلارهای خود را با درایت بیشتری به کار می‌گیرند که مهم‌ترین نشانه آن سرمایه‌گذاری برای فراهم آوردن دوران پس از نفت است. همان روزنامه می افزاید که زیر تاثیر کادر های آموزش دیده در اروپا و آمریکا، میدان فعالیت در کشور های عرب خلیج فارس برای بخش خصوصی باز شده، و زمینه اجرای اصلاحات اقتصادی، البته با کندی، فراهم آمده. در ایران اما تحولی معکوس دیده می‌شود. طی شانزده سال گذشته، تا پیش از آخرین انتخابات ریاست جمهوری، طیف تازه ای از تکنوکراسی پس از انقلاب به شعار اصلاحات اقتصادی روی آورد : خصوصی سازی، کوچک کردن دولت، مبارزه با کسری بودجه، پیشبرد صادرات غیر نفتی، بهبود ساختار بازرگانی خارجی و، در یک کلام، خروج از اقتصاد بسته نفتی و دولتی به شعار های رایج در فضای کارشناسی جمهوری اسلامی بدل شد. این شعار ها البته در رویارویی با بن بست های سیاسی و حقوقی در مجموع ناکام ماندند، ولی امید به تحقق آنها از میان نرفت. با آغاز زمامداری آقای محمود احمدی نژاد، اصل اصلاحات از یاد رفت و مصرف دلار های اوجگیرنده نفتی به سیاست رسمی اقتصادی دولت جمهوری اسلامی بدل شد. آشکار ترین نماد این سیاست بودجه 1385 کل کشور است که دیروز پنجشنبه با تایید شورای نگهبان جنبه قانونی به خود گرفت.