(rm) صدا | [ 2:51 mins ]
ایران سیزده در صد ذخایر نفتی جهان را در اختیار دارد، اما تنها حدود تنها سه میلیون و هشتصد هزار بشکه نفت در روز یعنی پنج در صد تولید جهانی این کالا را تامین می کند. از کل تولید روزانه ایران، حدود یک میلیون و چهار صد هزار بشکه به مصرف داخلی می رسد و دو میلیون و چهار صد هزار بشکه صادر می شود. در آمد حاصل از آن، بیش از هشتاد در صد ارز کشور را تامین می کند. در این راستا توانایی کشور در جذب سرمایه و تکنولوژی خارجی، توانایی کشور در کنترل مصرف داخلی و آثار احتمالی تحولات آتی پرونده هسته ای جمهوری اسلامی از مسایل حیاتی در رابطه با نفت و اقتصاد ایران است. فریدون خاوند (رادیو فردا، پاریس): ایران سیزده در صد ذخایر نفتی جهان را در اختیار دارد، اما تنها حدود پنج در صد تولید جهانی این کالا را تامین می کند.
بر پایه آخرین داده های انتشار یافته از سوی منابع بین المللی، ایران در حال حاضر تنها سه میلیون و هشتصد هزار بشکه نفت در روز تولید می کند، دویست و سی و هفت هزار بشکه کمتر از سهمیه ای که اوپک برایش تعیین کرده. از کل تولید روزانه ایران، حدود یک میلیون و چهار صد هزار بشکه به مصرف داخلی می رسد و دو میلیون و چهار صد هزار بشکه صادر می شود که در آمد حاصل از آن، بیش از هشتاد در صد ارز کشور و، به گونه های مستقیم و غیر مستقیم، هفتاد در صد دریافتی های بودجه را تامین می کند. در این شرایط ترسیم چشم انداز نفت طبعا ترسیم چشم انداز اقتصاد ایران است.
در ورای فراز و نشیب های بازار جهانی نفت - که مسئله ای است مربوط به همه بازیگران صحنه انرژی، حیاتی ترین صنعت ایران در آغاز سال 1385 خورشیدی دستکم با سه پرسش اساسی روبرو است :
پرسش نخست توانایی این کشور را در جذب سرمایه و تکنولوژی خارجی مطرح می کند، به ویژه برای مقابله با فرسودگی رو به گسترش میدان های قدیمی، که تولید نفت ایران را طی سی سال گذشته از شش میلیون بشکه در روز به زیر چهار میلیون کشیده. طی دو سال گذشته مشارکت خارجیان در صنعت نفت ایران باز هم کمتر شده و در حال حاضر با توجه به آنچه در میدان های آزادگان و یاد آوران می گذرد، به نظر می رسد که ژاپنی ها و چینی ها نیز شور و شوق زیادی از خود نشان نمی دهند. فضای بین المللی ایران، در سال نوی خورشیدی، بر توان تولیدی این کشور در عرصه کلیدی نفت چه تاثیری خواهد گذاشت؟
پرسش دوم توانایی کشور را در کنترل مصرف داخلی مواد نفتی پیش می کشد، مصرفی که سال به سال بیشتر میشود و، به همان نسبت، صادرات نفتی ایران را کاهش می دهد.
و سر انجام پرسش سوم طبعا تحولات آتی پرونده هسته ای جمهوری اسلامی را مطرح می کند، و مجازات های اقتصادی بین المللی که می تواند تحریم صادرات نفت ایران را نیز در پی داشته باشد. شبح این پرسش بر ایران 1385 سنگینی می کند. ولی اقتصاد جهانی نیز نمی تواند از کنار این پرسش بی تفاوت بگذرد.
