تلاش گروه سوئدی موسیقی راک «آرک» برای تکرار موفقیت اروپائی در آمریکا

گروه راک سوئدی آرک، که با موسیقی سبک glam rock می‌خواهد زرق و برق و نمایش در کارهای هنرمندان پیشگامی مثل دیوید بووی David Bowie و کوئین Queen را زنده کند، بعد از تسخیر جدول رده‌بندی آلبوم‌های پرفروش اسکاندیناوی و اجرای کنسرت در استادیوم‌های عظیم در سوئد، ایتالیا و بریتانیا، سومین آلبوم خود State of the Ark را همزمان با اروپا در آمریکا نیز منتشر کرد و اعضای گروه در توری به دور آمریکا راه افتاده‌اند برای اجرای برنامه در کلوپ‌های راک. گروه Ark را اولا سالو Ola Salo ترانه‌سرا و خواننده در سال 1991 در شهر Smaland سوئد به وجود آورد و از جمله به خاطر ترانه «پدر یک پسر» Father of a Son معروف است در باره بچه بزرگ کردن خانوارهای همجنس‌گرا، که همزمان با تغییر قانون سوئد در این باره، ترانه شماره یک سوئد بود. گروه سوئدی The Ark که سومین آلبوم آن هفته گذشته در آمریکا منتشر شد، این روزها مشغول توری است برای اجرای برنامه دور آمریکا با این هدف که در آمریکا هم محبوبیتی که در سوئد و کشورهای اروپائی بدست آورده است، تجدید کند. آرک هفته پیش که به نیویورک برگشت از یک کلوپ با گنجایش 150 نفر به کلوپی بزرگتر با گنجایش 400 نفر ارتقاء مقام داده بود ولی هنوز راه دارد تا مثل سوئد و کشورهای دیگر اسکاندیناوی، در آمریکا هم در استادیوم‌های بزرگ برنامه اجرا کند و در صدر جدول‌ها قرار بگیرد. بهنام ناطقی (رادیوفردا، نیویورک): در ترانه «این شعر می‌خواهد دردآور باشد» صدای زن مانند آقای اولا سالو Salo خواننده و بنیانگذار گروه سوئدی آرک Ark روی نغمه‌های ساده گیتار سوار شده است یادآور سازبندی ساده‌ای که نور اصلی را روی خواننده می‌تاباند. گروه آرک Ark که اینک سومین آلبوم آن، به نام State of the Ark، نخستین آلبومی می‌شود که در آمریکا منتشر می‌کند، پیام آور موسیقی راک سرخوش و پرادا و اطوار دهه‌ 1970 است که اصطلاحا به آن glam rock می‌گویند برگرفته از واژه glamour به معنی جلال و زرق‌وبرق، چیزی که در موسیقی گروه‌های قدیمی مثل Queen وجود داشت، و در کارهای اولیه هنرمندانی مثل David Bowie و تی رکس T. Rex. گروه آرک بازگشت به نمایش راک را پیشنهاد می‌کند، که در آن لباس‌های رنگارنگ اعضای گروه، رقص و شوخی آنها و هویت جنسی دوگانه خواننده‌ای که آرایش زنانه را با اداهای گاه پرمدعای مردانه مخلوط می‌کند، محور می‌شود. ولی به قول نویسنده مجله نیویورک هوگو لیندگرن Hugo Lindgren آنچه کار گروه Ark را متمایز می‌کند، انسان‌گرائی آنهاست یعنی برخلاف هر گروه راک معروف و امروزی دیگری که اسم ببرید، گروه آرک خشمگین، هزال، هجوگر، منفی و ناامید نیست. مثلا در این ترانه، با ریتم دیسکو و لحن شعاری، آرک بدون خجالت از زرق و برق و ادای باشکوه دفاع می‌کند. گیلبرت گارسیا، منتقد موسیقی نشریه دالاس وویس Dallas Voice می‌نویسد در ده سال اخیر همه گروه‌های آمریکائی لحن غمگین، سیاه و خسته از دنیای گروه‌هائی مثل The Cure و Joy Division را تقلید می‌کنند، در حالیکه حالا با تشکر از هنرمندان اروپائی مثل گروه آرک، می‌بینیم که ناله از شکنجه زمانه، جای خود را به بیان شاد و سرخوش داده است. در این ترانه، یکی از ما جوان خواهد مرد، گروه آرک ریتم‌های رقصی را به طرزی بازیگوش با نغمه‌های دوار موسیقی مینیمال فیلیپ گلس Philip Glass قاطی کرده است. One of Us Is Gonna Die Young اعضای گروه که همگی بین 25 تا 30 دارند با موسیقی دهه 1960 و 1970 از طریق آلبوم‌های والدین هیپی خود آشنا شدند، و زبان انگلیسی برای آنها زبان آدمهای با حال بود زیرا به قول سرپرست گروه در جوانی خیال می‌کرد که همه آدمهای احمق سوئدی حرف می‌زنند که البته بعدا متوجه شد که احمق در زبان انگلیسی هم وجود دارد. سرپرست گروه، ترانه‌سرا و خواننده اصلی آن، آقای اولا سالو Ola Salo 29 ساله، در خانه‌ای مذهبی بزرگ شد و می‌گوید خیلی زود از دین برید وقتی فهمید دو پاره شدن دریا و راه رفتن روی آب در داستان‌هاست. سالو می‌گوید در همان نوجوانی به این نتیجه رسید که در موسیقی می‌تواند جادوئی که در زندگی روزمره وجود نداشت، خلق کند. گروه آرک برای اینکه جلب توجه کند، رفتارهای غیرعادی، نمایش‌های پرزرق و برق و لباسهای رنگین از پر و پرنیان و رقص دیوانه‌وار را وارد کنسرت‌های خود کردند، و به قول منتقد نشریه Pop Matters خانم الیزابت دانلی، حالا گروه آرک می‌رود که آمریکا را تسخیر کند. این نویسنده اعتماد به نفس اولا سالو را ستایش می‌کند که معتقد است ترانه‌هایش در آینده وقتی مردم در موشک به کرات دیگر پرواز می‌کنند، همچنان به یادها خواهد بود. در این ترانه، اولا سالو می‌خواند: اعتمادی که من می‌خواهم مثل برنامه‌های کامپیوتری شریکی shareware غیرقابل خریدو وفروش است. Trust Is Shareware