لینک‌های قابلیت دسترسی

خبر فوری
جمعه ۱۰ فروردین ۱۴۰۳ تهران ۱۴:۵۷

پاسخ شان مککورمک سخنگوی وزارت امور خارجه آمریکا به پرسش های شنوندگان رادیو فردا


(rm) صدا | [ 23:16 mins ]
شان مککورمک معاون و سخنگوی وزارت امور خارجه آمریکا روز پنجشنبه گذشته در استودیوی رادیو فردا در واشنگتن حضور یافت و به پرسش های شنوندگان رادیو فردا درباره مسائل مختلف از جمله، برنامه اتمی، احتمال حمله نظامی آمریکا به ایران، حمایت آمریکا از فعالان و گروه های مخالف جمهوری اسلامی و طرفداران برقراری دموکراسی در ایران و همچنین مساله نقض حقوق بشر در ایران پاسخ گفت. شان مککورمک معاون و سخنگوی وزارت امور خارجه آمریکا روز پنجشنبه گذشته در استودیوی رادیو فردا در واشنگتن حضور یافت و به پرسش های شنوندگان رادیو فردا پاسخ گفت. بهروز نیکذات از رادیو فردا میزبان این برنامه می گوید: ما کوشش کردیم از میان پیام ها، آن سئوال های مشترک را انتخاب کنیم با این نظر که بیشتر سئوال و پاسخ آنها مهم است، اما با همه اینها فرصت کافی نداشتیم و ایشان وعده دادند در فرصت های آینده وقت بیشتری برای این کار بگذارند. بهروز نیکذات (رادیو فردا): آقای مککورمک به برنامه ما خوش آمدید. شان مککورمک: سپاسگزارم و بگذارید پیش از هر چیز بگویم ( به فارسی) «خیلی خوشحالم که در کنار شما هستم». ب . ن: رشته زبان فارسی تحصیل کرده اید؟ شان مککورمک: بله مقدار فارسی بلد هستم. در حدود شش ماه در موسسه خدمات خارجی وزارت امور خارجه آمریکا یاد گرفتم. و زمانی که در سفارت آمریکا در شهر آنکارا در ترکیه خدمت می کردم، از تعداد زیادی از ایرانی ها، برای صدور ویزا مصاحبه به عمل می آوردم. آن زمان فرصت خوبی بود که فارسی که بلد هستم را بکار ببرم، اما از آن زمان تاکنون، این فرصت کمتر شده است. ب . ن: اما باید بگویم که تعداد زیادی ایمیل دریافت کرده ایم. بگذارید با آسان ترین پرسش آغاز کنم. شنونده ای پرسیده آقای مککورمیک چند ساعت در روز کار می کنید و چند ساعت در روز می خوابید؟ شان مککورمک: فقط می توانم بگویم کاش می توانستم بیشتر بخوابم و کمتر کار کنم تا بتوانم وقت بیشتری را با خانواده ام بگذرانم. شغل من شغل دشواریست، اما به آن افتخار می کنم. من به طور معمول پنج صبح از خواب بیدار می شوم، روزنامه ها را می خوانم، و در حدود ساعت 7 صبح سر کار هستم و تا ساعت 7:30 تا هشت شب کار می کنم. بعد به خانه می روم و به همراه خانواده ام شام می خورم و می خوابم و دوباره روز دیگری را شروع می کنم. ب . ن: آقای مککورمک بگذارید بخشی از سوال هایی را بپرسیم که برای شنوندگان ما مایه نگرانی و دغدغه بزرگی ست. این سوال را رسول و ناصر از اصفهان، علی عزیزی، حسین و رامین از تهران، کیومرث، مجتبی از خراسان و شادی از تهران پرسیده اند آیا واقعا ما در خطر حمله هسته ای آمریکا قرار داریم؟ اینجا ما بسیار نگرانیم و می خواهیم بدانیم آیا واقعا این خطر وجود دارد؟ در اینجا همه در باره جنگ صحبت می کنند. شان مککورمک: خوب البته این روزها در رسانه ها صحبت زیادی در باره اقدام نظامی می شنویم. پرزیدنت بوش این موضوع را «گمانه زنی بی پایه» خوانده است. هم پرزیدنت بوش، هم وزیر امور خارجه آمریکا و هم من، به روشنی گفته ایم که ما در مسیر دیپلماتیک قرار داریم. ما به دنبال یافتن یک راه حل دیپلماتیک برای حل اختلاف های میان رژیم ایران و جامعه جهانی هستیم. تاکید می کنم ایران و جامعه جهانی. مردم ایران باید بدانند که مشکل تنها میان ایران و آمریکا نیست. مساله میان رژیم ایران و جامعه جهانی از جمله روسیه، چین، فرانسه، آلمان، بریتانیا و کشورهای بسیاری در سراسر جهان است. حتی هند نگرانی جدی در باره وضعیت موجود ابراز کرده است. باید تاکید کنم که اتحادیه اروپا و روسیه پیشنهادهای بسیار جالبی برای حل وضعیت و بحران، به ایران ارائه کردند. شاید بپرسید وضعیت واقعا چگونه است: جان کلام اینجاست که ایران در سال 1967 پیمانی را امضا کرده و بر اساس این پیمان تعهد کرده است که به دنبال تولید سلاح هسته ای نباشد و تنها حق برخورداری از انرژی صلح آمیز هسته ای را دنبال کند. ایران، بر پایه پیمان منع گسترش تسلیحات هسته ای، حق دستیابی به انرژی هسته ای دارد. هیچ کس این را انکار نمی کند و جامعه جهانی بسیار مشتاق است که مردم ایران به انرژی هسته ای دسترسی داشته باشد. اما در اینجا یک مشکل وجود دارد و آن این است که نشانه ها و شواهد زیادی وجود دارد (نه فقط برای آمریکا، بلکه برای آژانس بین المللی انرژی اتمی و سراسر جامعه جهانی) که رژیم ایران در حدود دو دهه برای تولید سلاح هسته ای تلاش کرده است و برنامه هسته ایش در واقع به عنوان سرپوشی بر این تلاش و برای فریب دادن جهان و مردم ایران در باره قصد و غرض اصلی ایران به کار رفته است. به باور ما و بسیاری در سراسر جهان، قصد واقعی ایران، تولید سلاح هسته ایست. همانطور که گفتم جامعه جهانی و روسیه پیشنهادهایی را به ایران ارائه کرد که در واقع معادل این بود که شما می توانید از انرژی صلح آمیز هسته ای برخوردار باشید و ما هم در این راه به شما کمک می کنیم و در عوض ما تضمین های عینی می خواهیم که این تکنولوژی، این انرژی هسته ای صلح آمیز، این مواد و این دانش، برای تولید سلاح هسته ای بکار نرود. این خلاصه ایست از مشکل موجود. باید تاکید کنم که ایالات متحده آمریکا با مردم ایران هیچ مشکلی ندارد. مردم ایران مردم بزرگی هستند با فرهنگ غنی. ما می خواهیم مردم ایران قادر باشند با باقی جهان تبادل فرهنگ و دیدگاه داشته باشند. ما نمی خواهیم مردم ایران منزوی باشند، اما متاسفانه رژیم کنونی ایران، بواسطه عملکردش باعث هر چه بیشتر منزوی شدن مردم ایران از باقی جهان می شود. ما چنین چیزی را نمی خواهیم. ب . ن: بگذارید سوال دیگری مطرح کنم که از طریق ایمیل توسط یک دانشجوی دانشکده فنی فرستاده شده است: «از زمانی که اعلام شد بخشی از بودجه ای که وزیر امور خارجه آمریکا از کنگره تقاضا کرده، صرف بورس و مسائل مربوط به دانشجویان خواهد شد، این مساله در واقع زندگی ما را دشوارتر کرده است. کسانی که از قبل امکان تهیه ویزای آمریکا داشتند، با اتهام های بی شمار حکومت روبرو خواهند شد. این محدودیت ها باعث شده که دانشجویان ایرانی به جای آمریکا، به دنبال دریافت ویزای تحصیلی از کشورهایی باشند که از نظر سطح علمی با آمریکا برابری نمی کنند». شان مککورمک: این نکته غم انگیزیست. متاسفم که این را می شنوم. زیرا ما مسلما مایلیم دانشجویان ایرانی در آمریکا داشته باشیم. نه تنها این دانشجویان می توانند در باره آمریکا اطلاعات خود را زیاد کنند، بلکه این ما را نیز قادر می سازد که در باره ایران بیشتر بدانیم. مبادله اشخاص از نظر ما، برای ایجاد اعتماد و تفاهم میان کشورها بسیار مهم است و به نظر ما مبادله افراد باعث ایجاد اعتماد میان مردم و در نهایت میان حکومت ها می شود. اما همین مساله که اشاره کردید که دانشجو بترسد تقاضای ویزای آمریکا کند، خودش ماهیت رژیم را افشا می کند. این برای ما غم انگیزست. ما بویژه از زمانی که رئیس جمهوری احمدی نژاد به قدرت رسیده است، شاهد کاهش شدید اظهارنظر آزاد، آزادی دین، آزادی سفر به خارج و تبادل فرهنگی مردم ایران هستیم. این بسیار غم انگیز است که رژیم بتواند مردم را از دانش اندوختن بترساند. برای آمریکا مساله بسیار نگران کننده است. به عقیده ما هر شخصی به دنبال آزادی و دموکراسی است. همچنان که مردم ایران به دنبال آزادی و دموکراسی هستند، ما در کنار مردم ایستاده ایم، همانطور که در کنار همه مردم جهان هم هستیم. ب . ن: آقای مککورمک شنونده ای می گوید پرزیدنت بوش بارها گفته است که اگر مردم ایران به دنبال آزادی خود باشند، آمریکا در کنار آنها خواهد بود. در این لحظه گروه های مخالف رژیم ایران وجود دارند که سالهاست برای برقراری دموکراسی در ایران مبارزه می کنند. در این زمینه وزارت امور خارجه آمریکا چه تلاشی برای کمک به این گروه ها کرده است؟ شان مککورمک: ایالات متحده آمریکا با ایران رابطه دیپلماتیکی ندارد. همه این را می دانند. هم ما و هم رژیم ایران در صورت نیاز کانال های ارتباطی دیگری داریم که پیام های ما را به هم می رساند. خوب ما به دنبال اطلاعات در مورد این که در ایران چه می گذرد هستیم. ما در باره وضعیت ایران با کسانی که از ایران دیدار کرده اند، مذاکره می کنیم و نظر آنها را می پرسیم. کشورهای متحد ما در ایران سفارتخانه و سفیر دارند، بنابراین راه های زیادی هست که بدانیم در ایران چه می گذرد و تصمیم گیری ها بر همین اساس تدوین می شود. اما اگر به گروه های مختلف بپردازیم: بعضی از گروه ها در فهرست سازمان های تروریستی وزارت امور خارجه آمریکا قرار دارند. با این گروه ها ما هیچ ارتباطی نداریم و این مساله به خط و مشی و مقررات ما بازمی گردد. ب . ن: آقای مککورمک شنونده ای به نام شیرین نریمان که خود را سخنگوی شورای تغییرات دموکراتیک در ایران معرفی می کند، می گوید سیاست گفتگو و مذاکره با رژیم ایران، یک سیاست شکست خورده است. در ده سالی که دولت پیشین آمریکا این سیاست را در پیش گرفته بود، به پیشرفت هر چه بیشتر رژیم ایران در دستیابی به توانایی هسته ای و مداخله ایران در امور عراق انجامید. اکنون وقت تغییر این سیاست رسیده است. تغییر این سیاست از طریق برداشتن نام سازمان مجاهدین خلق و جنبش مقاومت ملی از فهرست سازمانهای تروریستی و حمایت از آنها در مبارزه با ضد رژیم تهران ممکن است. این کار می تواند به مردم ایران قدرت بیشتری بدهد. آقای مککورمیک جواب شما چیست؟ شان مککورمک: در اینجا باید به چند مساله بپردازیم. اول این که در باره سازمان مجاهدین خلق و سازمانهای مرتبط با آن؛ این سازمانها در فهرست سازمانهای تروریستی ما باقی خواهند ماند. ما قوانین و مقرراتی داریم که بر اساس آنها مجاهدین در فهرست سازمان های تروریستی قرار می گیرند و این طبقه بندی بر اساس واقعیت هایی استوار شده و دولت کنونی آمریکا هم در نظر ندارد این سیاست را تغییر دهد. اما از تغییر رفتار رژیم جمهوری اسلامی گفتید. این مساله را ما مسلما دنبال می کنیم. رفتار رژیم ایران، از نقطه نظرهای بسیاری، با باقی کشورهای منطقه خاورمیانه، 180 درجه فرق می کند. به ایران باید از چند زاویه مختلف نگریست. یکی از این زمینه ها (همانطور که گفتم)، این است که رژیم ایران برنامه سلاح هسته ای را زیر پوشش برنامه صلح آمیز هسته ای دنبال می کند. خوب این مساله البته مایه نگرانی جدی جامعه جهانی ست. من فکر نمی کنم کشورهای بسیاری را بتوانید پیدا کنید که تایید کنند ایران باید به دانش تولید سلاح هسته ای، دسترسی داشته باشد. روسیه تایید نمی کند، چین هم تایید نمی کند. تنها کشورهایی که در جلسه شورای حکام آژانس بین المللی انرژی اتمی به نفع ایران رای دادند، ونزوئلا و سوریه بودند، یعنی کشورهایی که رفتار خودشان موجب نگرانی جامعه جهانی ست. اما مشکل دیگر این است که ایران احتمالا سردمدار حمایت دولتی از تروریسم در جهان است. آنها از طریق حزب الله، از طریق گروه های مخالف صلح فلسطینی، از ترور حمایت می کنند و این نه تنها بر خلاف همه رفتارهای معقول بین المللی است، بلکه برخلاف پیمان های سازمان ملل متحد نیز هست. قطعنامه های شورای امنیت سازمان ملل متحد، از حکومت ها می خواهد که با ترور مبارزه کنند. این تنها به معنی تلاش برای جلوگیری از حمله های تروریستی نیست، بلکه به معنای تلاش فعالانه برای در هم شکستن شبکه های تروریستی و قطع منابع مالی آنها نیز هست. اما رفتار ایران از این نظر، 180 درجه با بقیه جهان متفاوت است. و سرانجام این که وضعیت حقوق بشر، آزادی بیان، آزادی اجتماعات نیز در ایران نامساعد است. نمونه های فراوانی وجود دارد. از جدیدترین مورد یعنی مورد کارگران شرکت واحد اتوبوسرانی نام می برم. این افراد تنها می خواستند دور هم جمع شوند تا به حکومت خود بگویند خواستار تغییر شرایط کاریشان هستند. یک خواسته ساده که در هر کشور آزادی، جزو حقوق مسلم مردم است اما در ایران این اجتماع در هم شکسته شد. فهرستی از حوادث مشابه دیگری هم که در آن حقوق پایه ای انسانی نقض می شود هم فراوانند... مردم ایران شایستگی بهتر از این را دارند. ایران فرهنگ غنی دارد و هر ایرانی شایستگی برخورداری از همه ظرفیت های انسانی است. اگر از همه ظرفیت های انسانی برخوردار نباشید، نخواهید توانست عقیده خود را آزادانه بیان کنید. ما و باقی جهان گفته ایم که در تلاش مردم ایران برای دستیابی به دموکراسی و آزادی، در کنار آنها ایستاده ایم. ما رشته برنامه هایی را ارائه کرده ایم که بتوان نهادهایی را برای تقویت دموکراسی در ایران ایجاد کرد. بدین ترتیب که مردم ایران بتوانند در تلاش برای آزادی و انتخابات آزاد (و نه انتخاباتی که یک گروه غیر منتخب بتوانند صلاحیت نامزدها را تعیین کنند)، به آن رو بیاورند. آنچه در ایران وجود دارد، دموکراسی نیست و آنچه ایالات متحده آمریکا و دیگران سعی در دستیابی به آن دارند، تغییر رفتار رژیم ایران است. ب . ن: خوب آقای مککورمک در ایمیل های بسیاری که دریافت کرده ایم، به مساله دیگری هم اشاره شده که بی ربط به این موضوع نیست و آن مساله تغییر رژیم ایران است. دقایقی پیش فکسی از امیر از ایران دریافت کردیم که می نویسد به نظر شما مردم ایران به طور مشخص چگونه می توانند از طریق صلح آمیز این حکومت را (به خاطر امنیت جهان هم که شده) تغییر دهند. شان مککورمک: بگذارید به طور واضح بگویم. آنچه ما بدنبال آن هستیم، تغییر رفتار رژیم ایران است. اینکه مردم ایران، چه اقدام فردی و چه گروهی، در راستای تغییر رژیم می توانند انجام دهند، به خود آنها باز می گردد. ایالات متحده آمریکا یا هیچ کشور خارجی نمی تواند چیزی را دیکته کند. اعتقاد ما این است که هر دموکراسی، خودش شکل خود را تعیین می کند. هر دموکراسی انعکاس ارزش ها، تاریخ و فرهنگ هر کشور مشخص است، اما با این حال حقوق بنیادی و جهان شمولی هم وجود دارد که هر دموکراسی از آن پیروی می کند. بخشی از اینها شامل آزادی مذهب، آزادی بیان، آزادی اجتماعات، و آزادی تعیین نوع زندگی خود و خانواده است. تجلی دموکراسی در هر کشوری می تواند متفاوت باشد. مثلا دموکراسی در آمریکا با دموکراسی در بریتانیا اندکی متفاوت است. دموکراسی در بریتانیا با دموکراسی در ترکیه اندکی متفاوت است، اما با این حال دموکراسی است. به طور بنیادی، در این دموکراسی ها، آنها که حکومت می کنند، جوابگوی مردم هستند و اگر مردم از حکومت خود راضی نباشند، این حق را دارند که در انتخابات به افرادی رای ندهند. در ایران متاسفانه چنین شرایطی وجود ندارد. در ایران حکومت انتخابی است، اما آنها که قدرت و کنترل واقعی مملکت را در دست دارند، منتخب مردم نیستند و رئیس جمهوری هم نماینده همین گروه است. به عقیده ما پرزیدنت خاتمی از اصلاحات سخن گفت اما موفق نشد چیزی به دست بیاورد، زیرا آن اصلاحات از سوی غیر منتخب ها و کسانی که آزادی و دموکراسی به نفعشان نیست، خنثی شد. این افراد از آزادی و دموکراسی در ایران می ترسند و صراحتا بگویم مردم ایران شایسته بهتر از این هستند. ب . ن: آقای مککورمک شنونده ای می پرسد چرا تاکنون پرونده حقوق بشری جمهوری اسلامی، به سازمان ملل متحد کشیده نشده، با توجه به این که طرح آن در سازمان ملل متحد، توجیه فراوانی هم دارد. شان مککورمک: در گذشته در کمیسیون حقوق بشر سازمان ملل متحد، کارنامه حقوق بشر ایران مطرح شده است. این کمیسیون با شورای حقوق بشر جایگزین شد. ما تصمیم گرفتیم این بار در این شورا نباشیم، اما شماری از کشورهایی که دموکراسی های قدرتمند و مدافع حقوق بشر هستند، در نظر دارند در این شورا حضور داشته باشند. انتظار می رود که کارنامه حقوق بشر ایران در سازمان ملل متحد مورد بحث قرار گیرد، اما مسلما این، تنها جایی هم نخواهد بود که این کارنامه مطرح خواهد شد. گفتم که حقوق بشر در ایران بیش از پیش نقض می شود و این مایه نگرانی آمریکا و مردم آمریکاست. مردم آمریکا نمی خواهند چه حقوق مردم ایران و چه حقوق مردم هر کشور دیگری نقض شود. بنابراین راه ها و شیوه های گوناگونی وجود دارد که بتوان در باره وضعیت حقوق بشر در ایران صحبت کرد. این مساله برای پرزیدنت بوش بسیار مهم است. او این ماجرا را به دقت دنبال می کند و به هر مناسبتی در باره آن حرف زده است. از نظر ما بسیار مهم است که از این مساله آگاهی داشته باشیم و توجه مردم را به آن جلب کنیم. این درست همان کاری است که ما در نظر داریم انجام دهیم. ب . ن: آقای مککورمک شنونده ای پرسیده چرا آمریکا قصد اعمال محدودیت اقتصادی بر ایران دارد که تنها باعث آزار هر چه بیشتر مردم ایران خواهد شد؟ شان مککورمک: پرزیدنت بوش و کاندولیزا رایس وزیر امور خارجه آمریکا مشخص کرده اند که هر اتفاقی در روزها، هفته ها و یا ماه های آینده، از جهت افزایش فشار بر رژیم ایران برای تغییر رفتارش (بویژه در زمینه هسته ای) بیفتد، ما نمی خواهیم کاری کنیم که به مردم ایران آسیبی وارد شود. خوب البته این یک حقیقت است که مساله تحریم ها موضوع بحث فعال جامعه جهانی ست. آمریکا هم اکنون هم تحریم هایی علیه ایران اعمال می کند. پشت سر این تحریم ها، یک تاریخ طولانی تقریبا 30 ساله قرار دارد. اما با این حال این محدودیت ها شامل صدور ویزا نمی شود. کشورهای بسیاری در سراسر جهان از جمله در اروپا، ژاپن و چند کشور با اقتصاد قوی، روابط تجاری باز و روابط دیپلماتیک و سفر دیپلماتیها میان ایرن و کشورهایشان دارند. آنچه ما در نظر داریم، مسدود کردن دارایی و محدود کردن سفر مقام های ایرانی و این قبیل تحریم هایست که جامعه جهانی بتواند از طریق آن پیام محکمی به رژیم ایران بفرستد که باید رفتار خود را عوض کند. هیچ کدام از این اقدام ها، برای تنبیه مردم ایران نیست. هیچ کس قصد ندارد مانع بازی بازیکنان ایرانی در جام جهانی شود. هیچ کس نمی خواهد مانع از اجرای موسیقی ِ موسیقی دان های ایرانی در اروپا آمریکای جنوبی یا جای دیگری شود. به عقیده ما نباید مانع موسیقی دانی شد که در کشور خود محدودیت دارد. در این لحظه من گمان نمی کنم بحث تحریم هایی از قبیل نفت و بنزین مطرح باشد، اما شنوندگان باید بدانند که جامعه جهانی فشار را زیاد خواهد کرد تا ایران دست از مقابله جویی با جامعه جهانی بردارد و این رژیم مجبور به عمل کردن به تعهداتش شود. جامعه جهانی بارها راه ِ مدارا با رژم ایران در پیش گرفت، دیپلماسی را پیشه خود کرد، بحث و مذاکره کرد، اما همه اینها با مقابله جویی رژیم ایران روبرو شد. به عقیده من مردم ایران از کل ماجرا خبر ندارند. من فکر می کنم آنها از پیشنهادهایی که به ایران شده، بی خبرند. این پیشنهادها، ایران را از انزوا بیرون می آورد، به ایران اجازه استفاده صلح آمیز از انرژی هسته ای می داد. در عوض ایران می بایستی تضمین دهد که بدنبال تولید سلاح هسته ای نیست. به نظر من مردم ایران در باره محتوا و جزئیات این پیشنهاد هیچ اطلاعی ندارند و خوب البته نظر مردم هم در پذیرش یا رد این پیشنهاد، تائثیری نداشته است. در هر کشور دمکراتیکی، مردم حق دارند در مسیری که حکومت خود در آن گام برمی دارد، دخالت داشته باشند، اما در مورد ایران، ما شاهد چنین چیزی نبوده ایم. ب . ن: سوال شده که حکومت ایران مساله هسته ای را به یک مساله ملی تبدیل کرده است و از این راه تلاش کرده که حمایت مردم را جلب کند. شان مککورمک: همانطور که گفتم ما هیچ حضوری در ایران نداریم و نمی توانیم با اطمینان بگوییم رژیم ایران واقعا به دنبال چیست. اما اگر از بیرون به قضیه نگاه کنیم، به نحوه ای که مطبوعات در باره این موضوع گزارش می دهند، به نظر می رسد که رژیم در تلاش است به احساسات ناسیونالیستی مردم در رابطه با برنامه هسته ای دامن بزند. آنها در تلاشند تا این مساله را یک مساله میان آمریکا و ایران جلوه دهند، اما مساله به طور مشخص مساله رژیم ایران و باقی جهان است. بنابراین بله به نظر می رسد که رژیم ایران به طور واضح در تلاش مخدوش کردن افکار عمومی ست و حقیقت را به مردم نمی گوید. ب . ن: آقای مککورمک این شنونده رادیو فردا می گوید آمریکا باید به ایران پیام روشنی بفرستد و آمریکا باید سیاست باج دهی به ایران را که در دوران خاتمی در پیش داشت، پایان دهد. این شنونده می گوید آمریکا باید نام سازمان مجاهدین و شورای ملی مقاومت را از فهرست سازمان های تروریستی بردارد زیرا اگر به خاطر این سازمان نبود، برنامه هسته ای ایران تا کنون مخفی مانده بود. این خانم می گوید در بیست و هشتم ماه آوریل که شورای امنیت سازمان ملل متحد گزارش ایران را تحویل خواهد گرفت، ایران باید مورد تحریم تسلیحاتی، تکنولوژی و نفتی قرار گیرد. شما چه پاسخی دارید؟ مککورمک: خوب در باره سازمان مجاهدین خلق که پیشتر هم نظرم را گفتم. اما به گزارش آژانس بین المللی انرژی اتمی اشاره کردید که تا چند روز دیگر در اختیار هیات مدیران آژانس و شورای امنیت سازمان ملل متحد قرار خواهد گرفت و انتظار می رود که مدت کوتاهی پس از آن ( در اوایل ماه مه)، اجلاس شورای امنیت سازمان ملل متحد برگزار شود که در آن گزارش آژانس بررسی خواهد شد و در باره گام های بعدی مذاکره خواهد شد. ما طرفدار برداشتن گام های جدی دیپلماتیک هستیم و در این رابطه نیکلاس برنز معاون وزارت امور خارجه آمریکا در مسکو فعال بود و در عرض چند روز گذشته میان نمایندگان اعضای دائمی شورای امنیت سازمان ملل متحد به اضافه آلمان و اعضای کشورهای موسوم به گروه هفت و گروه هشت که شامل ژاپن و ایتالیا و کانادا نیز هست، مذاکراتی در این زمینه و در باره گام بعدی دیپلماتیک صورت گرفت. البته تا کنون در این باره که چه گام هایی می تواند برداشته شود، هنوز به توافقی نهایی نرسیده ایم اما در عرض هفته های آینده مذاکرات در این زمینه ادامه خواهد داشت. البته تحریم و صدور قطعنامه بر اساس اصل هفتم منشور سازمان ملل متحد هم از نظر دور نیست و حتی به جا هم هست. ایران از حد و حدود خود خارج شده است. همه در این مورد اتفاق نظر دارند که ایران با غنی سازی اورانیوم از خط خارج شده است. در این لحظه هنوز دقیقا از دامنه فعالیتی که انجام شده خبر نداریم، اما چگونگی این اقدام از نزدیک بررسی خواهد شد. نگرانی جامعه جهانی در این زمینه جدی ست و به عقیده من واکنش جدی دیپلماتیکی جهان بدنبال خواهد داشت. ب . ن: شنونده ای می پرسد اشخاص و گروه هایی که در ایران هستند یا از ایران دور نیستند، چگونه می توانند از کمک برخوردار شوند؟ شان مککورمک: خوب برنامه گسترش دموکراسی در ایران زیر نظر دفتر دموکراسی و حقوق بشر وزارت امور خارجه آمریکا انجام می شود. این دفتر با سازمانهای غیر دولتی فعالیت می کند که تجربه دیرینه ای در زمینه های تقویت دموکراسی در جهان دارد. این سازمانهای غیر دولتی آمریکایی، با سازمانهای غیر دولتی محلی برای تقویت نهادهای جامعه مدنی و دموکراسی فعالیت می کنند. در پاسخ به این پرسش مشخص که به کجا باید مراجعه کرد، باید به دفتر دموکراسی و حقوق بشر مراجعه کرد. در سئوالی که مطرح کردید، از کمک مالی که دولت از کنگره خواسته صحبت شد. هم اکنون در کنگره آمریکا در این زمینه بحث و گفتگو جریان دارد. ما امیدواریم که 75 میلیون دلار مورد نیاز دولت در اختیار دولت قرار گیرد. این بودجه در زمینه های گوناگون صرف خواهد شد. بخشی از این پول در راه هایی مصرف می شود که بتوانیم مردم ایران را به طور مستقیم خطاب قرار دهیم. از این پول همچنین برای تقویت نهادهای جامعه مدنی به کار خواهد رفت. پرزیدنت خود را به طور کامل متعهد به اینچنین برنامه هایی می داند. ب . ن: شنونده ای می گوید همانطور که به درستی اشاره کردید، حکومت ایران بزرگترین تهدید هم برای مردم ایران و هم مردم سراسر جهان است. این شنونده می گوید اگر مردم ایران می توانستند در یک همه پرسی شرکت کنند، این حکومت را کنار می گذاشتند. تکنولوژی هسته ای رویای مردم ایران نیست. اگر هم باشد، نه با این حکومت. این شنونده از ضرورت نظارت بین المللی بر یک انتخابات آزاد در ایران می گوید و پیشنهاد می کند که شورای امنیت سازمان ملل متحد، از جمهوری اسلامی بخواهد در باره تکنولوژی هسته ای همه پرسی به عمل آورد. شان مککورمک: سپاسگزارم از شما. اما چند نکته: اول این که این مساله که مردم ایران در باره مهمترین مسائلی که ایران با آن روبروست، حق اظهار نظر ندارد، درست است. مهمترین نمونه همین که شورای نگهبان در انتخابات ریاست جمهوری اخیر، بیش از هزار نامزد را حذف کرد. وقتی که تنها چند نفر بتوانند مسائل را بدین گونه به مردم دیکته کنند، نشان از دمکراتیک نبودن انتخابات دارد. شما به این مساله اشاره کردید که آیا رژیم جمهوری اسلامی رژیم مسئولی است یا نه. به نظر من اظهار نظر های شش ماه گذشته پرزیدنت احمدی نژاد، جامعه جهانی را متقاعد کرد که نباید گذاشت ایران به دانش تولید سلاح هسته ای دست یابد. آقای احمدی نژاد از محو یک کشور دیگر از روی نقشه جهان سخن گفت. این رفتار یک عضو معقول سازمان ملل متحد یا عضو جامعه جهانی نیست. این اظهار نظرها، سیاست های واقعی و قصد واقعی رژیم و حاکمان ایران را نشان داد. این اظهار نظرها از سوی جامعه جهانی قابل نکوهش بود و همین امر هم جامعه جهانی را در این زمینه متحد کرد که نباید گذاشت رژیم جمهوری اسلامی به دانش تولید سلاح هسته ای دست یابد، زیرا این خطر بزرگی برای ثبات و صلح منطقه و سراسر جهان خواهد بود. ب . ن: سئوال دیگر این است که آنچنان که از خبرها بر می آید، کردها در ایران، با مسائل زیادی روبرو هستند. چرا آمریکا به طور مستقل به مساله کردها اشاره نمی کند. شان مککورمک: ما نگران رفتار حکومت ایران در برخورد با همه شهروندان ایران فارغ از تعلق مذهبی و قومی آنها هستیم. من در باره مشکلاتی که مردم ایران چه در شمال و چه در جنوب با آن مواجه هستند، مطالبی خوانده ام. اما تکرار می کنم که مردم باید بتوانند آنگونه که متناسب با فرهنگ و قومیت خود و فارغ از ترس از خشونت، زندگی کنند. همه باید این حق را داشته باشند. از نظر ما ترور و خشونت، توجیه سیاسی ندارد. این را ما به ویژه پس از حمله های تروریستی یازدهم سپتامبر بیش از همیشه احساس کردیم. ما رژیم ایران را به احترام به حقوق اقلیت های این کشور فرا می خوانیم. ب . ن: آقای مککورمک مایلید در پایان نکته ای را اضافه کنید؟ شان مککورمک: مایلم از همه کسانی که تلفن کردند و ایمیل فرستادند تشکر کنم. سپاسگزارم از دعوتی که برای شرکت در این برنامه کردید ومایلم بار دیگر در این برنامه شرکت کنم.
XS
SM
MD
LG