قربانیان ضرب و شتم و خشونت در تجمع روز زن در تهران، از پلیس جمهوری اسلامی به دادگاه شکایت کردند

در پی حمله پلیس جمهوری اسلامی به شرکت کنندگان در تظاهرات روز زن (17 اسفندماه) در پارک دانشجوی تهران، 9 تن از زنانی که مورد ضرب و شتم قرار گرفته بودند، به همراه شش شاهد از پلیس جمهوری اسلامی به دادگاه شکایت کردند و خواستار مجازات مسببان کتک زدن بیرحمانه زنان و دختران با باتوم شدند. وکیل مدافع برنده جایزه صلح نوبل شیرین عبادی وکالت از قربانیان را برعهده گرفت. یکی از شاکیان، فعال حقوق زن خانم خدیجه مقدم که دو ماه بعد از حادثه هنوز از ضربه باتوم درد می کشد، در مصاحبه با رادیو فردا می گوید افسر پلیس به توضیح او در باره مصالحت آمیز بودن و قانونی بودن تجمع توجهی نکرد و دستور حمله داد. وی می افزاید: امیدواریم که آنها که اینطور بی‌رحمانه به ما حمله کردند، به سزای اعمال خود برسند، و ما هم بتوانیم مثل زن‌های همه جای دنیا علیه بی‌عدالتی و نابرابری و فقر و خشونت و تبعیض، صدایمان را به گوش همه برسانیم. اصل 27 قانون اساسی جمهوری اسلامی می‌گوید تشکیل اجتماعات و برگزاری راهپیمائی‌ها بدون حمل سلاح به شرط آنکه مخل به مبانی اسلام نباشد، آزاد است. روز هشتم مارس امسال 2006 میلادی، 17 اسفند 1384، گروهی از زنان فعال در زمینه‌های مربوط به رفع تبعیض و بی‌عدالتی نسبتا به زنان در ایران تجمعی آرام در محل پارک دانشجو برگزار کردند. این تجمع با حمله نیروهای انتظامی سرکوب شد و عده‌‌ای از زنان شرکت‌کننده در این تجمع مضروب یا مجروح شدند. این زنان برآن شدند تا با تهیه شکایتی به مراجع قانونی و قضائی نسبت به این اقدام نیروی انتظامی که به نظر آنها برخلاف قانون اساسی است، اعتراض کنند. خانم خدیجه مقدم، از فعالان حقوق زنان که از جمله مضروب شدگان و شاکیان تجمع 17 اسفندماه است در باره این شکایت با رادیو فردا مصاحبه کرده است. خدیجه مقدم (فعال حقوق زن، تهران): ما آن روز هشتم مارس امسال 2006 مثل هر سال با یک برنامه خیابانی هم داشتیم که می‌خواستیم شرکت کنیم، علاوه بر برنامه‌هائی که در سالن‌ها و دانشگاه‌ها داشتیم. شعارهای ما هم در محور صلح و عدالت و همبستگی و برابری بود. حتی نمی‌خواستیم این شعارها را به صدای بلند بگوئیم خودمان می‌دانستیم که طبق قانون اساسی این یک تجمع آرام مسالمت آمیز است. انتظار داشتیم که حتی پلیس هم اگر بیاید از امنیت ما دفاع کند. وقتی مردم به ما پیوستند و یک مقدار شلوغ شد، سروکله نیروی انتظامی پیدا شد که واینها شروع کردند که شما مجوز ندارید و باید متفرق بشوید. من رفتم با فرمانده آنها حدود ده دقیقه تا یک ربع صحبت کردم و هر جا ببینم ایشان را می‌شناسم او را و کاملا قابل شناسائی برای من است. من شروع کردم با او به صحبت کردم که این تجمع آرام است و ما طرفدار صلح و عدالت هستیم و این تجمع غیرسیاسی است و ما حتی قصد راهپیمائی هم نداریم. به هم ریختن یک تجمع به نفع کشور نیست و به نفع نیروی انتظامی نیست و اگر شما دنبال مصالح کشور هستید و دنبال منافع ملی هستید، باید امنیت ما را برقرار کنید، نه اینکه دستور حمله بدهید. به هرحال مدتی که من با ایشان صحبت کردم هیچ فایده‌ای نداشت و وسط‌های صحبت من که دستور حمله دادند و آنها با باتوم شروع کردند به جان زن‌ها و دخترها افتادن و حتی افراد مسن را هم می‌زدند و همانطور که خبر دارید خانم سیمین بهبهانی هم مورد ضرب وشتم قرار گرفت. نازی عظیما (رادیوفردا): شما خودتان هم مورد ضرب و شتم قرار گرفتید؟ خدیجه مقدم: من هم پایم با ضربه باتوم واقعا درد گرفته بود ولی البته آن موقع هنوز گرم بود و متوجه نبودم ولی هنوز درد آن باقی است. ن.ع.: چطور شد که به فکر شکایت کردن افتادید؟ خدیجه مقدم: من فکر کردم چرا؟ مگر ما چه عمل خلافی انجام داده بودیم که باید اینجوری مورد حمله قرار می‌گرفتیم و این درد هم همینطور با هم من بود یعنی هم درد پا و درد بدن و هم درد بی‌عدالتی در ایام نوروز که با خانم عبادی تلفنی صحبت می‌کردم به ایشان گفتم قصد دارم شکایت کنم و از حق شهروندی خودم می‌خواهم دفاع کنم و چرا باید ما را کتک بزنندو ایشان گفتند که من حاضرم وکالت شما را به عهده بگیرم و بعد تعداد شاکیان زیاد شد و شاهد زیاد شد و شکایتنامه‌ای را به کانون مدافعان حقوق بشر دادیم و شکایت کردیم. ن.ع.: بعد چکار کردید؟ خدیجه مقدم: شنبه 23 اردیبهشت به دادسرای ناحیه 11 بازپرسی شعبه 2 احضار شدیم. رفتیم و تحقیقات اولیه آنجا صورت گرفت. سئوال‌هائی که از ما کردند خیلی منطقی بود. و حالا تحقیقات از ما به عمل آمده و متهم‌ها را حالا به دادگاه احضار می‌کنند، و امیدواریم که آنها که اینطور بی‌رحمانه به ما حمله کردند، به سزای اعمال خود برسند، و ما هم بتوانیم مثل زن‌های همه جای دنیا علیه بی‌عدالتی و نابرابری و فقر و خشونت و تبعیض، صدایمان را به گوش همه برسانیم. جالب هم این است که همان شب از تلویزیون برنامه‌های کشورهای دیگر را که برای روز 8 مارس بر گزار کرده بودند، پخش می‌کردند ولی مال ایران را نشان نداند، چون هیچ جای دنیا مثل ایران روز هشت مارس به تجمع زن‌ها حمله نشده بود و هیج جای دنیا زن‌ها روز هشت مارس کتک نخورده بودند، جز ایران. ن.ع.: شما فکر می‌کنید که تابه حال چند نفر شکایت کرده‌اند؟ خدیجه مقدم: این حرکت یک حرکت جمعی است. تا روز شنبه که ما را به دادگاه احضار کردند، 9 نفر شاکی بودیم و 6 نفر شاهد. ن.ع.: شما فکر می‌کنید که از شکایت خود نتیجه‌ای هم خواهید گرفت؟ خدیجه مقدم: امیدوارم که بگیرم. اگر مملکت قانون داشته باشد، باید به شکایت ما رسیدگی بشود.