گروه راک نیویورکی «سانیک یوث» در بیست و پنجمین سال خود با بیستمین آلبوم به تور می رود: Rather Ripped

گروه راک پیشتاز نیویورکی‌ی سانیک یوث Sonic Youth در حالیکه بیست و پنجمین سالگرد فعالیت خود را جشن می‌گیرد، روز سه‌شنبه این هفته آلبومی بیرون داد که از نظر منتقدها حاوی بهترین و شنیدنی‌ترین موسیقی تاریخ این گروه است. این گروه شب گذشته، چهارشنبه شب، در CBGB کلوپ قدیمی در نیویورک که در دهه 1980 کار خود در آنجا شروع کرد، با اجرای ترانه‌های این آلبوم تور خود را دور آمریکا و اروپا آغاز کرد که تا پائیز امسال ادامه خواهد داشت. در آلبوم جدید، که اولین آلبوم بعد از خروج جیم ارورک از گروه است، آزاردادن سیم‌های گیتار و بیرون کشیدن سروصدا از آمپلی‌فایر و دستگاه‌های افکت، یک قدم عقب‌نشینی می‌کند تا جای خود را به ملودی‌های زیبا و همنوازی‌های گوش‌نواز بدهد. بهنام ناطقی (رادیو فردا، نیویورک): آلبوم جدید سانیک یوث، Rather Ripped بیستمین آلبوم این گروه بعد از 25 سال فعالیت، با ترانه Reena شروع می‌شود که در آن خانم کیم گوردون، ملکه راک تجربی آمریکا، برخلاف معمول، بدون اینکه از کوک خارج شود، با اعتماد به نفس، می‌خواند، در حالیکه به قول نویسنده پاپ مترز Pop Matters که با او مصاحبه کرده است، این مادر پنجاه وچند ساله دو دختر دبیرستانی، هنوز هم سکسی است. سانیک یوث در اوج هنر تجربی دهه 1980 نیویورک که نقاشی و چیدمان و موسیقی و سروصدا و پرفورمانس، به هم می‌آمیخت، توسط گیتاریست ترستن مور و لی رنالدو Lee Ranaldo ، نوازنده بیس به وجود آمد، که هر دو در کنسرت‌های عظیم موسیقی پیشتاز گلن برنکا نوازنده بودند. به خاطر جنبه تجربی کار، در آلبوم‌های سابق سانیک یوثدر میان صداهای گوشخراش الکترونیک، حاصل از آزاردادن سیم‌های گیتار، کوک‌های نامتوازن و غیرمتعارف و بازی با feedback و سایر جلوه‌های آمپلی فایر، گاه ملودی‌های زیبا و شاعرانه، گم می‌شوند. ولی آلبوم جدید را منتقدها قابل شنیدن‌ترین آلبوم سانیک یوث می‌خوانند. با این حال، هنوز هم سروصدا یا noise امضای مشخص ترانه‌های سانیک یوث است مثل این ترانه به نام خوابیدن با این و آن: Sleeping Around با این حال، پیشروی این ترانه و دیگر ترانه‌ها، نشان می‌دهد، بازی کنجکاوانه و تجربی، با سیم‌‌های گیتار و دستگاه بلندگو، و کوک‌های غیرمتعارف، در آلبوم جدید سانیک یوث Rather Ripped نسبت به ملودی‌های گوش‌نواز وترانه‌های معنی‌دار، یک پله عقب نشینی کرده است، و حاصل کار، ترانه‌هائی است گوئی آماده پخش مکرر از رادیو. در ترانه سکسی به نام «همنوازی‌های آزاد» کیم گوردن دو دقیقه پیش از اتمام ترانه، کنار می‌کشد تا گیتارها، یکی با فاز و سروصدا، و دیگری با ملودی، روی ضربان کوبه‌ها، بقیه آهنگ را ادامه دهند. ترانه ای نوشته ترستن مور. همنوازی‌های آزاد. در ترانه Jams Run Free کیم گوردون می‌خواند: «تکان‌هایت را دوست دارم، امیدوارم هنوز برای من دیر نشده باشد، روی این دریا، با نور سبز، چه خوب است.» اعضای گروه سانیک یوث، خدایان راک غیرمتعارف و تجربی شناخته می‌شوند و منبع الهام ده‌ها گروه راک متفاوت در طول سالها بوده‌اند و از موقعیت خود برای حمایت از ده‌ها گروه راک جوان از جمله گروه مشهور نیروانا Nirvana استفاده کرده‌اند. اما از نظر منتقد، آقای بن رتلیف، که نقدی ستایش آمیز در باره آلبوم جدید گروه در نیویورک تایمز نوشته است، علت موفقیت و پایداری سانیک یوث در این 25 سال این بوده است که این گروه هدف خاصی را دنبال نکرده است و پیام خاصی نداشته است. او می‌نویسد در آثار متعدد و مختلف تجربی و ده‌ها پروژه جانبی اعضای آن با هنرمندان دیگر، در تلاش برای تغییر نوع استفاده از دستگاه‌های افکت و گیتار برقی، و در الهام‌جوئی از آهنگسازان موسیقی مدرن آمریکا، مثل جان کیج John Cage و استیو رایک Steve Reich و نظائر آنها، سانیک یوث فقط به خیلی چیزها بله گفته است. از نظر این منتقد، بسیاری از ترانه‌های آلبوم جدید سانیک یوث، در طبقه‌بندی راک کلاسیک قرار می‌گیرد، نظیر ترانه «چه حیف» با صدای خانم کیم گوردون: What a Waste آلبوم جدید نخستین آلبوم سانیک یوث است بدون حضور جیم ارورک، که دلمشغولی اصلی‌اش صداهای تجربی بود. ترانه‌های این آلبوم، که بیشتر آنها را خانم کیم گوردون همراه با شوهر آهنگسازش ترستن مور نوشته است، به گفته آقای استیو هاچمن، مننتقد لس‌آنجلس تایمز مفهوم عشق را از دیدگاه‌هائی غیرمتعارف، گاه همگون و اغلب متضاد بررسی می‌کنند، از شهوت، دوستی، وسواس، خیانت گرفته تا واهمه از تنهائی، و در ترانه «آیا به عروج اعتقاد داری؟» حتی به ایمان هم می‌پردازند: Do You Believe in Rapture? سانیک یوث بعد از کنسرت چهارشنبه‌شب خود در نیویورک، در کلوپ CBGB جائی که در دهه 1980 کار خود رد در آن شروع کرد، در تور تابستانی در شهرهای مختلف آمریکا ظاهر می‌شود از فیلادلفیا تا سنفرانسیسکو، و در جشنواره‌های بونارو، و لالاپوزا خواهد نواخت، در کنار گروه‌هائی مثل Pearl Jam و the Flaming Lips و Awesome Color . در پایان سال 2006 سانیک یوث در جشنواره All Tomorrows Parties که ترنستن مور برگزارکننده آن است، در کنار Stooges ظاهر خواهد شد و پائیز امسال در شهرهای پاریس و لندن و چندین شهر دیگر اروپا برنامه خواهد داشت. ترانه «موش‌ها» پایان بخش آلبوم Rather Ripped است و بازگشتی به سروصدائی که سانیک یوث با آن شناخته می‌شود، تنها ترانه آلبوم از نوازنده گیتار بیس، لی رانالدو.