آلبوم «آمریکائی 5» سه سال پس از مرگ جانی کش بیرون آمد

آلبومی از ترانه های جدید و بازخوانی چند ترانه قدیمی از جانی کش، Johnny Cash ترانه سرا و خواننده سبک موسیقی محلی یا مردمی folk و سبک آمریکائی موسوم به کانتری Country سه سال پس از مرگ او امروز چهارشنبه در آمریکا توزیع شد. در ترانه های آلبوم American V:A Hundred Highways آمریکائی پنج: صد شاهراه، که جانی کش در آخرین ماه های عمر خود ضبط کرد، پیر سیاه پوش موسیقی آمریکا صدای گرم و سنگین خود را برای بررسی گذشته ها و تصفیه حساب با دنیا و آخرت به کار می گیرد، و انگار مرگ خود را پیش بینی می کند و به میراث خود می اندیشد. بهنام ناطقی (رادیو فردا، نیویورک): در ترانه‌های آلبوم «آمریکائی شماره پنج» که جانی کش در آخرین ماه‌های عمر خود، ضبط کرد، پیر سیاهپوش موسیقی آمریکا صدای گرم و سنگین خود را برای بررسی گذشته‌ها و تصفیه حساب با دنیا و آخرت به کار می‌گیرد. آلبوم با اجرائی از ترانه «کمکم کن» از ترانه‌سرا Larry Gatlin شروع می‌شود که در واقع یک دعا است. Help Me این ترانه‌ها حاصل ماه‌‌هائی است که آقای کش در سال 2002 تا قبل از مرگ همسر و عشق زندگی‌اش جون کارتر در بهار سال 2003 و در چندماهی که تا پائیز 2003 به مرگ خودش مانده بود، در استودیو ضبط کرد. دوره پرکاری برای این هنرمند، که از حاصل آن، آلبوم دیگری به نام آمریکائی شماره شش هم در راه است. در این ترانه‌ها، که ابتدا می‌خواست همه‌اش مذهبی باشند ولی بعد چند ترانه عشقی و دنیوی هم در آن کنجانید، جانی کش از یک طرف می‌خواهد حساب خود را با خالق خود و زندگی، صاف کند، و از طرف دیگر، برای همسرش جون عزاداری می‌کند که چند ماه قبل از او از دنیا رفت. در این ترانه از خدا شجاعت می‌خواهد و صبر، تا روزی که همسر را دوباره در آن دنیا ببیند. بر قطار عصر. On the Evening Train آلبوم جدید جانی کش American V: A Hundred Highways صد شاهراه، سه سال بعد از مرگش درحالی به بازار می‌آیند که این هنرمند فقید، به محبوبیتی نوین دست یافته است، حاصل سرسپردگی هنرمندان نسل جوان مثل اعضای گروه راک Pearl Jam نسبت به میراث او، و همچنین حاصل موفقیت فیلم سینمائی Walk the Line به معنی «سر به زیر» یا «طی صراط مستقیم»، در باره زندگی جانی کش و آشنائی و ازدواجش با شریک زندگی و عشق همیشگی‌اش، خواننده موسیقی کاونتری، خانم جون کارتر. جانی کش می‌خواند اگر تنهائی و دلشکستگی آدم را معروف می‌کند واگر برای اشک و افسوس مجسمه طلا جایزه می‌دهند، من در عصر خود افسانه می‌شدم اما برای دل شکسته و عشق باخته جایزه نمی‌دهند. A Legend in My Time در بعضی ترانه‌های عاشقانه این آلبوم، حس عزاداری وجود دارد و در بعضی ترانه‌ها وقتی از گذشت و عبور می‌گوید، هم سخن از ترک معشوق بی‌وفا است و هم سخن از ترک دنیا. جان پارالس، منتقد نیویورک تایمز می‌نویسد جانی کش ترانه جائی جلوتر در جاده از ترانه‌سرا بروس اسپرینگستین را به شاهکاری در باره معاد و رستاخیز تبدیل می‌کند. Further On Up the Road آقای جانی کش، در میان صدها میلیون علاقمند خود به مرد سیاهپوش مشهور است، و در تمام طول عمر خود ترانه‌هائی سرود با مفهوم خداحافظی، وصیت، ناپایداری عمر انسان به جهان، اما مفهوم خداحافظی با دنیا و آشنایان، در مجموعه آلبوم‌هائی تحت عنوان سری آمریکائی، که آقای کش در پایان عمر خود با همکاری تهیه‌کننده ریک روبین Rick Rubin ضبط کرد، بیشتر محسوس است، به خصوص که این تهیه‌کننده اصرار داشت که در ضبط ترانه‌ها، زوائد جانبی را حذف کند و به اصل برسد. در ترانه‌های آلبوم قبلی این سری، یعنی آمریکائی شماره چهار، که جانی کش در زمان حیاتش منتشر کرد، به قول منتقد موسیقی نیویورک تایمز آقای جان پارالس، نوعی تلخ و بدبینی احساس می‌شود که در آلبوم جدید، یعنی آمریکائی شماره پنج، جای خود را به حس آرامش و رهائی داده است. در آخرین ترانه آلبوم، «حالا از دسته زنجیر اسارت رسته ام» جانی کش در باره رهائی بعد از مرگ می‌خواند. I’m Free from Chain Gang Now