(rm) صدا | [ 2:16 mins ]
همزمان با طرح پیش نویس قطعنامه ای علیه جمهوری اسلامی در شورای امنیت سازمان ملل متحد گرگوری شولتی نماینده آمریکا در آژانس بین المللی انرژی اتمی در مصاحبه با رادیو فردا تاکید کرد جامعه بین الملل نگران آنست که ماهیت برنامه های هسته ای جمهوری اسلامی مسالمت آمیز نبوده و اهداف نظامی را دنبال کند. وی از مقامات جمهوری اسلامی خواست تا مجموعه پیشنهادهای غرب را بپذیرد و کشور را از خطر قرارگرفتن در انزوای بین المللی نجات دهد. اما با توجه به پافشاری حکومت ایران بنظر می رسد مساله برنامه های هسته ای ایران می رود که ابعاد گسترده تری یابد. یک دیپلمات مقیم تهران گفت حکومت ایران احتمالا صبر خواهد کرد تا ببیند درصورتی که ضرب الاجل این بار شورای امنیت یعنی پایان ماه اوت به سر رسد چه خواهد شد. فریبا مودت (رادیو فردا): شورای امنیت سازمان ملل متحد پیش نویس قطعنامه ای علیه جمهوری اسلامی را مطرح کرده است که در آن از حکومت ایران خواسته شده است یا تا یک ماه دیگر کلیه فعالیت های هسته ای خود از جمله برنامه های پژوهشی اش را متوقف کند یا با خطر تحریم از سوی جامعه بین الملل قرار گیرد.
گرگوری شولتی نماینده آمریکا در آژانس بین المللی انرژی اتمی در مصاحبه با رادیو فردا تاکید کرد با آنکه ایران حق استفاده مسالمت آمیز از توانایی اتمی را دارد بخاطر آنکه دلیلی برای تولید انرژی اتمی یا غنی سازی اورانیوم ندارد و رآکتور بوشهر سوخت خود را از روسیه تامین می کند جامعه بین الملل نگران آنست که ماهیت اینگونه برنامه ها مسالمت آمیز نبوده و اهداف نظامی را دنبال کند. گرگوری شولتی از دستگاه رهبری ایران خواست تا مجموعه پیشنهادهای غرب را بپذیرد و به گفته وی کشور را از خطر قرارگرفتن در انزوای بین المللی نجات دهد.
اما حکومت ایران همچنان و بیش از پیش نسبت به پذیرش این پیشنهادها از خود بی میلی نشان می دهد. محمود احمدی نژاد گفته است دولت جمهوری اسلامی مصمم است حقوق مسلم خود در احقاق برنامه های هسته ای اش را ادامه دهد و بدینگونه بنظر می رسد مساله برنامه های هسته ای ایران می رود که ابعاد گسترده تری یابد.
جان بولتون نماینده آمریکا در سازمان ملل متحد گفت اگر ایران این قطعنامه را نپذیرد تحت فشارهای روزافزون اقتصادی و سیاسی قرار خواهد گرفت. اما همتای روس وی ویتالی چورکین می گوید توصیف این قطعنامه بعنوان قطعنامه تحریمی افکار عمومی را از هدف محتوای آن منحرف می کند. وزارت امور خارجه جمهوری اسلامی نیز گفته است اگر پیش نویس این قطعنامه از تصویب بگذرد ایران دیگر مجموعه پیشنهادهای موسوم به 1+5 را مورد بررسی قرار نخواهد داد.
اما خبرگزاری فرانسه به نقل از یک دیپلمات مقیم تهران می گوید ایران متوجه عواقب نادیده گرفتن قطعنامه شورای امنیت هست اما بنظر می رسد درحال حاضر خواهان نوعی مواجهه و رویارویی است. وی افزود ایران احتمالا صبر خواهد کرد تا ببیند اگر ضرب الاجل این بار شورای امنیت یعنی پایان ماه اوت به سر رسد چه خواهد شد و ما در اینجا وارد مرحله معاملات دیپلماتیک می شویم.
گرگوری شولتی نماینده آمریکا در آژانس بین المللی انرژی اتمی در مصاحبه با رادیو فردا می گوید ایران همچنان می تواند راهی را انتخاب کند که به امنیت و راحتی مردم رهنمون شود:
گرگوری شولتی: قطعنامه ای که هم اکنون در شورای امنیت مطرح است در عمل حق مردم ایران را برای دستیابی به انرژی اتمی به رسمیت می شناسد. اما در عین حال به ایران حکم می کند که خواستهای آژانس بین المللی انرژی اتمی را رعایت کند. از جمله تعلیق فعالیت هایی که موجب نگرانی بین المللی شده و از نظر اقتصادی هم معنی نمی دهد. شورای امنیت تاکید می کند که باب مذاکره هنوز باز است.
ف.م: از گرگوری شولتی پرسیدم این بار شورای امنیت چگونه خواهد توانست مواضع اعضای دائمی شورای امنیت به هم نزدیک کند.
گرگوری شولتی: فکر می کنم شورای امنیت در این مورد کاملا اتحاد دارد. جامعه بین الملل هم در این مورد اتفاق نظر دارد. این قطعنامه همانطور که وزیران امور خارجه روسیه و چین هم گفتند تعلیق برنامه های غنی سازی اورانیوم برای ایران را الزامی می کند و اگر ایران به آن توجه نکند در چارچوب منشور سازمان ملل متحد اقدامهایی در نظر خواهد گرفت که ایران مورد تحریم قرار گیرد.
بدون توجه به اینکه در شورای امنیت چه می گذرد تاکنون دیده ایم که ایران بیشتر و بیشتر در انزوا قرار گرفته است. اقتصاد ایران در نتیجه اقدامات رهبری اش صدمه دیده و ما فکر می کنیم که بسیار به صلاح نزدیک تر است اگر ایران بجای گزیدن راه مواجهه از مجموعه پیشنهادهای غرب استفاده کند. پیشنهادهایی که به ایران امکان می دهد با جامعه بین الملل تعامل کند و بخشی از روند اقتصاد جهانی شود.
این بستگی به تمایل حکومت ایران دارد. ما هیچ تمایلی به گسترش بحران نداریم. هدف ما یافتن یک راه حل دیپلماتیک است اما این به معنای آنست که دستگاه رهبری ایران یک تصمیم اساسی بگیرد. آیا می خواهند با جامعه بین الملل برخورد کنند یا آماده اند تا بطور جدی به مذاکره نشینند. اگر راه آخر را بر می گزینند باید فعالیت های هسته ای خود را متوقف کنند و با آژانس بین المللی انرژی اتمی همکاری کنند.
