يادداشت هايي از تهران، نوشته آرش ايراني: اعتراف گيري، نمايش مضحكي كه جواب نمي دهد

«اعتراف گيري، نمايش مضحکي که جواب نمي دهد» عنوان يادداشتي از تهران است. در اين يادداشت آرش ايراني از نمايش اخير اعتراف هاي وبلاگ نويسان در تلويزيون جمهوري اسلامي به عنوان نمايش مضحکي که به روي پرده رفته است ياد مي کند. از همان روزي كه سرمقاله حسين شريعتمداري در روزنامه كيهان خبر از شناسايي «شبكه عنكبوتي» روزنامه نگاران اينترنتي و وب نويسان ايراني مي داد، همه دريافتند كه بازهم نمايشي مضحك به روي پرده رفته است! چه اين رسم مالوف تندروها در نظام اسلامي است كه پس از دستگيري بسياري از دگرانديشان طي سال هاي اخير ، با درج مطالبي در روزنامه هاي وابسته به خود ، زمينه هاي برخورد همه جانبه با انان را فراهم مي آورند. و حالا درست بيست روز پس از دستگيري خبرنگاراني همچون مهدي درايتي ، حنيف مزروعي ، شهرام رفيع زاده و بابك غفوري آذر، شريعتمداري آنان را عضو شبكه اي قلمداد مي كرد كه از آمريكا دستور مي گيرند تا عليه جمهوري اسلامي اقدام نمايند. بلافاصله پس از انتشار اين سر مقاله و با توجه به سوابق امنيتي مدير مسئول كيهان بود كه بسياري از تحليلگران مسائل ايران به گمانه زني درباره آينده متهمان اين پرونده پرداختند. براي نمونه سايت گويا نيوز نوشت : بر اساس سابقه پانزده ساله، حسين شريعتمداري که به عنوان نماينده آيت الله خامنه اي و مشاور امور اطلاعات وي در جلسات مختلف با مسئولان قوه قضائيه و اطلاعات و امنيت حضور پيدا مي كند ، معمولا گزارش هائي كه براي رهبر جمهوري اسلامي تهيه مي كند را به اين صورت انتشار مي دهد . اين گزارش ها در بسياري مواقع بي اثر مانده و تنها موجب ارعاب شده و يا در پاره اي مواقع به دستگيري هايي انجاميده كه از جمله مي توان به دستگيري سعيدي سيرجاني و پنج نويسنده روزنامه هاي جامعه و توس اشاره كرد. جالب آنكه سناريويي كه اين بار شريعتمداري براي سركوب گزارشگران اينترنتي طراحي كرده بود خيلي سريع و عينا به مورد اجرا گذاشته شد. در مقاله «خانه عنكبوت» نام برخي از روزنامه نگران همچون اميد معماريان به صورت اختصاري «اميد . م» آورده شده بود كه اكثر آنان پس از درج اين مطلب دستگير شدند. حتي پس از آزادي برخي از آنها مشخص شد كه بازجويان ، زير شديد ترين فشارها از روزنامه نگاران مي خواسته اند تا به اتهاماتي كه مدير مسئول كيهان در سرمقاله خود به آنها پرداخته بود اعتراف نمايند! و اينگونه بود كه وب نويسان ظاهرا پشيمان ، پس از چشيدن طعم بازداشتگاه ها و شكنجه هاي قرون وسطايي ، دسته جمعي و يا به صورت انفرادي قدم به ساختمان خبرگزاري «فارس» كه وابستگي اش به قوه قضائيه بر كسي پوشيده نيست مي نهادند و با انتشار توبه نامه هايي همسان و هماهنگ از عملكرد ننگين خود ابراز ندامت مي كردند. شگفت آنكه يكي از آنها به نام جواد غلام تميمي اتهام جاسوسي براي بيگانگان را نيز پذيرفت و از مسئولين نظام طلب مغفرت كرد! و اين در حالي بود كه رجب علي مزروعي ، نماينده پيشين پارلمان كه فرزندش نيز جزو بازداشت شدگان بود، با انتشار نامه اي خطاب به محمد خاتمي ، رئيس جمهور ، از رفتارهاي غير انساني روا داشته شده بر روزنامه نگاران ابراز انزجار مي كرد. سايت فارسي گزارشگران بدون مرز در خصوص اقاريري كه چند روز بعد، برخي از آن روزنامه نگاران برعليه علي مزروعي ابراز داشتند چنين مي نويسد : «سه شنبه 15 آذر اميد معماريان، شهرام رفيع زاده و روزبه ميرابراهيمي که به تازگي از زندان آزاد شده اند و جواد غلام تميمي که هنوز زنداني است. به شعبه اول بازپرسي دادسراي كاركنان دولت و رسانه ها برده شدند تا به عنوان شاهدين نيروي انتظامي، عليه اظهارات علي مزروعي شهادت دهند. علي مزروعي رئيس انجمن صنفي روزنامه نگاران ايران از سوي نيروي انتظامي به «نشر اكاذيب» و «افترا» متهم شده است. اين سازمان مدافع حقوق روزنامه نگاران در ادامه افزود: همچنين در به اصطلاح کنفرانس مطبوعاتي سازمان داده شده در محل خبرگزاري وابسته به دستگاه قضايي، اين چهار روزنامه نگار اعلام کردند که در دوران بازداشت خود با آنها خوش رفتاري شده است. جواد غلام تميمي حتي اضافه کرد که در اتاقي 30 متري و با تلويزيون نگاهداري مي شود و مقامات قضايي و شکنجه گرانش از«گل نازکتر به وي نگفته اند». حال آنكه وب نگاران دستگير شده به طور منظم در زندان مورد شکنجه قرار گرفته اند از جمله شهرام رفيع زاده با همان روش هاي متداول شکنجه در زندانهاي جمهوري اسلامي با کابل شلاق خورده است. گزارشگران بودن مرز با محكوم كردن تحت فشار نهادن علني و واضح وب نگاران از سوي مسئولان قضايي – امنيتي، تاكيد مي كرد: اين نمايش هاي مضحک و شرم آور را مسئولان رژيم به خيال فريب افکار عمومي داخلي و خارجي و به ويژه نهادها بين المللي مدافع حقوق بشر به راه انداخته اند. اما اين «اعترافات» اغراق آميز و ناشيانه خود دليل وجود بد رفتاري و شکنجه همکاران ما است. البته تنها سازمان گزارشگران بدون مرز نبود كه به تقبيه اقدامات صورت گرفته بر عليه بازداشت شدگان اخير در زندان هاي ايران مي پرداخت. سازمان عفو بين الملل ، سازمان ديده بان حقوق بشر و حتي اتحاديه اروپا نيز نسبت به وقوع چنين رويدادهايي در جمهوري اسلامي ابراز تاسف كردند. ولي همچنان كه پيشتر نيز شاهد بوده ايم مسئولين نظام اسلامي با بي اعتنايي هميشگي ، ادعاي شكنجه متهمان را دروغ پردازي توصيف كردند و حتي هاشمي شاهرودي ، رئيس قوه قضائيه ، با ربودن گوي سبقت از سايرين اعلام كرد كه زندان هاي ايران، بهترين زندان هاي دنيا است! و اين درست در شرايطي بود كه علاوه بر رفتارهاي غير انساني روا داشته شده بر وب نويسان ، بيش از يك سال از قتل خانم زهرا كاظمي ، خبرنگار ايراني كانادايي ، در همين زندان ها مي گذرد و حتي تاسف بار تر از آن پرونده مرگ يك جانباز جنگ ايران و عراق به نام محمد رجبي ثاني بر اثر شكنجه در زندان كرج تازه به جريان افتاده است. اما كتمان شكنجه و آزار روزنامه نگاران بعضا آزاد شده همچنان ادامه داشت تا اينكه هفتم دي ماه جاري ، محمد علي ابطحي، معاون پيشين رئيس جمهوري و عضو هيات پيگيري و نظارت بر اجراي قاون اساسي، نيز در «وب نوشت» خود از شكنجه هاي اعمال شده بر انان پرده برداشت. به نوشته ابطحي و بر اساس اظهارات اين افراد ، بازجويان آنها را در سلول انفرادي نگهداري کرده و به آنها مشت و لگد مي زده اند. يکي از متهمان اين پرونده درباره ملاقات با يکي از بازجو هايش گفته است: از پشت، سرم را به نيمکت کوبيد که بيني تازه جراحي شده ام خونريزي کرد و بعد معلوم شد شکسته شده! اگرچه محمد علي ابطحي به نام اين روزنامه نگار اشاره نکرده اما ناظران مي گويند كه بر اساس شواهد و قرائن موجود، اين فرد فرشته قاضي است که چند هفته پيش از بازداشت، بيني اش را جراحي کرده بود. اما يکي ديگر از موارد بازجويي ها از روزنامه نگاران، که ابطحي آن را روشي سنتي توصيف مي کند پرسش هايي درباره روابط جنسي بوده است. و اين يعني دقيقا يكي از موارد اتهامي كه حسين شريعتمداري در سرمقاله «خانه عنكبوت» به روزنامه نگاران عضو شبكه خيالي اش نسبت داده بود: شبكه ياد شده، از طريق وبلاگ ها و چت هاي اينترنتي، ابتدا تمايلات جنسي جوانان را تحريك مي كند و سپس برخي از اعضاي داخلي شبكه، با افرادي كه از اين طريق آمادگي جذب شدن دارند، تماس گرفته و آنها را به مراكز فساد و فحشاء و... معرفي مي كنند و... اكنون نيز به نوشته ابطحي، افراد بازداشت شده در روند بازجويي با اين سوالات مواجه بوده اند: اسامي دوستان دختر و يا پسر را بنويس. روابط نا مشروعت را بگو. فلان دختر يا فلان پسر چه رابطه اي با تو داشتند، چند بار مورد تجاوز قرار گرفته اي يا تجاوز کرده اي و از همه جالب تر: اسم شش نفر از افراد سرشناس سياسي اصلاح طلب را در اختيار يکي از خانمها قرار دادند و اينکه بنويسد با آنها رابطه نا مشروع داشته است. وقتي هم که انکار مي کردند، يکي دو تا از افراد بريده را پيش آنها مي آوردند که ما خودمان با ايشان روابط نامشروع داشتيم! محمدعلي ابطحي در ادامه خاطر نشان مي كند كه تلاش براي گرفتن توبه نامه از روزنامه نگاران و ارائه محورهاي ندامت به آنها و همچنين مخالفت با گرفتن وکيل براي بازداشت شدگان، از ديگر فعاليت هاي بازجويان بوده است. با اين تفاصيل ، سوالي كه از همان آغازين روز دستگيري روزنامه نگاران اينترنتي افكار عمومي را به خود مشغول كرده اين بوده است كه با توجه به رسوايي هاي هرباره اي كه پس از آزادي بازداشت شدگان ، گريبانگير جمهوري اسلامي شده است ، هدف از انجام چنين اقداماتي چه مي تواند باشد؟ براي نمونه عزت الله سحابي و علي افشاري، بلافاصله پس از آزادي ، توبه نامه هاي خود را فاقد اعتبار توصيف كرده اند و به صراحت اعلام داشته اند كه زير شكنجه وادار به اتخاذ چنان مواضعي شده بودند. به عقيده بسياري از تحليلگران مسائل ايران ، يكي از اهداف اصلي نظام اسلامي از توسل به چنين شيوه هايي ايجاد جو وحشت و ارعاب دائمي در کشور است. آنها مي گويند که هرگاه چنين توبه نامه ايي انتشار مي يابد حکومت به زعم خود موفق مي شود که حداقل براي مدتي مخالفان و منتقدان داخلي را خاموش کند. حتي اگر انتشار چنين مطالبي و بعد از آن فاش شدن اعمال شكنجه بر عليه بازداشت شدگان ، به بي اعتباري هر چه بيشتر جمهوري اسلامي در جامعه جهاني و سياه تر شدن كارنامه حقوق بشر اين نظام بي انجامد. تحليلگران مي گويند نظامي كه فاقد مشروعيت مردمي است چاره اي به غير از توسل به حكومت وحشت ندارد! اما نكته اي كه در اين ميان بسيار عبرت آموز به نظر مي رسد ، حكايت حمايت هاي بي دريغ اصلاح طلبان حكومتي از اينگونه اقدامات غير انساني است. جداي از افشاگري هاي گاه و بي گاهي كه افراد بسيار معدودي نظير ابطحي، كه آن هم به واسطه اعترافات اجباري متهمان ، نظير داشتن ارتباط جنسي با وي، به آن دست زده اند اصلاح طلبان همواره نقش توجيه گر اقدامات سركوبگرانه نظام را بر عهده داشته و خصوصا انتقادات مجامع بين المللي حقوق بشر از اين وضعيت را خيال پردازي توصيف كرده اند.