(rm) صدا | [ 5:41 mins ]
15 بهمن، دانشگاه تهران هفتادمين سال تاسيس خود را پشت سر مي گذارد. نخستين نهاد آموزش عالي که به شيوه نوين در ايران تاسيس شد، مدرسه دارالفنون بود که در سال 1225 شمسي در تهران ايجاد شد. غير از آن مدرسه علوم سياسي بود و دارالمعلمين عالي. تا 1314 که نخستين دانشگاه بزرگ ايران تاسيس شد، تنها راه تحصيلات عالي سواي اين دو مدرسه راه فرنگ بود. براي تاسيس دانشگاه تهران 206 هزار متر مربع زمين در محل فعلي دانشگاه خريده شد، نقشه هاي لازم تهيه گرديد و در 15 بهمن 1313 ساختمان سالن تشريح توسط رضاشاه افتتاح شد. دکتر سعيد پيوندي استاد جامعه شناسي تطبيقي در دانشگاه پاريس، در مصاحبه با رادیوفردا تاسيس دانشگاه تهران را در اعتلاي سه بعد فرهنگي، علمي و سياسي در آموزش عالي و تغيير و تحول جامعه ايران بسيار موثر مي داند. در آغاز اين دانشگاه تنها به مردان اختصاص داشت، اما از سال 1314 و پس از قانون رفع حجاب اين قيد از بين رفت. ورود به دانشگاه تهران براي همه اقشار جامعه آزاد بود. دکتر سعيد پيوندي که خود در سال 1353 وارد دانشگاه تهران شده و پس از انقلاب نيز تا پس از انقلاب فرهنگي در اين دانشگاه دانشجو بوده است، دو دوران پيش و پس از انقلاب را مقايسه مي کند و معتقد است دانشگاه تهران در دوران پس از انقلاب راه زوال و انحطاط را پيموده است. دکتر پيوندي مي گويد: پس از انقلاب، جمهوري اسلامي به نوعي کوشش کرد که با اين سمبل دربي افتد، به دليل اين که مخالفت هاي مربوط به انقلاب فرهنگي هم در دانشگاه تهران شکل گرفت، بنابراين دانشگاه تهران نقش خود را ادامه مي داد و به همين دليل بعد از انقلاب فرهنگي ما شاهد يک نوع برخورد مداوم حکومت هستيم با دانشگاه تهران و علت که اين نماز جمعه در دانشگاه تهران نگاه داشته شده نيز به اين خاطر است که به اين مرکز نمادين ملي يک نقش ديگري داده شود، ولي دانشجويان در اين سال ها سعي در حفظ نقش دانشگاه داشتند.
