(rm) صدا | [ 4:01 mins ]
در برنامه هاي پيشين در جستجوي آمريکا ديديم که چهار سال تجربه جنگ داخلي تاثيرات عميق بر شکل گيري هويت سياسي و تاريخي ملت جوان آمريکا گذاشت. بايد بدانيم که جنگ داخلي، در واقع مقدمه و زمينه جنبش مدني و برابري در آمريکا شد. در اين ماه فوريه که ماه بزرگداشت ميراث آمريکائيان آفريقايي تبار است، تدريجاً خواهيم ديد که چگونه سياهپوستاني که ديگر برده نبودند وکسي از آنها نگاهداري نمي کرد، بايد هزينه آزادي خود را مي پرداختند و با شروع از نقطه صفر مي آموختند که مسوليت زندگي خود به عنوان شهروندان آزاد را بپذيرند. سهراب آذرنوش (راديوفردا): حال که جنگ داخلي به اتمام رسيده و دوران بازسازي شروع شده بود، دولت مرکزي با يک سلسله سوآل ها مواجه بود که هيچگونه تجربه قبلي در حل آن نداشت. از جمله مسايلي که بايد به آنها پاسخ داده مي شد اينها بود: آينده رابطه دولت فدرال با دولت هايي که دست به جدايي و جنگ زده بودند به چه شکل بايد باشد؟ چه کساني مسئول شورش و ياغيگيري بودند و آيا بايد محاکمه شوند؟ وظيفه و مسئوليت دولت فدرال در قبال برده هاي آزادشده چيست؟ چگونه بايد اقتصاد مبني برکار برده در جنوب کشور را به يک اقتصاد آزاد تبديل کرد؟
اين سوال ها و بحث پيرامون آن در همان دوران جنگ شروع شد و تا مدت ها ادامه داشت. يکي از نخستين کارهايي که دولت فدرال انجام داد، اعزام مسيونر هايي از شمال بود تا براي برده هاي سابق مدرسه درست کنند و در همان کار نيز سياهپوستان را به صورت قرار دادي استخدام کنند. وقتي در اول ژانويه 1863 پرزيدنت آبراهام لينکلن حکم آزادي برده ها را در تمامي مناطق تحت کنترل ياغيان امضا کرد، ديگر هدف جنگ عوض شده بود. جنگي که براي حفظ وحدت ايالات متحده شروع شده بود، تبديل شد به کارزار بازسازي جنوب.
در مرکز اين جنبش بازسازي و بازآموزي، اعتقاد بسياري از شمالي ها قرار داشت که مي گفتند اينک فرصتي است تا ايالت هاي جنوبي ياد بگيرند حقوق برابر به شهروندان خود بدهند و داراي شکل حکومتي جمهوري دموکراتيکي باشند که قانون اساسي ايالات متحده آن را تضمين کرده است. يکي از پيشنهاد ها به عنوان پيش شرط پذيرفتن دولت ها در اتحاديه فدرال اين بود که درصدي از جمعيت سفيد پوست آنها سوگند وفاداري به قانون اساسي ياد کند.
در ژانويه 1865 ژنرال ويليام. تي. شرمن طبق يک دستور ويژه جنگي حکم کرد که زمين هاي متروکه سواحل کاروليناي جنوبي و جورجيا، بطور انحصاري در اختيار جمعيت سياهان تازه آزاد شده قرار گيرد. در ماه مارس همين سال کنگره ايالات متحده، براي کمک به گذار جنوب به آزادي و حکومت دموکراتيک، اداره جديدي تاسيس کرد به نام دفتر پناهندگان و آزادگان و مسئوليت مزارعي را که صاحبانش رها کرده بودند به اين اداره محول کرد.
از اولين وظايف اين دفتر، تهيه غذا، لباس و سوخت براي سياهپوستان بود، ولي به سفيدپوستان فقير هم کمک مي کرد. اين دفتر بر کار مدرسه سازي و تدوين قوانين جديد کار نيز نظارت داشت. به خصوص در اين ايام، سياهپوستان احتياج به حمايت بيشتري داشتند، زيرا بسياري از جنوبي هاي شکست خورده، دست از عقايد نژادپرستانه برنداشته و سياهان را مورد آزار و اذيت قرار مي دادند.
در برنامه آينده خواهيم ديد که چطور همين گرايش هاي برخي افراد عقب مانده جنوب که شهروندان را به درجه يک و درجه دو تقسيم مي کردند، باعث شد تا دوران جدايي نژادي يا Segregation در آمريکا آغاز شود و سياهپوستان در ابعاد ميليوني دست به مهاجرت به ايالت هاي شمالي زدند. آفريقائي تباران و زنان هنوز تا آزادي و برابري راه طولاني در پيش داشتند.
