موزه ویتنی نیویورک نمایشگاهی از آثار مجسمه ساز لس آنجلسی تیم هاوکینسون برگزار می کند

موزه Whitney نیویورک با اختصاص دادن نمایشگاهی به مجسمه ساز لس آنجلسی تیم هاوکینسون Tim Hawkinson ، خلاقیت و ابتکار در کار هنرمندی را در نیمه راه حرفه هنری وی مورد تجلیل قرار می دهد. تیم هاوکینسون هنرمند 44 ساله بخاطر ساختن آثار هنری شهرت دارد که از اشیاء عادی روزمره و ارتباط آنها و تکنولوژی پیشرفته روز ترکیب های غیرعادی و اغلب طنزآمیز و گاه ترسناک بوجود می آورد. کارهای وی یادآور هنری است که در آمریکا گاهی به آن outsider art می گویند، هنری که در خارج از نظام هنر توسط کسانی مانند بیماران روانی، زنان خانه دار یا ساکنان خانه های سالمندان ساخته می شود. بهنام ناطقي (راديوفردا، نيويورک): تيم هاوکينسن Tim Hawkinson هنرمند 44 ساله لس‌آنجلسي که موزه ويتني نيويورک نمايشگاهي عظيم از مرور بر آثار او از اين هفته افتتاح کرد، به خاطر ساختن آثار هنري شهرت دارد که از اشياء عادي روزمره و ارتباط مکانيکي آنها و همچنين تکنولوژي‌هاي پيشرفته الکترونيک، ترکيب‌هاي غيرعادي و اغلب طنزآميز ولي گاه ترسناک به وجود مي‌آورد، مثل رخت‌هاي نشسته در سبد رختشوئي، که دگمه‌هاي آنها با استفاده از چشم الکترونيکي و دستگاه‌هاي ريز ديگر، حرکت تماشاگر را دور اطاق دنبال مي‌کنند، يا ساعت عظيمي که از درهاي حلبي بطري‌هاي نوشابه ساخته شده يا ساعت ديگري از صدهاا برس موي سر. کارهاي آقاي هاوکينسن گاه يادآور نوعي هنر هستند که در آمريکا به آن outsider art مي‌گويند، يعني هنري که در خارج از نظام شناخته شده هنر توسط کساني مثل بيماران رواني، زنان خانه‌دار يا ساکنان خانه‌هاي سالمندان ساخته مي‌شود، و بازار خودش و گالري‌هاي خودش و مجموعه‌داران خودش را دارد اما آقاي هاوکينسن برعکس هنرمندان outsider يا خارج‌نشين، فارغ‌التحصيل رشته مجسمه‌سازي از دانشگاه کاليفرنيا در لس‌آنجلس UCLA است و شاگرد مجسمه‌ساز برجسته Charles Ray ولي هميشه تنها و منزوي کار کرده است و کارهاي خود را در گالري معظم Ace در نيويورک و لس آنجلس و همچنين در موزه‌ها و مراکز هنري آمريکا، اروپا و ژاپن به نمايش گذاشته است. آثار تيم هاوکينسن به اختراع‌هاي غيرعادي يک مهندس نيمه‌نابغه نيمه‌ديوانه شبيه هستند که تماشاگر را به نگاه متفاوت به اشياء روزمره مثل جاروي دسته‌دار يا ميزمدرسه دعوت مي‌کنند. تکنولوژي‌هاي پيشرفته که او در آثار خود با اشياء پيش‌پا افتاده مثل سبد رخت چرک‌ها ترکيب مي‌کند، آنها را جن‌زده مي‌سازد و دنيائي غيرعادي به وجود مي‌آورد. يکي از کارهاي تيم هاوکينسن، اثري به نام «امضا» از سال 1993 يک ميز قديمي مدرسه است که به دستگاه عجيبي متصل است که اسم او را مدام روي نوار کاغذي که زير قلمي حرکت مي‌کند امضا مي‌کند و بعد تکه‌هاي کاغذ را در اندازه‌هاي يکسان مي‌برد و روي زمين زير ميز مي‌ريزد. آقاي هاوکينسن در مصاحبه‌اي گفت اين اثر در باره خود او درکلاس سوم مدرسه است که براي اولين بار خط چسبيده را ياد مي‌گرفت. اثري ديگري از آقاي تيم هاوکينسن که در نمايشگاه مرور بر آثار او در موزه ويتني نيويورک عرضه شده، يک دسته جاروي زمين‌‌شوئي است که با استفاه از دستگاه الکترونيک توليد صدا که زير آن نصب شده، کلمات نامفهومي را بر زبان مي‌آورد. يک اثر اخير او، اثري به نام Emoter يا بيان کننده احساسات، تصوير بزرگي از چهره خود اوست که عکس چشم‌ها و لب و دماغ و دهان روي آن نصب شده‌‌ و بدون نظم معيني حرکت مي‌کنند، و مدام صورت را در حالات عاطفي مختلف و غيرقابل پيش‌بيني قرار مي‌دهند، از خشم و تعجب گرفته تا غصه يا شادي. قرار گرفتن صورت خود آقاي تيم هاوکينسن در اين اثر، جنبه نوعي شوخي با خود با آن مي‌دهد – شوخي که در آثارديگري که مي‌توانند نوعي اشاره به نفس يا حديث نفس باشند هم هست. اغلب خبرنگاراني که با آقاي هاوکينسن مصاحبه مي‌کنند، از او مي‌خواهند که در باره مقصود خود از ساختن اين آثار غريب و غيرعادي هنري توضيح بدهد. اما مانند خيلي از هنرمنداني که کارهاي معمابرانگيز اما مشغول‌کننده آنها کنجکاوي تماشاگر را تحريک مي‌کنند، آقاي هاوکينسن هم از دادن جواب در باره مفهوم مورد نظر خود از اين آثار، طفره مي‌رود، و يافتن يا نيافتن مفهوم را به تماشاگر وامي‌گذارد. اما کارهاي آقاي تيم هاوکينسن ظرافت يک تخيل مبتکر را به نمايش مي‌گذارند که به کندوکاو در باره پروسه يا روند علاقمند است و آشکارا مجذوب توانائي‌ها و شگفتي‌هاي انواع ماشين‌هاست، از ماشين‌هاي ساده مکانيکي گرفته تا ماشين‌هاي پيچيده الکترونيکي که مثلا براي توليد اصوات به کار مي‌روند. در اثر عظيمي تحت عنوان «اوبراورگان» يا «ارگ عظيم» که همزمان با نمايشگاه موزه ويتني در سرسراي عظيم ورودي يکي از آسمانخراش‌هاي نيويورک نصب شده است، آقاي هاوکينسن يک ارگ بادي غول‌آسا به وجود آورده است ازبه هم پيوستن لوله‌هاي پلاستيکي و بادکنک‌هاي که هريک به اندازه يک کاميون گسترش پيدا مي‌کنند. اين اثر به علت عظمتش در هيچکدام از گالري‌هاي موزه ويتني جاي نمي‌گرفت.