عظیم ترین بازار بین المللی هنر معاصر در نیویورک: Armory Show

هزاران هنرشناس و مجموعه دار از سراسر جهان برای شرکت در عظیم ترین نمایشگاه و بازار هنر معاصر دنیا اینروزها در نیویورک بسر می برند. نمایشگاه بازار بین المللی هنر جدید در نیویورک بخاطر محل قبلی برگزاری آن The Armory Show نامیده می شود در تالارهای قدیم دو اسکله برزگ رودخانه هادسن از روز گذشته کار خود را آغاز کرد و فردا تعطیل می شود. بهنام ناطقی (رادیوفردا، نیویورک): در این سه روز، در نمایشگاه آرمری در نیویورک، 170 گالری از 39 شهر مختلف جهان از 19 کشور، از شهرهای اروپای غربی و ژاپن گرفته تا هند و کره جنوبی، کارهای بیش از 2 هزار هنرمند را در تالار عظیم دو اسکله بر رودخانه هادسن به خریداران موزه‌ها و مجموعه داران از همه جهان عرضه می‌کنند. نش این سه روز، دلشوره کشف کردن و کشف شدن و سهم داشتن در این چرخه عظیم میان هنرمند، گالری دار و مجموعه‌دار و تماشاگر، در فضا هیجان می‌آفریند. اما اهمیت بازار هنری بین‌المللی، در شمار هنرمندان جدید و جوانی است که گالری‌ها معرفی می‌کنند، که خیلی از آنها به نقاشی بازگشته‌اند، و نمایشگاه پربود از تابلوهائی با خطوط عجولانه و ترکیب‌هائی از کارتون و طرح‌های ساده و لرزان کودکانه. نمونه‌های کولاژ هم بسیار بود، و همچنین بسیار بود مجسمه‌هائی که با استفاده از انواع مکانیسم‌ها، جنب و جوش و سروصدا داشتند. بعضی گالری‌ها، فضای خود را به نمایش کارهای یک هنرمند خاص اختصاص داده‌اند، از نظر هالند کاتر، خبرنگار هنری نیویورک تایمز، غرفه گالری رانالد فلدمن نیویورک که کارهای جدید هنرمند 70 و چند ساله خانم Ida Applebroog را به نمایش گذاشته، از جالب‌ترین بود. خانم اپلبورگ تابلوهائی از عروسکهائی چکمه به پا کشیده است در حالت‌های مختلف . اما از نظر این منتقد، بهترین نمایشگاه تک نفره، نقاشی‌های خشمگین و صریح جنسی سالهای 1962 و 1963 هنرمند آمریکائی لی لوزانو Lee Lozano بود، که در سال 1999 در گذشت. از آثار به یاد ماندنی یک اثر هول‌انگیز از دنی‌یل جوزف مارتینز، در غرفه گالری پراجکت نیویورک، که آدمی را نشان می‌داد که هر از چندگاه آرنج‌های خود را بالا می‌کشید تا دو تیغ برهنه صورت تراشی را که در دست داشت به مچ‌های خود نزدیک کند. این آدم به طرز ترسناکی واقعی ساخته شده بود و طبیعی حرکت می‌کرد. اسم این اثر خوشحالی بییش از حد اعتبار داده می شود Happiness is Overrated نمایشگاه تک نفره جالب دیگر، یک غرفه بود که مثل غرفه تیراندازی در گاردن پارتی تزئین شده بود و دیوارهای آن پوشیده بود از تفنگ‌هائی که مجسمه‌ساز آمریکائی خانم آلیسون اسمیت از چوپ تراشیده و رنگ کرده بود. بعضی گالری‌ها، نمایشگاه‌هائی با سلیقه و درونمایه مشخص از کار هنرمندان خود عرضه می‌کردند، از جمله گالری معتبر Barbara Gladstone نیویورک دیوارها را با پرتره‌های برگزیده از کارهنرمندان خود پوشانده بود. هرچند هنر ویدئو مدتهاست در گالری‌ها و موزه‌ها عرضه می‌شود، اما رواج پرده‌های جدید پلاسما، که مثل تابلو روی دیوار آویخته می‌‌شوند و تصویر شفاف High Definition نشان می‌دهند، به این رشته هنری هم جنب و جوش تازه‌ای داده. چندین هنرمند از این پرده‌ها برای ساختن تابلوهای نقاشی‌های متحرک استفاده کرده بودند، از جمله هنرمند انگلیسی گری وب در غرفه گالری اپروچ Approach لندن عرضه می‌کرد. آقای جیک میلر از کارکنان گالری پرده‌های ویدیوئی پلاسما را یک عامل گسترش این هنر دانست ولی گفت این اثر یک نقاشی متحرک است که می‌توان آن را روی پرده هم انداخت. از جمله نمایش‌های روزشنبه در محوطه نمایشگاه، کار آهنگساز پیشتاز Brian Dewan به روی یک آلت موسیقی الکترونیک عظیم و عجیب و دست ساز بود که آن را همراه با برادرش آقای Leon Dewan با تکنولوژی و قطعات ساخت سی سال پیش به وجود آورده بود، و می‌گوید و دونفرهمزمان می‌توانند آن را بنوازند. صدا بیشتر این گالری‌ها هر سال اینجا هستند، اما حضور چند گالری از کشورهای آسیا تازگی داشت. از جمله گالری ناتور مورت Nature Morte از هند، که برای اولین بار در این نمایشگاه شرکت می‌کرد. صاحب آن آقای پیتر نگی در دهه 1980 در نیویورک گالری داشت. از کره جنوبی نیز گالری Kukje برای اولین بار شرکت می‌کرد. صاحب گالری خانم کوکجه در باره غرفه گرفتن در این نمایشگاه گفت اینطور نیست که در نیویورک علاقمند به هنر معاصر کره جنوبی زیاد باشد، بلکه در نیویورک علاقمند به هنر معاصر زیاد است.