(rm) صدا | [ 4:41 mins ]
سال 1383 سال بيم و اميد سينماي ايران بود، سالي که با اکران فيلم هاي تبعيدي، توليدات متفاوت، و آثار تاريخي گذشته همراه بود. با اين حال در اين ميان گرايش هاي اجتماعي مردم بر سرنوشت سينماي ايران تاثير گذاشت. جوانان فيلمساز با دوربين هاي ديجيتالي از راه رسيدند و فليم هاي کم خرجي را روانه پرده سينما کردند و اين موضوع باعث واکنش مديران سينمايي جمهوري اسلامي شد. آنان شرط اکران عمومي اين گونه فيلم ها را دريافت پروانه ساخت اعلام کردند و آن را راهي براي بقاي صنعت سينما دانستند. محمدمهدي حيدريان، معاونت سينمايي وزارت ارشاد اسلامي از سختگيري هاي بيشتري در اکران خصوصي فيلم ها سخن گفت. اين موضوع به رويارويي کارگردانان جوان و کانون کارگردانان انجاميد. بهمن فرمان آرا، کارگردان سرشناس در ابتداي سال از کارگرداني «يک دوست کوچولو» باز ماند. وي در نامه اي اعلام کرد تا زماني که سرنوشت کار يک هنرمند پشت درهاي بسته تعيين شود، در ايران فيلم نخواهد ساخت. در ادامه سال اين مشکل حل شد. محسن مخملباف مي خواست فراموشي را بر اساس داستان زندگي يک متصدي سانسور و کتاب و موسيقي بسازد، اما وزارت ارشاد با اين فيلمنامه مخالفت کرد.
