(rm) صدا | [ 3:01 mins ]
همایش دو روزه اقتصاد ایران و اقتصاد جهانی، چالشها و فرصتها که بامداد دیروز در شیراز گشایش یافت. سه محور عمده رشد و توسعه پایدار اقتصادی و رقابت پذیری، تعامل فعال با اقتصاد جهانی و توسعه مبتنی بر دانایی را موضوع بحثهای خویش قرار داده بود. در این همایش برجسته ترین چهره های اقتصادی شرکت دارند. آنچه در این همایش مطرح شد نشان می دهد که تکنوکراسی ارشد جمهوری اسلامی بیش از شماری از همتایان خود و بسیاری دیگر از کشورهای رو به توسعه به فرآیند جهانی شدن اعتقاد دارند و آگاهند که ایران از این فرآیند عقب مانده است. بن بست های سیاسی مانع از تبدیل این فکر به عمل شده است. در همايشي زير عنوان «اقتصاد ايران و اقتصاد جهاني»، که ديروز در شيراز گشايش يافت، شماري از مهم ترين چهره هاي اقتصادي جمهوري اسلامي جايگاه ايران را در فرآيند جهاني شدن بررسي کردند. فريدون خاوند نگاهي دارد به مهم ترين مسايلي که در همايش شيراز مطرح شد.
فریدون خاوند (رادیوفردا، پاریس): همايش دو روزه «اقتصاد ايران و اقتصاد جهاني : چالش ها و فرصت ها»، که بامداد ديروز در شيراز گشايش يافت، سه محور عمده را موضوع بحث هاي خويش قرار داده : رشد و توسعه پايدار اقتصادي و رقابت پذيري، تعامل فعال با اقتصاد جهاني و، محور سوم، توسعه مبتني بر دانايي. بر جسته ترين چهره هاي اقتصادي جمهوري اسلامي در همايش شيراز شرکت داشتند : حميد رضا برادران شرکا، رييس سازمان مديريت و برنامه ريزي و يکي از معاونان وي، علي ماجدي معاون اقتصادي وزارت امور خارجه، مسعود نيلي، يکي از مهم ترين شخصيت هاي کارشناسي جمهوري اسلامي به ويژه در زمينه برنامه ريزي، محمد نهاونديان مشاور رييس جمهوري اسلامی و مسئول مطالعات جهاني شدن و غيره.
آنچه روز شنبه به روايت رسانه هاي ايراني ، در اين همايش مطرح شد، نشان مي دهد که تکنوکراسي ارشد جمهوري اسلامی، بيش از شمار زيادي از همتايان خود در بسياري ديگر از کشور هاي در حال توسعه، به فرآيند جهاني شدن اعتقاد دارد، آنرا پديده اي مثبت و واقعيتي پرهيز ناپذير با ابعاد بسيار مهم اقتصادي، اجتماعي و سياسي ميداند، آگاه است که ايران با نقش ناچيزش در بازرگاني جهاني و سرمايه گذاري هاي خارجي از اين فرآيند عقب مانده، اما چاره اي جز پيوستن به آنرا ندارد و براي دستيابي به اين هدف بايد اقتصادش را رقابتي کند، نقش دولت را در آن کاهش دهد، دستگاه توليدي اش را از وضعيت درونگرا به وضعيت برونگرا متحول کند، و خود را از وابستگي مطلق به نفت آزاد سازد.
بحث هاي مطرح شده در «همايش شيراز» يکبار ديگر ثابت مي کند که هواداري از آزاد سازي و همراه شدن با مقتضيات جهاني شدن در راس هرم تکنوکراسي جمهوري اسلامي و حتي بدنه آن به گونه اي چشمگير گسترش يافته. اما چرا فکر، به واقعيت بدل نمي شود و کشور، به رغم اصلاحاتي غير قابل انکار، همچنان گرفتار يک اقتصاد بسته، نفتي، دولتي و زير فشار انزواي بين المللي است؟
پاسخ را در بن بست هاي سياسي بايد جستجو کرد. بخشي از با نفوذ ترين قدرتمندان جمهوري اسلامي، بسياري از تلاش هاي تکنوکراسي هوادار بازسازي اقتصادي ايران را نقش بر آب ميکنند، چه در عرصه سياست داخلي و چه در عرصه خارجي. علي ماجدي، معاون اقتصادي وزارت امور خارجه، ديروز در همايش شيراز، آرزوي تکنوکراسي جمهوري اسلامي را در زمينه رابطه با جهان چنين خلاصه کرد : «سياست خارجي کشور، بايد در راستاي توسعه کشور قرار بگيرد و ايران، به گفته او، بايد صاحب يک دولت اقتصاد محور شود.»
