پنجاهمین نمایشگاه عکس های خبری در مقر سازمان ملل: مسابقه «عکس سال»

از سال 1955 که عکس یک موتورسوار در حال تصادفی مرگبار جایزه بهترین عکس خبری جهان را دریافت کرد، سازمان ملل هر ساله میزبان نمایشگاهی از بهترین عکس‌های خبری جهان بوده است. پنجاهمین سالگرد این نمایشگاه از امروز، چهارشنبه، در مقر سازمان ملل افتتاح می‌شود. هر چند گسترش دوربین های دیجیتال شمار عکس ها را افزوده است اما در مسابقه عکس سال، فقط به عکاسان حرفه ای اجازه شرکت داده می شود. عکاس هندی آرکو داتا از خبرگزاری رویتر با عکس زنی در حال عزاداری در پیامد سونامی، از میان 70 هزار عکس از 4 هزار عکاس از 24 کشور، برنده عکس سال شناخته شد. بهنام ناطقی (رادیوفردا، نیویورک): جایزه عکس سال در پنجاهمین مسابقه عکس‌های خبری به عکاس هندی آرکو داتا Arko Datta تعلق گرفت به خاطر عکس زنی در کودالور واقع در جنوب هند که بر جسد یک قربانی فاجعه دریالرزه و خیزاب عزا گرفته است. موسسه غیرانتقاعی World Press Photo یا عکس‌های مطبوعاتی جهان، که مقر آن در آمستردام هلند قرار دارد، به شصت عکس دیگر از میان 70 هزار عکس وارده از آثار 4 هزار عکاس از 24 کشور انتخاب شده بودند، جوائزی اهدا کرد. شمار عکاس‌های شرکت کننده در این مسابقه از سالهای قبل به مراتب بیشتر بود. هیات داوران این مسابقه برای انتخاب برنده به هر عکس وارده فقط دو ثانیه نگاه کردند با این حال، انتخاب برندگان برای هیات داوران که رای‌های خود را به طور ناشناس وارد می‌کردند، دو هفته طول کشید. ریاست هیات داوران امسال با عکاس آرژانتینیائی Diego Goldberg بود. روزنامه نیویورک تایمز در گزارشی در باره این نمایشگاه می‌نویسد علت افزایش شمار عکس‌های شرکت کننده در این نمایشگاه، افزایش دوربین‌های عکاسی در دستگاه‌های مختلف از جمله تلفن‌های همراه است که هر کس را به عکاس تبدیل کرده است. با این حال، شرکت در مسابقه عکاسی مطبوعاتی جهان فقط برای عکاسان حرفه‌ای مطبوعاتی امکان پذیر است و به همین سبب خیلی از عکس‌های عمده سال، مثل عکس‌های مربوط به بدرفتاری با زندانیان ابوغریب توسط چندتن از سربازان آمریکائی، که توسط آماتورها گرفته شده بود، در میان عکس‌های برگزیده این مسابقه قرار ندارند. یکی از برندگان مسابقه خانم Nina Berman عکاس نیویورکی است که مجموعه‌ای دیدنی از زندگی سربازان مجروح آمریکائی که از جنگ عراق به وطن بازگشته‌اند، تهیه کرده است که برای نخستین بار در مجله چپگرای Mother Jones به چاپ رسید. خانم برمن در مصاحبه‌ای تقاوت کار عکاسان حرفه‌ای و عکاسان آماتور را به تقاوت کار یک تحصیلکرده دارنده درجه دکترا با یک شاگرد کلاس سوم دبستان تشبیه کرد و گفت برای تهیه عکس‌های خود ماه‌ها وقت صرف کرد. آقای داتا، عکاس هندی که جایزه اول را بدست آورد، در هندوستان برای خبرگزاری رویتر کار می کند و در مصاحبه‌ای گفت خط فاصل میان عکاسان آماتور و عکاسان حرفه‌ای خبری یا photojournalists به تدریج دارد کم می‌شود و استفاده عکاسان آماتور از دوربین‌های خود برای ثبت صحنه‌های حساس اجتماعی بر محبوبیت عکاسی خبری افزوده است. برخی عکاس‌ها، از جمله خانم برمن، از اینکه مجلات توجه کمتری به کار عکاسان نشان می‌دهند و رسانه برای انتشار اینگونه عکس‌ها در جهان کمتر شده است، شاکی بودند. اریک رفنر Erik Refner عکاس دانمارکی که در سال 2002 چندین جایزه عکاسی حرفه‌ای خبری دریافت کرد، گفت مجلات کمتری حاضرند برای چاپ اینگونه عکس‌ها پول مناسب بپردازند. وی گفت این چالشی است برای عکاس‌ها که تلاش بیشتری برای یافتن راهی برای انتشار عکس‌های خود پیداکنند. آقای گولدبرگ، رئیس هیات داوران گفت شاید به همین دلیل است که امسال تاکید بر گرفتن عکس‌های حرفه‌ای با کیفیت بالا بیشتر شده است و خیلی از عکاسان حرفه‌ای به جای دوربین 35 میلیمتری، به دوربین‌های بزرگتر که با فیلم‌های وسیع‌تر کار می‌کنند، روی آورده اند. از جمله آنها، به کار عکاس برجسته پائولو وودز Paolo Woods باید اشاره کرد که عکس‌های خیره‌کننده مربع و سیاه و سفیدی از جنگ عراق تهیه کرده است. آقای وودز که در پاریس مقر دارد، گفت کارکردن با دوربین‌های بزرگتر عامل سرعت در عکاسی خبری را نادیده می‌گیرد برای تهیه عکس‌هائی عمیق ‌تر. وی میگوید مثل شراب، برای دیدن عکسی که با صرف وقت بیشتر و استفاده از روش سنتی تهیه شده باشد، باید صبر کرد در حالیکه دوربین دیجیتال امکان مصرف سریع عکس را فراهم می‌کند. نیویورک تایمز می‌نویسد هرچند جا برای عکاسی عمیقی روزنامه‌نگارانه در مطبوعات کم شده اما کتابهای عکاسی و گالری‌های عکاسی رونق یافته اند.