موفقیت یک فیلم کم خرج نیویورکی در جشنواره کن

در حاليکه جشنواره فيلم کن در فرانسه، که وارد سومين روز کار خود مي‌شود، دست‌اندرکاران حرفه‌اي سينما را به سوي خود کشانده است، و هاليوود سعي مي‌کند با فيلم‌هاي 100 ميليون دلاري سينماهاي جهان را تسخير کند، سينماگران، تهيه‌کنندگان و پخش‌کنندگان فيلم درنيويورک موفق شده‌اند اين شهر را به عنوان مرکزي براي سينماي مستقل و جوان در دنيا تثبيت کنند. مهم‌ترين قراردادي که تاکنون در جشنواره کن امضا شد، مربوط به يک فيلم کم خرج نيويورکي است به نام Transamerica که در جشنواره ترایبکای نیویورک برای نخستین بار به نمایش در آمد و نماینده سینمای مستقل و کم خرجی است که نیویورک را به یک بازار فعال فیلم در آمریکا و جهان تبدیل کرده است، و وزنه ای در برابر هالیوود. بهنام ناطقي (راديوفردا، نيويورک): روز چهارشنبه در جشنواره کن، قرارداد پخش جهاني فيلمي را امضا کردند به نام Transamerica از يک فيلمساز و سه تهيه‌کننده نيويورکي، که نشان دهنده برآمدن نيويورک به عنوان مرکز سينماي مستقل در جهان است. فيلم Transamerica تنها نمونه‌اي از ده‌ها فيلم جديد کم خرج و ديجيتالي است که نيويورک را به تدريج به بازاري جداگانه براي فيلم‌هاي مستقل تبديل ساخته‌اند. دست اندرکاران اين بازار، گروهي متفاوت از برگزارکنندگان سابق جشنواره‌ها، کارمندان سابق استوديوهاي بزرگ هاليوود و فيلسمازان کم‌تر شناخته شده‌اند که دوربين ديجيتال و اديت ارزان فيلم‌ها به روي کامپيوتر، راه آنها را به سوي پرده‌هاي سينماهاي آمريکا و جهان هموارتر ساخته است. آقاي جيمز شاموس Schamus رئيس کمپاني Focus Films نيويورک مي‌گويد فيلمبرداري ديجيتال براي قصه‌گوئي مناسب است، مثل شاعري که فقط يک مداد و کاغذ لازم دارد، از دست همه بر نمي‌آيد. استوديوهاي هاليوود که در سال 2004 معادل 7 ميليارد و 400 ميليون دلار از فروش 138 فيلم در سراسر دنيا درآمد کسب کردند، تقريبا يک سوم کل 500 فيلم‌هاي بازار آمريکا در سال 2004 را تامين کردند. بقيه فيلم‌ها، يعني بيش از 360 فيلم را کمپاني‌هاي کوچک به پرده آوردند، کمپاني‌هاي نظير Think Film و Killer Films. صنعت پخش فيلم نيويورک را همچنين ورود فيلم‌هاي جديد از خارج تامين مي‌کند که بيشتر آنها از طريق کمپاني‌هاي نيويورکي در آمريکا پخش مي‌شوند. صنعت فيلم نيويورک که مدتها وزنه‌اي در برابر هاليوود به شمارمي‌رفت، در دهه 1990 به رکود دچار شد. استوديوهاي هاليوود از کارمندان دفاتر خود در نيويورک کاستند و از برگزاري جشن‌هاي پرسروصدا و پرستاره افتتاح فيلم‌ها در سينماهاي عمده نيويورک صرفنظر کردند. باب و هاروي واينستاين، دو برادري که با افتتاح استوديوي ميراماکس در نيويورک و بعد فروش آن به کمپاني معظم والت ديسني، صنعت سينماي اين شهر را احيا کردند، و اينک، که از ديسني جدا مي‌شوند، مشغول جمع‌آوري سرمايه براي شرکت جديدي براي توليد و پخش فيلم در نيويورک هستند که اولين محصولي که پخش خواهد کرد، فيلم Transamerica خواهد بود، به کارگرداني Duncan Tucker کارگردان نيويورکي که اغلب صحنه‌هاي آن در اين شهر ساخته شده است. اين فيلم محصول يک شرکت جديد فيلم در نيويورک است به نام Think Film که سال گذشته با يک فيلم مستند در باره راگبي‌بازان معلول در جشنواره فيلم‌هاي جديد کارگردان‌هاي جديد که مرکز فيلم لينکلن سنتر و موزه هنر مدرن به طور مشترک هر سال برپا مي‌کنند، گل کرد. از نظر آقاي مارک اولمن Mark Ulman رئيس پخش کمپاني Think Film خيلي از کارگردانهاي نيويورکي آماده‌اند پروژه هاي خود را با هزينه اندک بدون منتظر شدن براي چراغ سبز استوديوهاي عمده هاليوود شروع کنند به اين اميد که شرکتهائي مثل Think Film بتواند براي آنها بازار و تماشاگر پيدا کنند. حالا اين کمپاني‌هاي هاليوود هستند که با تاسيس واحدهائي براي ساختن فيلم‌هاي هنري کم‌خرج سعي مي‌کنند با توليدکنندگان نيويورکي رقابت کنند. واحدهائي مثل Focus Feathers متعلق به شرکت يونيورسال و Sony Picture Classics از شرکت سوني، که مراکز هر دو آنها در شهر نيويورک قرار گرفته است. کمپاني‌هاي نيويورکي مثل Think Film و Killer Films ولي بيشتر در خدمت فيلمسازان غيرمتعارفي هستند که راه‌هاي چريکي و فستيوال‌ها و جلسه‌هاي فيلم دانشگاه‌ها را براي معرفي کارهاي خود به تماشاگران به تبليغات پرخرج و پرستاره هاليوودي ترجيح مي‌دهند. جشنواره‌ ترابيکاي نيويورک، به ابتکار رابرت دو نيرو، هنرپيشه نيويورکي هاليوود، از جمله پايگاه‌هاي عمده براي معرفي اينگونه فيلم‌هاست. اين جشنواره براي احياي يک محله در شهر و احياي شهر به عنوان مرکز سينماي جهان، ماه گذشته به چهارمين دور خود با فروش 130 هزار بليط براي 700 جلسه نمايش فيلم به روي هشت پرده مختلف پايان داد. از طريق اين جشنواره‌ و نظاير آن فيلمسازهاي مستقل آمريکائي و فيلمسازهاي خارجي براي فيلم‌هاي خود اشتياق و شهرت به هم مي‌زنند و آنها را حتي قبل از بستن قرارداد بخش، از طريق مطبوعات و وبب‌سايت هاي پرطرفدار ويژه سينماي مستقل، وارد فرهنگ عامه مي‌سازند.