نمایشگاه عکس های سینماگونه گریگوری کرودسن در نیویورک

نمایشگاهی از عکس های بزرگی که گریگوری کرودسن Gregory Crewdson هنرمند آمریکایی از صحنه های در حومه ها یرداشته بعد از موفقیت در لندن در گالری معتبر لورینگ آگوستین در چلسی نیویورک به نمایش در آمد. این عکس ها صحنه هایی هستند شبیه فیلم های سینمایی با تاکید بر جزئیات صحنه آرائی، نورپردازی و شخصیت سازی، که در خیابانهای خلوت و درخت دار حومه شهر یا داخل منازل تهیه شده اند. گریگوری کرودسن در مقدمه کتابی از عکس های بیل اونز Bill Owens منتشر شد نوشته است کار بیل اونز الهام بخش او بود. بهنام ناطقي (راديوفردا، نيويورک): بعد از گالري‌روهاي لندن، که ماه گذشته شاهد عکس‌هاي عظيم گرگوري کرودسن Gregory Crewdson بودند، هفته گذشته نوبت گالری رو های نیویورکی بود که عکس‌هاي او را يک گالري معتبر در نيويورک، گالري «لورينگ اگوستين» Lhuring Augustine در چلسي، تماشا کنند. نمایشگاهی از مجموعه‌اي دست چين شده از اين عکس‌ها، که صحنه‌هائي هستند شبيه به فيلم‌هاي سينمائي که اغلب در منازل بزرگ حومه شهر، یا در خيابانهاي خلوت و درخت دار حومه‌ شهرها برداشته شده‌اند، و در آنها يک يا دو شخصيت، که ستارگان سينما و چهره‌هاي معروف نقش آنها را بازي مي‌کنند، درميان صحنه قرار گرفته‌اند. مثلا در تصويري، زني پابرهنه با کفش‌هائي در دستش پشت به يک تاکسي در باز ايستاده است، که مسافري در داخل آن انتظارش را مي‌کشد، ولي زن در وسط خيابان، در حاليکه سايه‌ بلندش با سايه درختها و تاريک و روشن نور خانه‌اي در آنسوي حياط چمن در مي‌اميزد، گوئي با بهت و در ترديد، به منظره خانه زير نور مهتاب نگاه مي‌کند. اين عکس و نظائر آن از هنرمند گرگوري کرودسن، که اين روزها از هنرمندان بصري داغ آمريکا به شمار مي‌رود، با دقت و وسواس در جزئيات و امکاناتي شبيه به امکانات نور و دکور و گريم فيلم‌هاي سينمائي ساخته شده است، و به قول آقاي مارک استيونس، منتقد هنر مجله هفتگي New York به گرايشي از هنر معاصر تعلق دارد که بيننده را در مرز شگفتي و تمسخر رها مي‌کنند. کار اين دسته از هنرمندها اين است که با برداشت کاملا آگاهانه و آشکار از يک پديده آشنا و حتي پيش پا افتاده، مثل فيلم‌هاي تلويزيون يا کارت‌پستال‌هاي قشنگ توريستي، از يک طرف در کنار تماشاگر به تمسخر جنبه‌هاي پيش‌ پاافتاده و آسان‌گير و فريبنده آن کارت پستال مي‌پردازد، و از طرف ديگر، به بيننده امکان مي‌دهد که در زيبائي آسان و قابل دسترس آن غرق شود. پيشتازان اين نوع هنر، هنرمندان نيويورکي مثل سيندي شرمن هستند که بيست سال پيش مجموعه عکس‌هائي به وجود آورد از تصوير گريم کرده خود در منظره‌هائي يادآور فيلم‌هاي نئورآليست سينماي ايتاليا. اما آقاي گرگوري کرودسن، در مقاله کوتاهي که در مقدمه کتابي از عکس‌هاي زندگي در حومه شهرها در دهه 1970 که از عکاس مشهور Bill Owns اخيرا منتشر شد، کار او را الهام بخش خود مي‌داند. بيل اونز سي سال پيش در کتابي عکس‌هائي که از زندگي و کار در حومه‌هاي شهرها يا Suburbs گرفته بود، منتشر کرد. نمايشگاه عکس‌هاي عظيم گرگوري کرودسن، که 20 پرده را در بر مي‌گيرد تحت عنوان «زير گل سرخ‌ها» Beneath the Roses در فاصله 2003 تا 2005 ساخته شده‌اند و تماشاگر مي‌تواند در لحظه‌اي که هر يک از عکس‌ها به دقت و با وسواس ثبت کرده است، بار عاطفي لحظه‌اي از زندگي، پيش يا پس از يک حادثه عمده، را لمس کند، که هنرمند سعي کرده است آن را تا ابعاد افسانه و اسطوره بزرگ کند. حتي بزرگ چاپ کردن اين عکس‌ها به اندازه پرده سينما، گامي در همين مسير است. بعضي از اين عکس‌ها به فيلم‌هاي ديويد لينچ مديون هستند، فيلمسازي که با آثاري مثل Blue Velvet حومه‌هاي ظاهرا بي‌شکل و آرام شهرها را آبستن گناه و آرزو تصوير کرد، اما منشا اصلي اين آثار و فيلم‌هاي ديويد لينچ و نظائر آن را مي‌توان در کار نقاشاني مثل ادوارد هاپر جستجو کرد که صحنه‌هائي مي‌ساخت از زندگي شخصيت‌هاي تنهاي آمريکائي در فضاهائي مثل يک هتل دورافتاده يا بار خلوت يک کافه، که موضوع‌هاي آنها و نور و زاويه و کادربندي آنها، به فيلم‌هاي سينمائي شبيه بود. اشاره گرگوري کرودسن به کارهاي ادواردهاپر و هنرمندان نظير او، اشاره‌اي عمدي است و نه تنها کار او را تقليدي جلوه نمي‌دهد، بلکه يک لايه ديگر از معني و اشاره به آن اضافه مي‌کند. به اين ترتيب در عکسي که توصيف شد، تنهائي زن نيمه شب در وسط خيابان که تاکسي‌اي با در باز را در انتظار گذاشته، نه تنها از صافي هنر کرودسون، بلکه از وراي صافي هنر ادوارد هاپر و قراردادهاي شناخته شده تصوير سازي سينمائي، و داستان‌گوئی تلویزیونی، بازبيني مي‌شود.