(rm) صدا | [ 4:44 mins ]
حجت الاسلام حسين احمدي نماينده تام الاختيار رئيس دانشگاه آزاد در منطقه نه از تهيه طرح تفكيك جنسيتي دانشجويان دختر و پسر خبر داد. او هدف اين طرح را سالم سازي محيط دانشگاه و رسيدن به نتايج مطلوب علمي و عملي و اخلاقي اعلام كرد. دكتر سعيد پيوندي، جامعه شناس و تحليلگر مسائل آموزشي ايران به راديو فردا مي گويد: نسبت به ساير دانشگاه ها در دنيا بيشترين محدوديت تماس بين دانشجويان دختر و پسر در دانشگاه هاي ايران وجود دارد. دختر و پس اگر در محيط دانشگاه به زور از هم جدا بشوند، خيلي راحت مي توانند در محيط هاي خارج از دانشگاه آن كارهايي را كه از نظر اينها ناسالم است انجام دهند. و اگر موضوعي در دانشگاه هاي ايران به عنوان مانع مسائل علمي و پيشرفت وجود دارد، اين موضوعات بيشتر برمي گردد به امكانات دانشگاه، فشارهايي كه روي دانشگاه ها هست و هيچ ارتباطي به رابطه دختر و پسر ندارد. شيرين فاميلي (راديو فردا): نماينده تام الاختيار رئيس دانشگاه آزاد در منطقه نه اين دانشگاه به خبرگزاري ايرنا از تهيه طرح تفكيك جنسيتي دانشجويان دختر و پسر در اين منطقه خبر داد. حجت الاسلام حسين احمدي روز پنجشنبه گفت اين طرح براي تصويب به سازمان مركزي دانشگاه ارائه شده است. او هدف اين طرح را سالم سازي محيط دانشگاه و رسيدن به نتايج مطلوب علمي و عملي و اخلاقي اعلام كرد. بنا بر اين طرح كلاس هاي دانشجويان دختر صبح و كلاس هاي پسران در نوبت عصر برگزار مي شود. دكتر سعيد پيوندي، جامعه شناس و تحليلگر مسائل آموزشي ايران در مصاحبه با راديو فردا در اين باره ابتدا به سابقه اين گونه طرح ها در دانشگاه ها مي پردازد.
دكتر سعيد پيوندي: از زمان انقلاب فرهنگي در سال 1359 به اين طرف بارها مساله تفكيك جنسي يا به نوعي جدا كردن دختران و پسران در دانشگاه ها مطرح شده در همان زمان انقلاب فرهنگي صحبت شده بود از اين كه هر كلاس تقسيم شود به دو بخش و با چادري اين دو بخش از هم جدا شوند. اين طرح همان زمان با مخالفت دولت وقت و حتي آيت الله خميني مواجه شد و هيچ وقت شكل اجرايي به خودش نگرفت. بعدها دانشگاه آزاد از آنجايي كه تعداد دختران به خصوص در آن دوره در دانشگاه آزاد زيادتر بودند، يك سري طرح هايي داشتند مانند اين كه دختران و پسران از دو در مجزا وارد بشوند يا پوشيدن چادر در واحدهايي از دانشگاه آزاد اجباري بود مانند شهرري. رئيس دانشگاه آزاد هم هميشه در مقابل اين كه آيا اين طرح سراسري است يا اجباري است، هميشه منكر اين مي شد و مي گفت اين بستگي به واحد دانشگاهي و شرايط محيطي شهر يا استان دارد.
ش . ف: آقاي پيوندي نماينده تام الاختيار رئيس دانشگاه آزاد در اين باره گفته كه هدف از چنين طرحي سالم سازي محيط دانشگاه ها است و همينطور اين كمك مي كند به نتايج مطلوب علمي، عملي و اخلاقي به بار مي آورد و حتي تحقيقاتي. ممكن است توضيح بدهيد چنين طرحي به چه صورت مي تواند به اين هدف ها برسد.
دكتر سعيد پيوندي: در اين صحبت درواقع دو مساله است. اول مساله سالم سازي محيط دانشگاه ها است. اين به معني آن است كه الان محيط دانشگاه ها ناسالم است، آنهم به اين خاطر كه دختران و پسران در يك كلاس با هم درس مي خوانند يا در حياط دانشگاه با هم برخورد دارند. من فكر مي كنم اگر مقايسه كنيم دانشگاه هاي ايران را با دانشگاه هاي ساير نقاط دنيا مي توانيم بگوييم بيشترين فشار در دانشگاه هاي ايران وجود دارد براي اين كه تماس هاي مختلف بين دختر و پسر محدود و كمتر باشد. دختر و پس اگر در محيط دانشگاه به زور از هم جدا بشوند، اينها خيلي راحت مي توانند در محيط هاي خارج از دانشگاه آن كارهايي كه از نظر اينها ناسالم است را انجام دهند. آن وقت چه كمكي مي كند و نتايج عملي خواهد داشت در زمينه علمي و تحقيقاتي؟ اگر موضوعي در دانشگاه هاي ايران به عنوان مانع مسائل علمي و پيشرفت وجود دارد، اين موضوعات بيشتر برمي گردد به امكانات دانشگاه، به فشارهايي كه روي دانشگاه ها هست و هيچ ارتباطي به رابطه دختر و پسر ندارد. چون در تمام كشورهاي دنيا تقريبا جز چند كشور مانند عربستان سعودي يا كشورهايي شبيه اين، دختر و پسر به طور آزادانه در فعاليت هاي علمي و دانشگاهي – پژوهشي با هم شركت مي كنند و اين اولين باري است كه در يك كشور از زبان يكي مي شنويم كه بودن دختر و پسر در كنار هم فكرشان را ممكن است منحرف بكند و نگذارد كار تحقيقي كنند. چيزهايي كه نمي گذارد كار تحقيقي بكنند به نظر من نوع برخورد ما با دانشگاه ها، امكانات دانشگاه ها و نوع آزادي هايي است كه ما در دانشگاه براي فعاليت هاي علمي قائل مي شويم.
ش . ف : آقاي پيوندي گفتيد كه تفكيك جنسيتي دانشجوها بارها مطرح شده و بعد هم رد شده. چرا هرچندگاه اين مساله مطرح مي شود، در صورتي كه هيچ وقت نمي تواند به مرحله اجرا برسد؟
دكت سعيد پيوندي: من فكر مي كنم، يك جناحي، يك گروهي در جامعه ايران وجود دارد كه نگاه بسيار سنتي و محافظه كارانه و ارتجاعي به رابطه زن و مرد دارد و اين گروه هم به طور فعال در بدنه و بخش هاي سطوح فوقاني حكومت وجود دارد. هر وقت كه بتواند اين نوع اميال خودش را به مرحله اجرا دربياورد به صورت قانون يا اشكال ديگر. ولي در مقابل يك افكار عمومي بزرگ وجود دارد، جوانان وجود دارند و آن بخشي از حاكميت كه نمي خواهد تن بدهد به چنين عقب نشيني هايي. براي همين هم اين طرح ها به ميان مي آيند و دوباره قطع مي شوند و هيچ كس هم قادر نيست در موردش تصميم بگيرد.
