تلاش براي جلوگيري از تعطيلي موزه«فحشاي دوما» در ايالت مونتاناي آمريكا

يك موزه كه تاريخچه روسپي گري در شهر معدني در ايالت مونتانا را نگه مي داشت، بر اثر دزدي و تخريب تدريجي ساختمان در خطر نابودي قرار گرفته است. براي سارقيني كه موزه فحشا در شهر بيوت را مورد دستبرد قرار دادند، بسياري از اشيا نه مي تواند ارزشي داشته باشد، نه قابل استفاده است. اما اقدام آنها باعث شد بنيانگذار 62 ساله اين موزه آقاي رودي گاتزك كه با مشكل تعمير ساختمان 115 ساله آن روبرو است به فكر تعطيل موزه «فحشاي دوما» بيافتد. در سال 1982 همزمان با تعطيل شدن آخرين معدن مس در شهر بیوت، ‌آخرين مادام هم آخرين فاحشه خانه را تعطيل كرد. نيويورك تايمز ادامه مي دهد در شهر بيوت و شهرهاي ديگر غرب وحشي قديم، روسپي گري رواج داشت و يكي از عوامل متمدن كردن غرب وحشي دانسته مي شود، اما اين كه اين بخش غيراخلاقي از تاريخ شهر بايد زنده نگاه داشته شود يا خير، موضوع بحث محافظه كاران و ليبرال ها در اين شهر است. بهنام ناطقي (راديوفردا، نيويورک): براي سارقيني که موزه فحشا در شهر بیوت Butte ايالت مونتانا را مورد دستبرد قرار دادند، بسياري از اشيائي که در اين موزه نگه‌داري مي‌شد، نه مي‌تواند ارزشي داشته باشد نه قابل استفاده است. اما اقدام آنها باعث شد که بنيانگذار 62 ساله اين موزه آقاي رودي گايتزک که با مشکل تعمير ساختمان 115 ساله آن روبرو است، به فکر تعطيل آن بيافتد. خبرنگار نيويورک تايمز کرک جانسن، در گزارشي که دراين باره تهيه کرده است، از جمله به يکي از اشياء اين نمايشگاه اشاره مي‌کند که قناري‌اي است موميائي شده پيچيده در يک دستمال داخل يک کيف زنانه، و توضيح مي‌دهد که خيلي از فاحشه‌ها در اطاق‌هاي خود قناري نگه مي‌داشتند. ساختمان موزه، که دوما نام دارد، محل يکي از فاحشه‌خانه‌هاي متعدد شهر معدني بيوت بود که بيشتر 100 هزار تن ساکن آن را کارگران مرد تشکيل مي‌دادند. اين ساختمان را بنيانگذار موزه، آقاي رودي گايتزک Rudy Giecek به صورت مخروبه در سال 1989 به مبلغ چندهزار دلار خريداري کرده بود. شهر بيوت، با رونق مس در اوائل قرن بيستم به خاطر معدن روباز مس که در حومه آن قرار داشت، رونقي استثنائي يافته بود اما در سال 1982 هم زمان با تعطيل شدن آخرين معدن مس در اين شهر، آخرين مادام هم آخرين فاحشه‌خانه را تعطيل کرد. نيويورک تايمز مي‌نويسد در شهر بيوت و شهرهاي ديگر غرب وحشي قديم، روسبي‌گري رواج داشت و يکي از عوامل متمدن کردن غرب وحشي دانسته مي‌شود، اما اينکه بخش غيراخلاقي از تاريخ شهر بايد زنده نگه داشته شود يا به زباله‌دان تاريخ افکنده شود، موضوع بحث محافظه‌کاران وليبرال‌ها در اين شهر است و يک سناتور دمکرات مجلس ايالتی مونتانا، آقاي سناتور استيو گلوس Steve Gallus در مصاحبه‌اي در کافه‌اي که آنجا هم قبلا يک فاحشه خانه بود، به خبرنگار نيويورک تايمز گفت تلاش مي‌کند موزه فحشا در ساختمان دوما را نجات دهد زيرا از نظر او اين ساختمان بخشي از تاريخ اجتماعي شهر را در خود جاي داده است. يکي از عواملي که مخالفت شوراي شهر بيوت با اين موزه را بر انگيخت، همکاري آقاي گايتزک با يک بنياد فرهنگي در باره فحشا بود. با اين حال، خانم نورما جين المدور، رئيس بنياد بين‌المللي کارکنان سکس براي هنر، فرهنگ و تحصيلات، که در دهه 1990 قصد داشت در شهر بيوت جشنواره‌اي سالانه در باره فحشا برگزار کند، در مصاحبه با نيويورک تايمز گفت يک گروه از اهالي شهر به شدت با جلب توجه به اين شهر به عنوان يک مرکز فحشا در گذشته مخالف هستند. وي افزود برنامه اين بنياد به هيچ عنوان احياي فحشا نبود و نيست، و همچنين گفت که موزه‌اي که آقاي گايتزک در ساختمان دوما برپا کرد ربطي به اين ساختمان نداشت زيرا اشياء موزه را گايتزک از نقاط مختلف گردآوري کرده بود. ولي بنيانگذار موزه، آقاي گايتزک که متولد بيوت است و پدرش در هنگام کار در معادن مس کور شده است، مي‌گويد بيشتر اشياء را در اطاقي مخفي در اين ساختمان پيدا کرد، که در سال 1940 به خاطر حمله پاسداران اخلاق قرار گرفته بود. اما موزه ممکن است به کار خود ادامه دهد، آقاي گايتزک گفت دزدها مقداري زيادي از اشيائي که براي سرقت جمع کرده بودند، رها کرده، فرار کردند، شايد از ترس روح خانم الينور نات Elinore Knott. اين خانم، بنا به گزارش روزنامه‌اي که در يکي از گوشه‌هاي اين موزه قاب شده است، در سال 1955 بعد از آنکه مردي که مي‌خواست او را از فحشا نجات دهد، براي بردن او نيامد، در کنار چمدان‌های بسته، به زندگي خود خاتمه داد.