(rm) صدا | [ 5:00 mins ]
در حاليکه از سخنراني جرج بوش در باره طبيعت غيردمکراتيک انتخابات رياست جمهوري اسلامي يک هفته مي‌گذرد، و راي‌دهندگان در ايران براي دور دوم پاي صندوق‌ها مي‌روند تا از ميان برگزيدگان شوراي نگهبان و رهبري، يکي را برگزينند، سردبير نيوزويک بين‌المللي آقاي فريد ذکريا، در مقاله‌اي انتقادي مي‌نويسد: دولت آمريکا براي تغيير رژيم در کشورهائي که حکومت آنها را قبول ندارد، برنامه خاصي ندارد و سياست تحريم و انزوا، نتيجه معکوس داده است. سردبير نيوزويک مي‌نويسد براي يک فرد عادي در ليبي و ويتنام، سياست‌هاي آمريکا به رونق زندگي و بهبود آن کمک کرده است در حاليکه براي مردم ايران و کوبا سياست آمريکا چيزي جز انزوا و سختي‌‌هاي اقتصادي به ارمغان نياورده است. بهنام ناطقي (راديوفردا، نيويورک): آقاي فريد ذکريا، سردبير جوان و پاکستاني‌تبار نيوزويک بين‌المللي، در مقاله خود در آخرين شماره اين روزنامه مي‌نويسد در ايران روحانيون با بستن روزنامه‌ها و قلع و قمع سازمان‌هاي غيردولتي و به زندان انداختن مخالفان، انتخابات به راه انداخته‌اند و برعکس آن ليبي، مدعي اصلاحات شده است و درهاي خود را به روي توريست‌هاي خارجي گشوده است.
فريد ذکريا Fareed Zakaria مي‌نويسد در باره اين دو کشور، آمريکا سياست‌هاي متفاوتي را دنبال کرده است. در ايران تغيير رژيم را هدف قرار داده در حاليکه در ليبي به تعامل سازنده پرداخته است. آقاي ذکريا، سردبير نيوزويک بين‌المللي مي‌افزايد تنها اين دو کشور نيستند. آمريکا نيم قرن است که سياست‌هاي پرهزينه‌اي در تحريم کوبا به کار برده است که به تمامي شکست خورده‌اند در حاليکه با ويتنام، حريف جنگي سابق خود، مشغول عادي‌سازي روابط است. وي مي‌نويسد ويتنام که هنوز هم يک کشور کمونيستي است، معهذا درهاي خود را به روي خارج گشوده است و دولت آن برخلاف دولت کاسترو، که مورد تحريم آمريکا قرار دارد، چنگک‌هاي قدرت را شل کرده است.
سردبير نيوزويک مي‌نويسد براي يک فرد عادي در ليبي و ويتنام، سياست‌هاي آمريا به رونق زندگي و بهبود آن کمک کرده است در حاليکه براي مردم ايران و کوبا سياست آمريکا چيزي جز انزوا و سختي‌‌هاي اقتصادي به ارمغان نياورده است.
آقاي ذکريا نمونه‌هاي ديگري هم مي‌آورد از جمله مي‌گويد انقلاب‌هاي مخملي و گل سرخ و نارنجي در کشورهائي مثل صربستان، گرجستان، اوکراين و قرقيزستان، که در 18 ماه اخير نتيجه بخش بود نيز ثابت مي‌کند مردم کشورهائي که با آمريکا رابطه داشتند، در برانداختن نظام‌هاي خودکامه خود موفق‌تر بودند از کشورهائي که آمريکا آنها را تحريم کرده بود و خواستار تغيير رژيم آنها شده بود.
سردبير نيوزويک با نقل قول از آقاي ريچارد هاس، نظريه‌پرداز جمهوريخواه منتقد سياست خارجي دولت آمريکا که اخيرا کتابي به نام «فرصت» منتشر ساخت، مي‌نويسد حقيقت اين است که آمريکا براي کشورهائي مثل کره شمالي و ايران که خواهان تغيير رژيم آنهاست، سياست و استراتژي خاصي ندارد. در حاليکه ما شاهد تغيير رژيم در کشورهائي بوديم که هدف سياست تغيير رژيم آمريکا قرار نداشتند.
آقاي فريد ذکريا، در ادامه مقاله خود مثال‌هاي ديگري هم مي‌آورد. مثلا مي‌نويسد پيشرفت چشمگير اقتصادي چين که چين امروز را به مراتب از چين زمان مائو، بازتر، آزادتر و از نظر اقتصادي مرفه‌تر ساخته است، ناشي از تصميم ريچارد نيکسون و وزير امورخارجه او هنري کيسينجر بود که درهاي رابطه نزديکتر اقتصادي با چين را گشودند.
ذکريا مي‌نويسد دولت آمريکا با قطع رابطه و تحريم و تلاش براي منزوي کردن رژيم‌هاي ظالم، مي‌خواهد نشان داد که عليه آنها دست به اقدامي زده است، در حاليکه با اين اقدامات در حقيقت عوامل تغيير را از دسترسي مردم اين کشورها دور مي‌سازد و با تحريم‌هاي خود، ناخواسته عملا به تقويت دولتهاي زورگو کمک مي‌کند در حاليکه جوامع را از پيشرفت باز مي‌دارد.
يک نمونه آن از نظر آقاي ذکريا کشور عراق است که سياست تحريم آمريکا به مدت 15 سال باعث نابودي طبقه متوسط، بخش خصوصي و نهادهاي مستقل در اين کشور شد و اينک که رژيم سابق عراق با مداخله نظامي برانداخته شده است، تشکيل دولت جديد به علت فقدان نهادهاي جامعه مدني، سخت تر شده است.
فريد ذکريا، در مقاله انتقادي خود از سياست تحريم و انزواي آمريکا عليه حکومت‌هائي مثل ايران و کره شمالي، مي‌نويسد آمريکا در حال حاضر 26 کشور را مورد انواع تحريم‌ها قرار داده است که اين تحريم‌ها براي آمريکا سالانه بين 15 ميليارد دلار تا 19 ميليارد دلار هزينه بر مي‌دارد در حاليکه موفقيت آنها از 13 درصد کمتر بوده است د رحاليکه امروز تغيير رژيم را در کشورهائي شاهد هستيم که واشنگتن سياست تغيير رژيم در آنها را دنبال نمي‌کرد ولي شاهد ماندگاري رژيم‌هائي هستيم که واشنگتن با تحريم و منزوي ساختن سعي مي‌کند سرنگون‌شان کند.
