(rm) صدا | [ 4:00 mins ]
تاكنون افرادي نظير عبدالکريم سروش، عزت الله سحابی، سعيد حجاريان، محسن کديور ، عليرضا علوی تبار و ايت الله حسين علي منتظري در نامه هايی به اکبر گنجی، ضمن ستايش از او، خواستار آن شده اند که وی اعتصاب غذای خود را بشکند. اما در پي اين درخواست ها همسر آقاي گنجي از قول او تاكيد كرده است: کسانی که برای وی نامه می نويسند و از او می خواهند به اعتصاب غذايش پايان دهد، بايد برای طرف مقابل نامه بنويسند که همچنان به کارهای غير قانونی خود ادامه می دهد. سئوال فعالان سیاسی این است که آیا تداوم اعتصاب غذای گنجی عملی خردمندانه است؟ آرش ايراني (روزنامه نگار مستقل، تهران): «آيا ادامه اعتصاب غذاي اكبر گنجي عملي خردمندانه است؟ اين موضوعي است كه با طولاني شدن مدت حركت اعتراضي آقاي گنجي و در نقطه مقابل بي تفاوتي حاكميت نسبت به خواسته هاي او ، اذهان بسياري از فعالين سياسي در ايران را به خود مشغول كرده است.
تاكنون افرادي نظير عبدالکريم سروش، عزت الله سحابی، سعيد حجاريان، محسن کديور ، عليرضا علوی تبار و ايت الله حسين علي منتظري در نامه هايی به اکبر گنجی، ضمن ستايش از او، خواستار آن شده اند که وی اعتصاب غذای خود را بشکند. اما در پي اين درخواست ها همسر آقاي گنجي از قول او تاكيد كرده است: کسانی که برای وی نامه می نويسند و از او می خواهند به اعتصاب غذايش پايان دهد، بايد برای طرف مقابل نامه بنويسند که همچنان به کارهای غير قانونی خود ادامه می دهد.
اين درحاليست كه آيت‌الله منتظري درنامه خود به صراحت آورده است: متاسفانه امروزه در جمهوری اسلامی، مسئولين امور با همه ادعاهايشان متوجه عواقب و پيامدهای اعمال خودسرانه و غير اصولی خود نيستند و صراحتا و بدون هيچگونه پروا، با وقاحت تمام اعلام می دارند که خيلی ها در زندان می ميرند.»
اشاره آيت الله منتظری به جملاتی است که اکبر گنجی پيشتر از سعيد مرتضوی، دادستان تهران نقل کرده که به همسر او گفته بود: مگر گنجی بميرد چه خواهد شد؟ روزانه بيش از دهها نفر در زندانها می ميرند، گنجی هم يکی از آنها.»
در واقع با توجه به همين نوع نگرش نظام اسلامي به كرامت و ارزش جان انسان ها بود كه اكبر گنجي در دومين نامه خود از زندان با عنوان «دومين نامه به آزادگان جهان» متذكر مي شد: «آيا با روشی که در پيش گرفته‌ام نزد عقلا و آزادی خوا‌هان و مدافعان حقوق بشر ديوانه تلقی نمى‌شوم؟ مى‌گويند يا بايد توبه نامه بنويسی و تمامی عقايد پيشين خود را نقد و رد کنی يا در شرايط تو نه تنها تحوّلی ايجاد نخواهد شد بلکه پس از پايان محکوميت فعلی سال‌ها تو را از طريق يک محاکمه جديد در زندان نگاه خواهيم داشت. من هم حق دارم در مقابل خودکامه بايستم و با صدای بلند به او و رفتارش نه بگويم. اين حقی است که شريعت محمدی آن را تائيد کرده است. خودکامگان اگرچه جسم مرا به استيلای خود درآورده‌اند ولی چون نتوانسته‌اند روح و فکر مرا در انحصار خود بگيرند و برای هميشه از آن خود کنند، اينک به خونم تشنه اند.»
يكي از فعالين جنبش دانشجويي در تهران مي گويد: براي سنجش ميزان خردمندانه بودن حركت اعتراضي آقاي گنجي و به مخاطره انداختن جانش ، بايد به انگيزه هاي او از توسل به چنين شيوه اي مراجعه كرد. مگر گنجي جز به دست آوردن ازادي بدون قيد و شرط خود از زندان چه مي خواهد؟ آيا در جهان امروز اين خواسته نابجايي به شمار مي آيد؟ اصلا مگر گنجي مرتكب چه جرمي شده است؟ جز ابراز عقيده؟! به نظر من همانطور كه خود اكبر گنجي در نامه اخيرش بر آن پاي فشرده است ، حتي اگر در اين راه متحمل خسارات بيشتري نيز بشود ، نمي توان در خردمندانه بودن تصميمش ترديد كرد. بلكه بايد به درستي عقل آناني شك كنيم كه بدون در نظر گرفتن پيامدهاي اعمالشان ، به دنبال بستن دهان منتقدان و خاموش ساختن آنان به هر قيمت ممكن هستند.»
اكبر گنجي در دومين نامه خود از زندان كه 23 تيرماه انتشار يافت ، آورده بود «اين شمع در حال خاموش شدن است. ولی اين صدا خاموش نخواهد شد. اين صدا، صدای زندگی مسالمت آميز، تحمل ديگرى، عشق به انسانيت، ايثار برای مردم، حقيقت طلبى، آزادى خواهى، دموکراسی خواهى، احترام گذاردن به مخالفان، پذيرش سبک‌های مختلف زندگى، تفکيک دولت از جامعه‌ی مدنى، تفکيک سپهر خصوصی از سپهر عمومى، تمايزِ نهاد دين از نهاد دولت، برابری تمامی انسان‌ها، عقلانيت، فدراليسم در چارچوب ايران دموکرات، نفی خشونت و... است. اين شمع در حال خاموش شدن است امّا اين صدا، صداهای بلندتری به دنبال خواهد آورد!»
