نقض حقوق زندانیان سیاسی در ایران: مصاحبه با دبیردوم سابق سفارت هلند در تهران

خانم لوس باینن دبیردوم سابق سفارت هلند در ایران بین سال های 1999 تا 2004 در تهران به سر می برد. خانم باینن اخیرا گزارشی از وضعیت زندانیان سیاسی ایران را منتشر کرد، که در آن سعی کرده است رسانه های غربی را از آنچه بر زندانیان سیاسی در ایران می گذرد، آگاه کند. وی در مصاحبه با رادیو فردا می گوید: طی پنج سال اقامت خود در ایران به طور روزانه موارد نقض حقوق بشر در ایران را ثبت می کرد و در بسیاری موارد به نام زندان رجایی شهر برخورد کرده است. خانم باینن اطلاعات خود را در اختیار سازمان عفو بین الملل قرارداده است. او با تحسین از اکبر گنجی یاد می کند، اما در عین حال نگران زندانیان گمنام و فراموش شده ای است که مرتبا در زندان های ایران حقوقشان نقض می شود و از آنها نامی برده نمی شود. خانم لوس باینن دبیردوم سابق سفارت هلند در ایران بین سال های 1999 تا 2004 در تهران به سر می برده. خانم باینن اخیرا گزارشی از وضعیت زندانیان سیاسی ایران را در روزنامه اینترنتی روز آنلاین منتشر کرده است. خانم باینن در گزارش خود با نام بردن از زندانیان فراموش شده ای چون ارژنگ داوودی، بینا داراب زند، مهرداد لهراسبی و امیر ساران سعی کرده رسانه های غربی را از آنچه در زندان های ایران بر زندانیان سیاسی می گذرد، آگاه کند. خانم باینن در مصاحبه با رادیو فردا می گوید: طی پنج سال اقامتش در ایران به طور روزانه موارد نقض حقوق بشر در ایران را دنبال و ثبت می کرده و در بسیاری موارد به نام زندان رجایی شهر برخورد کرده است. تارا عاطفی (رادیو فردا): در سال های اخیر پس از آنکه علیرضا جباری، نویسنده زندانی در زندان رجایی شهر شرحی در آنچه که در این زندان می گذرد را به دنیای خارج از زندان انتقال داد، نام زندان رجایی شهر به عنوان زندانی که در آن موارد نقض حقوق بشر رخ می دهد، باز بر سر زبان ها افتاد. خانم لوس باینن دبیردوم سابق سفارت هلند در تهران و از فعالین حقوق بشر در اروپا در رابطه با این موارد نقض حقوق بشر می گوید: لوس باینن: اگر تنها بخواهم در مورد زندان رجایی شهر مثال بیاورم، می دانم که این مکانی است که افرادی که ابتدا در اوین یا دیگر زندان ها بودند و جدا دردسرساز به حساب می آمدند، به عنوان تنبیه به این زندان در کرج فرستاده می شدند و یکی از روش هایی که البته در زندان اوین هم به کار می رود این است که آنها را در یک سلول با مجرمان خطرناک نگاه می دارند، معتادان یا متجاوزان جنسی و این افراد که زندانی سیاسی هستند، واقعا دچار رعب و وحشت می شوند. این اتفاق البته در زندان قصر هم افتاده بود. ت . ع: منابع مختلف خبری در هفته های گذشته خبر از اعتصاب غذا و شورش زندانیان سیاسی در زندان رجایی شهر کرج داده بودند. خانم باینن در این رابطه می گوید: لوس باینن: من فارسی بلد نیستم و در مجموع مدتی طول کشید تا برای من روشن شود آنجا چه می گذرد و کاملا مطمئن هستم که این اتفاقات می افتد. به عنوان مثال زندانیان رجایی شهر، آنهایی که در گزارشم از آنها اسم بردم و تعدادی دیگر، بین ماه های ژانویه و فوریه به مدت سه هفته دست به اعتصاب غذا زدند. اعتصاب غذای آنها در اعتراض به شرایط زندان و همچنین هم سلول بودنشان با زندانیان بسیار خطرناک و مجرمینی بود که باعث وحشت آنها می شدند و چند بار حتی مورد حمله این افراد قرار گرفته بودند. ت . ع: خانم باینن اطلاعاتش در رابطه با موارد نقض حقوق بشر در زندان های ایران را به عفو بین الملل منعکس کرده است. دبیردوم سابق سفارت هلند در تهران می گوید: بازنشستگی این فرصت را برایش فراهم کرده تا بیشتر و آزادانه تر به مسائل حقوق بشر در ایران بپردازد. وی با تحسین از اکبر گنجی یاد می کند، اما در عین حال نگران زندانیان گمنام و فراموش شده ای است که مرتبا در زندان های ایران حقوقشان نقض می شود و از آنها نامی برده نمی شود. لوس باینن: به عنوان مثال فعالیتی بوده در مورد آقای داوودی که من به خاطر دارم، اما همیشه این فعالیت ها برای زندانیان شناخته شده است. مثلا اکبر گنجی که البته تحسینش می کنم و ما هرچه توانستیم برای او کردیم و برای بسیاری دیگر مانند عبدی یا زندانیان شناخته شده دیگر. اما این افرادی که در رجایی شهر هستند، فراموش شده اند.اکنون که بازنشسته شده ام می توانم در روزنامه ها آزادانه بنویسم، زیرا زمانی که در سفارت کار می کردم نمی توانستم و اکنون سعی می کنم توجه جهانیان را به این آدم ها جلب کنم یا به خصوص اکنون که همه در مورد اکبر گنجی متمرکز هستند. البته سوء تعبیر نشود من خودم برای اکبر گنجی فعالیت کردم و تحسینش می کنم. ت . ع: خانم باینن در پاسخ به این سئوال که آیا اطلاعاتش در مورد زندان های ایران را به اتحادیه اروپا منعکس کرده است می گوید: لوس باینن: خیر، چون من در امور خارجه کار نمی کنم، البته آنها مقاله من را خوانده اند و احساس می کنم ممکن است کاری کنند، البته این در اختیار من نیست و به آنها بستگی دارد، امیدوارم کاری کنند.