جدائی دو اتحادیه عمده کارگری از فدراسیون سراسری اتحادیه های کارگری در آمریکا AFL-CIO

جدائي دو سنديکاي عمده کارگري از فدراسيون اتحاديه‌هاي کارگري آمريکا، جنبش کارگر در آمريکا را که دهه ها است به خاطر کاهش از اعضا، از قدرت و نفوذ آن کاسته شده است، به تفرقه دچار ساخت. کارشناسان عواقب اين شکاف در جنبش کارگري در آمريکا را به ضرر حزب دمکرات مي‌دانند که به طور سنتي روي کمک مالي و نيروي انساني اتحاديه‌هاي کارگري در مبارزات انتخاباتي حساب مي‌کرد. انتقاد انشعابيون به مديريت AFL-CIO اين است که با تخصيص سهم ناچيزي از بودجه به عضوگيري، باعث شده است که عضويت در تشکل‌هاي کارگري از اوج خود در سال 1955 که 95 درصد از کل کارگران بخش خصوصي را در بر مي‌گرفت به وضع کنوني برسد که تنها 12.5 درصد از کارکنان بخش خصوص و دولتي را در خود جاي مي‌دهد اين نسبت به 20 سال پيش که نزديک به 19.5 درصد بود، 7 درصد کمتر شده است. بهنام ناطقي (راديوفردا، نيويورک): روز دوشنبه در حاليکه فدراسيون اتحاديه‌هاي کارگري آمريکا که به اختصار AFL-CIO ناميده مي‌شود، خود را براي جشن پنجاهمين سال تاسيس خود حاضر مي‌کرد، دو اتحاديه عمده، که در مجموع 25 درصد از کل اعضاي فدراسيون را که 13 ميليون عضو دارد، تشکيل مي‌دهند، اعلام کردند از اين فدراسيون کناره‌گيري مي‌کنند تا در ائتلاف جديدي متحد شوند به نام «تغيير براي پيروزي،» که ماه گذشته تشکيل شد. سه اتحاديه ديگر هم تهديد کرده‌اند از AFL-CIO جدا خواهند شد، و از شرکت در کنگره کارگري امتناع کردند. انتقاد انشعابيون به مديريت AFL-CIO اين است که با تخصيص سهم ناچيزي از بودجه به عضوگيري، باعث شده است که عضويت در تشکل‌هاي کارگري از اوج خود در سال 1955 که 95 درصد از کل کارگران بخش خصوصي را در بر مي‌گرفت به وضع کنوني برسد که تنها 12.5 درصد از کارکنان بخش خصوص و دولتي را در خود جاي مي‌دهد اين نسبت به 20 سال پيش که نزديک به 19.5 درصد بود، 7 درصد کمتر شده است. روساي دو اتحاديه‌اي که به جدائي از فدراسيون اتحاديه‌هاي کارگري راي دادند، يعني آقاي James Hoffa رئيس Teamsters يا اتحاديه رانندگان کاميون‌ها و کارکنان شرکت‌هاي حمل و نقل و کارگران باربري و اقاي اندرو استرن Andrew Stern رئيس SEIU يا Service Employees International Union که اتحاديه کارکنان موسسات خدماتي به همراه سه اتحاديه ديگر در جنبش Change to Win عضو شده‌اند، با هدف گسترش نفوذ تشکل‌هاي کارگري. اگر ريزش عضويت در تشکل‌هاي کارگري ناشي از ضعف مديريت فدراسيون اتحاديه‌هاي کارگري باشد، تشکيل ائتلاف جديد مي‌تواند به رفع مشکل کمک کند، اما کارشناسان، عواملي چون جهاني شدن، صدور برخي مشاغل از آمريکا به چين و هند و کشورهاي ديگر، کامپيوتري شدن و ماشيني شدن بيشتر خطوط توليد و افزايش استفاده از کارگران روزمزد و ساعت‌مزد به جاي کارگران استخدامي را از دلايل کم شدن نسبي اعضاي تشکل‌هاي کارگري مي‌دانند. انشعاب در جنبش کارگري از نظر سياسي براي حزب دمکرات خطرناک دانسته مي‌شود، زيرا پاره‌هاي جنبش ممکن است از کانديداهاي متفاوتي حمايت کنند و راي کارگران را بشکنند. سياستمداراني که در کنگره روز دوشنبه فدراسيون اتحاديه‌هاي کارگري در شيکاگو سخن گفتند، از جمله ريچارد دوربين، سناتور دمکرات از ايلي‌نوي، گفت در سرسرا‌هاي مديران شرکتها و در بعضي ادارات دولتي عده‌اي لبخند بر لب دارند به اين فکر که جنبش کارگري از اين کنوانسيون ضعيف‌شدهتر و متفرق، بيرون خواهد آمد. مشکل عدم تشکل به خصوص در ميان مشاغل خدماتي بيشتر واضح است. آقاي استرن، رئيس اتحاديه کارگران خدماتي که 1.8 ميليون عضو دارد يادآور شد که فقط 8 درصد از کارکنان شرکتهاي خدماتي در آمريکا عضو اتحاديه هستند. او گفت اقتصاد آمريکا عوض شده است، کارفرماها عوض شده‌اند اما فدراسيون اتحاديه‌هاي کارگري AFL-CIO نمي‌خواهد تغييرات شالوده‌اي لازم را بدهد.» دو اتحاديه ديگر که احتمالا از AFL-CIO جدا خواهند شد عبارتند از Unite Here اتحاديه کارگران صنايع نساجي و هتل‌ها، و اتحاديه کارگران صنايع غذائي و تجاري United Food and Commercial Workers Union. اتحاديه سوم، يعني Laborers’ International Union of North America International تشکل کارگران ساختماني، اعلام کرده است که هم در AFL-CIO مي‌ماند و هم به عضويت ائتلاف جديد Change to Win در خواهد آمد. يک استاد دانشگاه و مورخ جنبش کارگري در آمريکا، پروفسور فرد فاينستاين از دانشگاه مريلند، در مصاحبه‌‌اي به وال استريت جورنال مي‌گويد مشکل اتحاديه کارگري در عضوگيري ناشي از آن است که شرکتهاي عمده مثل والمارت Wal-Mart که با بيش از 1.2 ميليون کارگر وکارمند بزرگترين کارفرماي آمريکاست، محيط کار را چنان کنترل مي‌کنند که پيام تشکل نمايندگان اتحاديه کمتر جائي براي ابراز وجود پيدا مي‌کند در حاليکه پيام کارفرما در همه محيط کار با قدرت پخش مي‌شود.