(rm) صدا | [ 10:30 mins ]
در برنامه جدید «مجله مجله ها» که اختصاص به بررسی مطالب جالب و خواندنی در مجلات رنگین ایران و آمریکا دارد، ابتدا بهنام ناطقی و لیلی صدر به چند گزارش در مجلاتی مثل زنان، نیویورکر، فرهنگ و آهنگ، جی کیو و نظر می اندازند. آنگاه لیلی صدر خلاصه ای ارائه می دهد از مجموعه مقالاتی که نشریه زنان در باره آزار جنسی در محیط کار منتشر کرده است و بهنام ناطقی خلاصه ای از یک مقاله مفصل مجله ماهانه اتلانتیک را بررسی می کند در باره یاسر عرفات. بهنام ناطقی (رادیوفردا): در مجله مجلهها از رادیوفردا، سراغ بساط روزنامهفروشها میرویم در ایران و آمریکا، و نگاهی میاندازیم به مطالب مجلات.
لیلی صدر (رادیوفردا): مجله پرخواننده Science در آخرین شماره خود یک قسمت ویژه دارد در باره کشف دارو، که در آن به مراحل و هزینههائی پرداخته شده است که شرکتهای داروئی آمریکائی با همکاری دانشگاهها و دولت، برای کشف و امتحان کردن داروهای جدید طی میکنند.
ب.ن.: ماهنامه ی زنان، به مدیر مسئولی شهلا شرکت فعال امور زنان، بر روی جلد شماره آخر خود، تیرماه 84 عکسی از محمد رضا شجریان خواننده ی سنتی در بم منتشر کرده است، و مصاحبهای دارد با مهندس بهار مشیری درباره ی طرح باغ هنر استاد شجریان در بم، که برای تامین هزینه آن شجریان چند کنسرت خیریه برپا کرد.
مقاله ماهنامه معتبر Gentleman’s Quarterly یا GQ در انتقاد از رستورانهای معروف نیویورک، دست کم در خود نیویورک جنجال برانگیز شده است زیرا این شهر به داشتن بهترین رستورانهای جهان میبالد، که راه یافتن به بعضی از آنها بدون دانستن شماره تلفن محرمانه امکان پذیر نیست. اما GQ نوشته است رستورانهای نیویورک فقط پز میراث گذشته را میدهند. در گزارش مفصل جی کیو، در باره چهار شهر دنیا با بهترین رستورانها، نه تنها رستورانهای نیویورک، بلکه رستورانهای پاریس هم تخطئه شدهاند، و در عوض، منتقدان آشپزی و پذیرائی این مجله شهرهای بانکوک، لس آنجلس، مادرید و ناحیه پیدمانت شمال ایتالیا را بهترین نقاط دنیا از نظر رستورانها معرفی کردهاند. جزیره مرکز نیویورک 18 هزار رستوران دارد، یعنی یک رستوران برای هر 40 نفر، و اینجا تنها شهری است که میتوان یک املت هزار دلاری سفارش داد با خاویار و خرچنگ.
ل.ص.: در ماهنامه جدیدالتاسیس فرهنگ و آهنگ، پری ملکی، بحثی درباره ی اهمیت وجود مخاطب موسیقی را پی گرفته با تیتر مستمع صاحب سخن را بر سر ذوق آورد. رابطه انسان و موسیقی ، ضرورت موسیقی در عصر اضطراب عنوان مقاله ای تحلیلی است که دکتر شیوا دولت آبادی و حسن عشایری به آن پرداخته اند و بهرنگ تنکابنی هم به محدودیت، به عنوان آغازی بر خلاقیت پرداخته است. فریدون شهبازیان در یک مقاله سه صفحهای از احمدینژاد رئیس جمهوری اسلامی میخواهد که تکلیف صنعت موسیقی در ایران را هر چه زودتر روشن کند.
ب.ن.: مجله نیویورکر مقاله مفصلی دارد در باره رقابت دو برنامه تلویزیونی صبحهای شبکههای NBC و ABC آمریکا ولی گزارش خواندنیتر آن، شرح حال سناتور هری رید Harry Reid رهبر اقلیت دمکرات است در سنای آمریکا و ماجرای دعوای مشهور او با کاخ سفید بر سر نامزدهای قضاوت در دادگاههای فدرال. همچنین جرج پکر George Packer در مقاله کوتاهی یادآور میشود که کاخ سفید جنگ با تروریسم را بدون سر و صدا کنار گذاشته است و به جای آن، مقامات بلندپایه از رئیس جمهوری گرفته تا معاون و وزرای دفاع و امورخارجه، از عبارت افراطیگری اسلامی به عنوان دشمن اصلی یاد میکنند.
ل.ص.: مجله Vanity Fair روی جلد این ماه خود را به مصاحبهای اختصاصی با زن سابق ستاره هالیوود Brad Pitt خانم Jennifer Aniston اختصاص داده است که او را به خاطر ستاره دیگر هالیوود خانم Angelina Jolie ترک کرد. اما گزارش خواندنی این مجله در باره افتضاح مربوط به برملا شدن اسم مامور مخفی CIA خانم Valerie Plame زن سفیر سابق آمریکا در نیجر است توسط یک مقام کاخ سفید.
ب.ن.: مجله اتفاق نو شماره 26 با تیتر گلد کوئیست، قربانی می شود یا قربانی می گیرد، میکوشد از کنجکاوی خوانندگان در باره این شبکه سرمایهگذاری یا کلاهبرداری، استفاده کند. در همین مجله ارسلان قاسمی، بازیگر خردسال سریال 110 راه ذله کردن والدین، در پاسخ به سوال این که اگر روزی با بیل گیتس Bill Gates صاحب مایکروسافت و ثروتمندترین مرد جهان، برخورد کنی از او چه خواسته ای داری، میگوید از او می خواهم که هر چه سریع تر نسخه جدید ویندوز را تهیه کند و بازی های خوبی نیز برای بچه ها بنویسد!
در بخش گزارشهای مجله مجلهها از رادیوفردا، همکارم لیلی صدر نگاهی میاندازد به مجموعه مقالاتی که مجله زنان در باره آزارجنسی زنان در ادارات و شرکتها منتشر کرده است.
لیلی صدر (رادیوفردا): مجله زنان در گزارش مفصلی در باره آزار جنسی در ادارات و شرکتها، در یادداشتی به قلم علی قدیمی تحت عنوان «زنان، بانی آزار جنسی یا قربانی» ،به فقدان آمار در این باره اشاره میکند که حاکی از عدم توجه مسئولان به این مشکل عمده اجتماعی است. آقای قدیمی می نویسد تنها در جزوه ای که دولت در سال 82 منتشر کرد، بدون ارائه ی آمار به این مسئله اشاره شده است.
تهمینه مرادی مهندس 27 ساله شیمی و متاهل در مصاحبه با مجله زنان میگوید اگر زنان در محیط کار رفتاری مناسب داشته باشند، مردان کمتر به آن ها تعرض می کنند. یکی از سئوال شوندگان در گزارش مجله زنان به نام خانم زهرا نیز برخی زنان را عامل اصلی ترویج آزار جنسی در محل های کاری می داند. در بخش دیگری می خوانیم که در این زمینه حتی در میان اندک کارشناسانی که در زمینه ی آزار های جنسی در محیط کار مطالعاتی دارند اختلاف نظر وجود دارد .
یک استاد دانشکده بهزیستی رفتار زنان را موثر می داند و به مشکلات عاطفی و خانوادگی زنان در جلب آزار جنسی اشاره میکند، اما در نقطه ی مقابل آن، دکتر سعیدی می گوید در اصل همه زنان قربانیان بیعدالتی و تبعیض در محیط های کاری هستند و اگرچه امکان دارد به برخی از مطالبات خود برسند، باید بهای سنگینی هم بپردازند که همان آزار جنسی است.
لیلا خانم 22 ساله میگوید تجربه ی 2 بار خروج از شرکت را به خاطر پیشنهاد های جنسی داشته است، این در حالی است که بار سوم در شرکتی تازه، بر اثر اعتراض او به آزار جنسی، فرد مقابل اخراج شده است. اما بهترین راهکار کدام است؟ مجله زنان در گزارش خود می افزاید که بی شک مبارزه با گسترش آزار جنسی در محیط های کاری به گذشت زمان و تغییرات ریشه ای فرهنگی درذهن جامعه نیاز دارد.
دکتر اقلیما آزار جنسی در محیط کار را حاصل فقر فرهنگی و روابط نادرست زن و مرد در جامعه می داند که بخشی از آن ناشی از جداسازی های جنسی از کودکی تا بزرگسالی است. او چاره ی کار را در کوتاه مدت رفع مشکل بیکاری و ایجاد فرصت های شغلی بیشتر و کمک های هزینه به بیکاران می داند.
گزارش مجله زنان اما با بررسی وضعیت قانونی به پایان می رسد. علی قدیمی نوشته است : آزار جنسی نوعی جرم محسوب می شود که در حوزه ی حقوق عمومی قرار می گیرد و با مجرمان آن طبق قانون مجازات اسلامی رفتار می شود. نا توانی قانون در مجازات مجرمان آزار جنسی و تفکیک شاکی و مجرم آن جا نمایان می شود که بخش اعظم آزار های جنسی در وضعیتی اتفاق می افتد که زن، به هر علتی به برقراری این رابطه رضایت داده و این رضایت اجباری هم در قانون ما تعریف نشده است.
گزارش دیگر این هفته مجله مجله ها از رادیوفردا، خلاصه مقالهای است در ماهنامه آتلانتیک آمریکا در باره یاسر عرفات.
بهنام ناطقی (رادیوفردا): ماهنامه وزین اتلانتیک Atlantic در آخرین شماره خود گزارش و بیوگرافی مفصلی دارد از نویسنده David Samuels در باره سرزمینهای فلسطینی و رئیس سابق تشکیلات خودگردان آقای یاسر عرفات، تحت این عنوان که «چگونه عرفات فلسطین را نابود ساخت» که حاصل تحقیقی است چند ماهه و مصاحبه با دهها تن از دست اندرکاران سیاست در آمریکا، اسرائیل و سرزمینهای فلسطینی، به خصوص با چندین تن از همراهان و یاران عرفات، از جمله ماموران محافظ او، که پر از جزئیات خواندنی است در باره زندگی او، از مفهوم لباسها و تزئیناتی که به کار میبرد تا دفتر سیاه کوچکی در باره امورمالی تشکیلات خود مختار با شماره رمز حسابهای بانکی آن، که همیشه در جیب داشت، و خاصه خرجیهای بیحسابش برای این یا آن دوست یا محافظ.
این گزارش حاکی است که بیش از 50 درصد 7 میلیارد دلار کمک خارجی که به خزانه تشکیلات فلسطینی سرازیر، توسط عرفات و اطرافیان او به سرقت رفت. بانک جهانی تخمین میزند که بین 1995 تا 2000 عرفات 900 میلیون دلار از تشکیلات فلسطینی کش رفت، تازه این شامل پولی نمیشود که خانواده او تحت عنوان قراردادهای مختلف و رشوه و به اسامی دیگر از صندوق تشکلات فلسطینی دریافت کردند. گزارشی به قلم پسرعموی خود عرفات که در مقاله مجله اتلانتیک به آن استناد شده است، حاکی است که فقط در سال 1996 326 میلیون دلار یا 43 درصد کل بودجه، از طریق اختلاس نصیب مقامات شد و 94 میلیون دلار دیگر یعنی 12 درصد بودجه نیز به دفتر عرفات اختصاص یافت که زیرنظر شخصی خود او هزینه شود. 34 درصد بودجه هم به نیروهای امنیتی فلسطینی داده شد. بنابراین فقط نزدیک به ده درصد کل بودجه سالانه تشکیلات فلسطینی باقی ماند برای تامین نیازهای مردم فلسطینی.
آقای سموئلز یادآور میشود که بعد از شکست مذاکرات صلح در کمپ دیوید میان اهود برک، نخست وزیر اسرائیل و یاسرعرفات، خشونتها در بیتالمقدس و سایر نقاط فلسطینی زمینهپرداز انواع خبرها و افسانهها و شایعههائی شد که همه آنها زنگ طیف سیاسیای را داشتند که از آن برخاسته بودند. از جمله اینکه عرفات برای کنترل خشونت تلاش میکند، عرفات هدف خشونتی قرار دارد که آن را ناشی از اسرائیلیها میداند و اینکه عرفات خودش عامل افزایش خشونت است، و جالب است که همه اینها در یک هفته یا هفته دیگر، به نوعی با واقعیت تطیبق میکردند.
ماهنامه تلانتیک در این بیوگرافی، بعد از تشریح جذابیتی که پیام یاسر عرفات در آغاز برای مردم آواره فلسطین داشت، مینویسد عرفات در آنچه تقیه یا انکار حقیقت دانسته میشود و در توطئه، مهارت داشت و حملاتی که از غزه، سوریه، اردن و لبنان در طول دهه 1960 به خاک اسرائیل سازمان داد، آغازگر جنگهای اعراب و اسرائیل در سال 1967 بود، که باعث شد رژیمهای عرب مشروعیت خود را از دست بدهند و صحنه برای برخاستن عرفات به عنوان چه گوارای اعراب، یا قهرمان انقلابی، آماده شود. نویسنده میافزاید عرفات، کشوری خیالی به نام فلسطین را نه براساس بینشی در باره آینده، بلکه بر اساس شکوائیهای در باره گذشته بنا گذاشته بود که فقط از بدترشدن اوضاع قدرت میگرفت.