(rm) صدا | [ 6:06 mins ]
رضا عليجاني، تقي رحماني و هدي صابر سالهايي از زندگي پربار خود را كه مي توانست براي مردم ايران بسيار سودمند باشد، در زندان گذراندند. پس از بيش از دو سال تحمل مشقت و بلاتكليفي هر سه را به خانه هايشان فرستاده اند، بلاتكليف و بدون حكم برائت. آنها هر يك نامه اي جداگانه به عنوان آقاي كريمي راد عضو و نماينده هيات بررسي كننده پرونده سه متهم ملي مذهبي نوشته اند و در آن به اصل قضايي مهمي توجه داده اند كه چون پس از گذراندن دو سال زندان بدون محاكمه و حكم دو ماه اخير را نيز در بلاتكليفي به سر برده اند و از آنجا كه طي دو ماه اخير نسخه اي از حكم مورد ادعا از سوي هيچ مرجع قانوني ارائه و رويت نشده است، آنها وضعيت خود را عادي اعلام كرده و خود را آزاد محسوب داشته اند. در اين نامه ها به يكي از مهمترين مصاديق بي عدالتي و قانون شكني در قوه قضاييه اشاره شده است: «هر نيرويي كه بر اين قوه سلطه دارد، در ايجاد اين بي عدالتي ها و قانون شكني ها مداخله مي كند» اما حتي در اين سه نامه نام اين سه نيرو افشا نشده است.
