مصاحبه با ایرن، اولین ستاره زن سینمای ایران

در برخی از تحقیقات سینمایی نوشته شده سینمای ایران تا میانه دهه 1330 ستاره نداشته تا این که ایرن بازیگر ارمنی تاتر و سینمای آن سالها با درخشش در فیلم چشمه آب حیات ساخته سیامک یاسمی تبدیل به اولین ستاره زن سینمای ایران شد. وی در حدود 30 فیلم سینمایی و سریال تلویزیونی بازی کرده که بخش اصلی آنها به سالهای قبل از انقلاب برمی گردند. خانم ایرن در مصاحبه با رادیو فردا می گوید: پس از انقلاب من در برابر سختی ها مقاومت کردم و شاید اصلا اگر انقلاب هم نمیشد، به تدریج و خودبخود خسته می شدم و می رفتم کنار، اما آن سالهایی که هدر رفت، همیشه برای من تاسفبار است که به اجبار کار نکردم. نیما تمدن (رادیو فردا): هفته گذشته در ایران 21 شهریور روز ملی سینما بود. مراسمی که در سال های اول با نام اسکار ایرانی لقب گرفت. چون در آن به بهترین های سینمای ایران طی یک سال گذشته جایزه می دادند. هرچند برگزاری این مراسم در سال های مختلف آن با فراز و نشیب هایی مواجه بوده، اما یک نکته تقریبا ثابت و همیشگی درباره روز ملی سینما در ایران این است که برگزارکنندگان این روز تقریبا به شکل کاملی بخش زیادی از تاریخ سینمای ایران را کنار گذاشتند و طی دوره های مختلف برگزاری این مراسم تقریبا هیچ کدام از ستاره های سینمای پیش از انقلاب روی صحنه نرفتند و انگار که سینمای ایران اساسا 26 سالشه که این فراموشی با نفس نامگذاری یک روز ملی جور درنمی آید. در برخی از تحقیقات سینمایی نوشته شده سینمای ایران تا میانه دهه 1330 ستاره نداشته تا این که ایرن بازیگر ارمنی تاتر و سینمای آن سالها با درخشش در فیلم چشمه آب حیات ساخته سیامک یاسمی تبدیل به اولین ستاره زن سینمای ایران شد. وی در حدود 30 فیلم سینمایی و سریال تلویزیونی بازی کرده که بخش اصلی آنها به سالهای قبل از انقلاب برمی گردند. خانم ایرن در مصاحبه با رادیو فردا می گوید: در خلال این سالهای غیبت من کار بخصوصی نکردم، فقط برای این که خانه نشین نباشم، یک سفر رفتم آلمان و دوره آموزش زیبایی پوست دیدم تا بیایم ایران به این کار مشغول شوم و اکنون هم خیلی کم به این کار اشتغال دارم، چون مقداری کسالت داشتم و خسته شدم، ولی دور از حرفه خودم نیستم و با برخی از دوستان و همکاران قدیمی خودم ارتباط های ساده دارم. خانم ایرن می گوید: پس از انقلاب من در برابر سختی ها مقاومت کردم و شاید اصلا اگر انقلاب هم نمیشد، به تدریج و خودبخود خسته می شدم و می رفتم کنار، اما آن سالهایی که هدر رفت، همیشه برای من تاسفبار است که به اجبار کار نکردم. خانم ایرن می گوید: برنامه هایی مانند روز ملی سینما خوب است، چه ما باشیم، چه نباشیم؛ ولی الان عده ای هستند که علاقه داشتند به کار سینما و تاتر و کتاب هایی می نویسند و مصاحبه هایی هم با امثال ما شده و به نوعی علیرغم سال های پیشین دارد تلاش هایی می شود. (کوتاه شده)