(rm) صدا | [ 4:51 mins ]
معصومه شفيعي، همسر اکبرگنجي، در نامهاي با اشاره به اينکه اکبر گنجي به جرم نقد قدرت غير پاسخگو به زندان افتاده است، نوشت مقامات دادستاني تهران، در زندان به اکبر گنجي گفتهاند که با افکاري که تو داري، جنازهات از اينجا بيرون برود بهتر است. وي همچنين نوشت که فرزندان گنجي، شش سال است که از ديدار پدرشان محرومند و در چهار ماه گذشته، دو بار توانستهاند با پدر بيمار خود ملاقات کنند. معصومه شفيعي در مصاحبه با راديو فردا ميگويد: دقيقا 27 روز است که از گنجی خبر ندارد و صدو دومین روز حبس انفرادی گنجی بعد از بازگشت از بیمارستان است. . او ميافزايد که هر بلايي بر سر گنجي بيايد، مسئولان نظام بايد پاسخگو باشند. وي می افزاید: خيلي از افراد سياسي هستند، احزاب، روشنفکران، کساني که ميتوانند خيلي تاثير گذار باشند، که اگر در حمایت از اکبر گنجی به جمع دانشجوها بپيوندند «خيلي کارها ميشود انجام داد.» مسعود ملک (راديو فردا): دو هزار و صد و پنجاه و يک روز از زنداني شدن اکبر گنجي، روزنامهنگار و نويسنده دگرانديش گذشت. معصومه شفيعي، همسر اکبرگنجي، در نامهاي با اشاره به اينکه اکبر گنجي در ظاهر به خاطر اينکه در اختيار داشتن بريده روزنامهها، و در واقع به جرم نقد قدرت غير پاسخگو، به زندان افتاده است، مينويسد که مقامات دادستاني تهران، در زندان به اکبر گنجي گفتهاند که با افکاري که تو داري، جنازهات از اينجا بيرون برود بهتر است. معصومه شفيعي همچنين نوشتهاست که فرزندان گنجي، شش سال است که از ديدار پدرشان محرومند و در چهار ماه گذشته، دو بار توانستهاند با پدر بيمار زنداني خود ملاقات کنند. معصومه شفيعي در مصاحبه با راديو فردا در اين زمينه توضيح ميدهد و خواستهاي خود را مطرح ميکند.
معصومه شفيعي: امروز 27 روز است که از ايشان خبري نداريم و چند روز پيش هم ميخواستند ملاقات بدهند، مانع ملاقات شدند، لذا ملاقاتي صورت نگرفت. الآن، امروز، پنجشنبه 24 آذرماه، دقيقا 27 روز است که ما از ايشان خبري نداريم و خيلي هم نگران هستيم. امروز صد و دومين روزي است که در زندان انفرادي نگهداري ميشوند، و با توجه به شرايط جسماني و شرايط نگهداريشان، و قطع کامل ارتباط ايشان با دنياي بيرون، اين مسئله خيلي ما را نگران کرده، و واقعا اعصاب ما را خورد کرده، توان زندگي ما را از ما گرفته، زندگي ما ديگر عادي نيست، و هيچکس هم خودش را پاسخگو نميداند. آقايان فکر ميکنند که با سکوت ميتوانند اين مسئله را از اذهان پاک کنند، در صورتي که اين پاک کردن صورت مسئله است. اينها بايد جوابگو باشند، جان يک انسان در خطراست. خداي نکرده هر بلايي بر سر آقاي گنجي بيايد، مسئولين طراز اول نظام بايد پاسخگو باشند، و مطمئنا بايد پاسخ دهند. نميتوانند مثل دفعات پيش شانه خالي کنند.
م.م.: خانم شفيعي، آخرين باري که 27 روز پيش آقاي گنجي را ديديد، وضعيتشان چطور بود؟
معصومه شفيعي: از نظر جسمي اصلا مساعد نبود وضعيت ايشان. وزن سان در حدود همان 50 کيلوگرم، فشار خون بسيار پايين، ريش بلند، قامت بسيار خميده، دستهاشان بسيار سرد و يخ است. دلم ميخواهد ببينيد ايشان را، کاملا اسکلتشان باقي مانده، کتاب در اختيار ايشان نميگذارند، تماس تلفني ندارد، ملاقات ندارد، ملاقات با وکيل ندارد، ايشان را در يک جايي نگهداشتهاند که هيچکس نبايد ايشان را ببيند. حتي به بهداري هم اجازه نميدهند ايشان برود. از ديسک کمر رنج ميبرد، از زانو درد، محيطشان محيط بسيار سردي است براي نگهداري، فقط يک جلد کلامالله مجيد در اختيار ايشان است، و از دادن هرگونه کتاب به ايشان خودداري مي شود. من اميدوارم که تمام کساني که حرف مردم را ميشنوند، در مقابل اين جنايت، در مقابل اين اقدام ضد انساني سکوت نکنند. اصحاب مطبوعات، روشنفکران ديني و غير ديني، از تمام کساني که در داخل کشور هستند، خواهش ميکنم، نميدانم چگونه، ولي به هر حال ما را تنها نگذارند. من به نوبه خودم هر کاري که از دستم برميامده انجام دادم و الآن چشم اميدم اول به خدا، و دوم به تمامي کساني است که در داخل کشور هستند و ميتوانند نسبت به اين امر معترض باشند، اعتراض خودشان را به هر وسيلهاي که ممکن است بروز بدهند. درست است که جو خيلي سنگين است، ولي من مطمئنم هر کس که بخواهد کاري انجام دهد، ميتواند. گنجي را، خيلي ها ممکن است که عقايدش را قبول نداشته باشند، مواضعش را، ولي هيچوقت نميتوانند در مقابل اين همه اقدامات ضد انساني که عليه او انجام ميشود، سکوت کنند.
م. م.: دانشجويان دانشگاهها اخيرا دست به يک اقداماتي زدند در اعتراض به وضعيت آقاي گنجي در زندان. شما اين اقدام دانشجويان را تا چه حد مؤثر ديديد؟
معصومه شفيعي: هر اقدامي در داخل کشور بشود، مطمئنا تاثير خودش را ميگذارد. دانشجويان واقعا خيلي زياد آمدند و خيلي حمايت کردند؛ با نشستهايي که گذاشتند و اطلاعيهها و بيانيههايي که دادند؛ با حضور در منزل ما، به هر ترتيبي که توانستند، اعتراض خودشان را نسبت به اين اقدام ضدانساني بروز دادند. اما مسئله اين است که فقط قشر دانشجو در اين کشور زندگي نميکند. خيلي از افراد سياسي هستند. احزاب هستند، روشنفکران هستند، کساني هستند که ميتوانند خيلي تاثير بگذارند. و من فکر ميکنم که اگر اينها به جمع دانشجوها بپيوندند، خيلي کارها ميشود انجام داد.