لینک‌های قابلیت دسترسی

خبر فوری
جمعه ۱۰ فروردین ۱۴۰۳ تهران ۰۸:۲۸

فرهنگ هفته: برگزيده آخرين اخبار از جهان ادب و نشر


(rm) صدا | [ 3:56 mins ]
مدیریت «دائره المعارف ادبیات و هنر» به مترجم و محقق معتبر رضا سید حسینی واگذار شد. «نظام سلطتنی، بحران هژمونی و اقتدار» نوشته مرتضی کاظمیان تحلیلی است از سقوط سلطنت با بهره گیری از تئوری های گرامشی و پولانزاس. «تاریخ طنز در ادبیات فارسی»، نوشته حسین جوادی گزارشی است در باره طنز فارسی در بستر تاریخ. «پژوهشی در اندیشه و آثار حکیم عمر خیام»، نوشته حسینی ایرانی و اسفتدیار معتمدی در باره اندیشه های فلسفی و شک خیام به مبانی دینی سکوت می کند اما تصویری گویا از خیام ستاره شناس و ریاضی دان به دست می دهد. فرج سركوهي (راديو فردا): هفته گذشته مدیریت «دائره المعارف ادبیات و هنر» به مترجم و محقق معتبر ایرانی، رضا سید حسینی واگذار شد. این دائره المعارف بر اساس دائره المعارف 18 جلدی فرانسوی هنر و ادبیات تدوین و در بخش های مربوط به ادبیات و هنر ایران متون محققان ایرانی به چاپ خواهد رسید. رضا سید حسینی در زمینه تالیف کتاب های مرجع در ادبیات پیشینه ای پر بار دارد. «مکتب های ادبی» سید حسینی از دهه 30 تا کنون از معتبرترین مراجع آکادمیک در زبان فارسی است. سید حسینی با ترجمه آثار نویسندگانی چون ژان پل سارتر، آلبر کامو و مارگریت دوراس در معرفی ادبیات فرانسه به فارسی زبانان سهم مهمی داشته است. در یکی دو دهه اخیر سید حسینی دائره المعارف «فرهنگ آثار» را سرپرستی کرد. فرهنگ آثار در 6 جلد اطلاعات جامعی در باره رمان های جهان به دست می دهد. «نظام سلطتنی، بحران هژمونی و اقتدار» نوشته مرتضی کاظمیان تحلیلی است از سقوط سلطنت با بهره گیری از تئوری های گرامشی و پولانزاس. برداشت های فیلسوف بزرگ ایتالیایی آنتونیو گرامشی در باره رابطه ارگانیک روشنفکر و توده و مرز رهبری، اقتدار و هژمونی، تحولی مهم در فلسفه سیاسی پدید آورد. پولانزاس، از نظریه پردازان چپ نو در دهه های 60 و 70 در آثار خود بر نقش اقشار مادون طبقه یا حاشیه نشینان شهری در جوامع پیرامونی تاکید می کند. تحلیل مبازره مسلحانه گروهای چریکی دوران شاه، بررسی نقش نهادها و شخصیت هایی جبهه ملی، نهضت آزادی، شریعتی و خمینی از بخش های بحث انگیز این کتاب است که با مقدمه ای به قلم «عزت الله سحابی» منتشر شده است. «تاریخ طنز در ادبیات فارسی»، نوشته حسین جوادی گزارشی است در باره طنز فارسی در بستر تاریخ. پیشینه طنز در زبان فارسی به قدمت استبداد ایرانی است. نه فقط طنز نویسان بزرگی چون عبید زاکانی که اغلب شاعران بزرگ ایران در طنز دستی قوی داشتند و در جدی ترین آثار کلاسیک فارسی می توان نمونه های متعالی طنزی را دید که اقتدار سیاسی و مذهبی را به سخره می گیرد و قدرت را به مضکحه بدل می کند. در کتاب تاریخ طنز در ادبیات فارسی، انواع طنز و نمونه هایی از طنز پیش و پس از مشروطه تحلیل می شود. طنز و مذهب ، انتقاد اجتماعی و طنز، طنز و زن از بخش های دیگر این کتاب است. «پژوهشی در اندیشه و آثار حکیم عمر خیام»، نوشته حسینی ایرانی و اسفتدیار معتمدی در باره اندیشه های فلسفی و شک خیام به مبانی دینی سکوت می کند اما تصویری گویا از خیام ستاره شناس و ریاضی دان به دست می دهد. شعر کلاسیک فارسی به ویژه مکتب های عراقی و هندی از اسلام و عرفان جدایی ناپذیر است. در میان بزرگان شعر کلاسیک فارسی، که اغلب دل بسته اسلام و عرفان بودند، خیام تنها چهره ای است که در رباعیات خود در مبانی مذهبی شک کرده و مفاهیم دینی را به نقد می کشد. از مهم ترین یادگارهای او تصحیح سال شمار هجری شمسی یا تقویم جلالی است. «نوروز نامه» کتابی که خیام در باره نوروز تالیف کرد، از نمونه های کلاسیک نثر فارسی است و 12 رساله او در باره ریاضیات و نجوم و به ویژه رساله های او در باره هندسه اقلیدسی و جبر و مقابله از فصل های درخشان تاریخ علم به شمار می روند.
XS
SM
MD
LG