(rm) صدا | [ 3:39 mins ]
در اين روزها فلورانس ايتاليا با برگزاري چند کنفرانس و نشست، سالروز مرگ نيکولو ماکياولي، فيلسوف و سياستمدار ايتاليايي را که با نام شاهزاده شهرت يافته است، برگزار مي کند. بر سنگ گور اين فيلسوف که در سال 1469 ميلادي در فلورانس چشم به جهان گشود، از او با عنوان قهرمان ملي استقلال ايتاليا نام برده مي شود. ماکياولي در عصري زندگي مي کرد که زورگويي و خودکامگي، رياکاري، تزوير، فريب، و فساد، بر جامعه و به ويژه بر حکومت سايه انداخته بود. او در اين سال ها با ارائه ديدگاه هايي کاملا متفاوت نسبت به ديگر فلاسفه آن زمان، نه تنها در حکومت خودمختار فلورانس و ايتاليا، بلکه در سراسر جهان شهرت يافت. ماکياولي، بنا بر گفته منتقدان، زنداني بدبيني ذهني خود نسبت به انسان بود، و هر پديده اي را از اين نگاه مورد بررسي قرار مي داد. وي قدرت مطلق و خودکامه را اساس جامعه آن زمان مي دانست، و به شدت از مذهب و اخلاق تنفر داشت. وي براي کساني که بر مسند قدرت قرار داشتند، استفاده از هر ابزار و وسيله اي را براي دستيابي به اهداف خود مجاز مي دانست. اين تئوري در جهان امروز نيز از طرفداران بسياري، به ويژه در کشورهايي که با فقدان دمکراسي روبرو هستند، برخوردار است.
