(rm) صدا | [ 4:46 mins ]
روزنامه نیویورکتایمز مینویسد: در زمانی که رهبری و صدافت کمیاب است، گزارش کمیسیون اطلاعاتی سنا درباره ارزیابیهای پیش از جنگ پیرامون سلاحهای عراق را باید خوشامد گفت، اگرچه این گزارشیست ناراحت کننده که به ما میگوید وضع اطلاعاتی ما تا چه حد نامناسب است و دولت ما چقدر به اعتماد عمومی لطمه زده است. این گزارش گزارش یافتههای کمیته تحقیقاتی دیگری درباره شکست اطلاعاتی قبل از حملههای یازدهم سپتامبر را تایید میکند که میگوید نتوانسته هیچ ارتباط رسمی میان صدام حسین و القاعده را به ثبوت برساند. واشنگتن پست مینویسد: کمیسیون اطلاعاتی مجلس سنا به میزان قابل توجهی تایید این قضاوت بود که تخمین جامعه اطلاعاتی امریکا درباره عراق بسیار بد بوده است: هم درنتیجه گیری از اطلاعات و هم در جمع آوری اطلاعات. علی سجادی (رادیوفردا): روزنامه نیویورکتایمز مینویسد: در زمانی که رهبری و صدافت کمیاب است، گزارش کمیسیون اطلاعاتی سنا درباره ارزیابیهای پیش از جنگ پیرامون سلاحهای عراق را باید خوشامد گفت، اگرچه این گزارشیست ناراحت کننده که به ما میگوید وضع اطلاعاتی ما تا چه حد نامناسب است و دولت ما چقدر به اعتماد عمومی لطمه زده است.
نیویورک تایمز مینویسد: منابع اطلاعاتی دولت بوش طوری کار کردند که به کنگره و مردم این نظر را القا کنند که صدام حسین سلاح شیمیایی و بیولوژیکی دارد و درحال تولید سلاح اتمی است و قصد دارد آن سلاح را به تروریستها بدهد و نیز این که صدام حسین یک تهدید فوری است.
این ارزیابیها اساس توجیهات آقای بوش را برای حمله به عراق تشکیل میداد، ولی گزارش میگوید این اطلاعات غلط بود و تصویری حقیقی از اطلاعات نبود و نیز این که اطلاعات ما ارزش چندانی نداشت.
نیویورک تایمز میافزاید: گزارش یافتههای کمیته تحقیقاتی دیگری درباره شکست اطلاعاتی قبل از حملههای یازدهم سپتامبر را تایید میکند که میگوید نتوانسته هیچ ارتباط رسمی میان صدام حسین و القاعده را به ثبوت برساند. همچنین میگوید هیچ شاهدی مبنی بر این که عراق در هیچ یک از حمله های القاعده مشارکت کرده باشد نیز در دست نیست. گزارش میگوید اگر چه نتیجه گیری سی آی ای به طور وسیعی در درون دولت منتشر شده بود، آقای بوش و آقای چینی، مکررا از ارتباط عراق با القاعده سخن میگفتند.
نیویورک تایمز پس از مروری بر بخشهای منتشر شده گزارش مینویسد: این اولین گام در راه بازگرداندن اعتماد عمومی دوباره به دولت است، گام بعدی را باید پرزیدنت بوش بردارد، با اعترافهای صمیمانه نسبت به اشتباهاتی که دولتش انجام داده و درسهایی که آموخته. نیویورک تایمز می افزاید: با این شیوه بهتر میتوان کشور را برای مقابله با بحران آماده کرد تا کنفرانسهای ترسناک آقای تام ریج، وزیر امنیت داخلی.
واشنگتن پست نیز به همین گزارش پرداخته و مینویسد: کمیسیون اطلاعاتی مجلس سنا به میزان قابل توجهی تایید این قضاوت بود که تخمین جامعه اطلاعاتی امریکا درباره عراق بسیار بد بوده است: هم درنتیجه گیری از اطلاعات و هم در جمع آوری اطلاعات.
واشنگتن پست مینویسد: این گزارش 511 صفحهای که مورد تایید همه اعضای کمیسیون فراهم آورنده آن است، نشان میدهد که ایالات متحده فاقد اطلاعات قابل اعتماد درباره یکی از خطرناکترین دشمنان خود بوده و نیز نشان میدهد که فراهم آوردن اطلاعات و تحلیل آن توسط اطلاعاتی های حرفه ای به طور تکان دهنده ای موید ناتوانی آنان است. این گزارش همچنین نشان میدهد که سی آی ای و دیگر سازمانهای اطلاعاتی نتوانسته اند به تصمیم گیریهای سیاستگذارانی که برای تصمیم گیری متکی به اطلاعات آنان هستند و با این گونه اطلاعات به جنگ رفتند، یاری برسانند.
واشنگتن پست مینویسد: گزارش یاد شده یکی دیگر از نقاط ضعف منابع اطلاعاتی امریکا را تایید میکند و آن نکته ای است که دولت بوش و کنگره باید به سرعت بیشتری به آن پاسخ گویند.
این روزنامه با تاسف از این که فصل انتخابات و مسائل ناشی از آن روند رسیدگی به جریان را کند خواهد کرد مینویسد: رسیدگی به قسمتهای کلیدی تحقیقاتی که جریان دارد بعد از ماه نوامبر انجام خواهد شد. از جمله گزارش گروه تحقیقی مستقلی که توسط پرزیدنت بوش تشکیل شده و نیز کمیته تحقیقاتی که مشغول بررسی آن است که اطلاعات مربوط به عراق چگونه در دولت مورد استفاده واقع شده است.
واشنگتن پست مینویسد: ما فکر میکنیم که پاسخ به سوال آخر قبلاً به روشنی داده شده. پاسخ این است که آقای بوش و معاون وی آقای چی نی و سایر مقامهای ارشد گاهی اوقات درباره اطلاعات مخدوشی که درباره عراق دریافت میکرده اند اغراق کرده اند، با وجود آن که اصل خبر، یعنی تهدید عراق، درست بوده است.
با این حال گزارش کمیسیون اطلاعاتی به درستی میگوید که هیچ شاهدی نیافته که دادن گزارشهای نادرست درباره وجود سلاح ممنوعه در عراق نتیجه فشارهای سیاسی بوده باشد ولی روز گذشته بعضی از دموکراتها در گفتگوهای خود با رسانه ها خلاف این را عنوان کردند. شواهدی که مورد استناد آنها واقع میشد بیشتر درباره ارتباط عراق با تروریسم بود. در این مورد، همان طور که گزارش نتیجه گیری کرده، گزارش سی آی ا تقریباً درست بوده که میگفت تماسهایی بین عراق و القاعده وجود داشته ولی رابطه ای رسمی وجود نداشته است.
واشنگتن پست مینویسد مهمترین اشتباه اطلاعاتی که گزارش آن را روشن کرده قضاوت در این باره است که عراق سلاح شیمیایی یا بیولوژکی و برنامه سلاح اتمی داشته است و ریشه های چنین قضاوتی به دوران پیش از دولت بوش باز میگردد زیرا سی آی ای نتوانسته بوده عوامل اطلاعاتی در عراق داشته باشد، بویژه بعد از سال 1998.