لینک‌های قابلیت دسترسی

خبر فوری
پنجشنبه ۹ فروردین ۱۴۰۳ تهران ۲۳:۵۰

حمایت فعالان سیاسی خارج از کشور از اعتصاب غذای زندانیان سیاسی در ایران، از دید یک استاد جامعه شناسی در سوئد


(rm) صدا | [ 6:24 mins ]
در پشتیباانی از اعتصاب غذای جمعی از زندانیان سیاسی به نشانه اعتراض به یورش عناصر امنیتی - اطلاعاتی جمهوری اسلامی به منزل پیمان پیران، دانشجوی زندانی و اخراج خانواده او از خانه استیجاری، ایران مقیم خارج از کشور نیز فعالیت هائی برای جلب توجه افکار عمومی جهان به سرکوب گسترده آزادی های سیاسی و اجتماعی درایران آغاز کردند. مهرداد درویش پور، استاد جامعه شناسی در سوئد، در مساحبه با رادیوفردا می گوید اعتصاب غذای زندانیان سیاسی به نوعی شکستن سکوتی بود که در فضای سیاسی جامعه حکمفرما شد. وی می افزاید: اهمیت سیاسی این حرکت را می شود در این دید که بر فضای سرخوردگی جامعه ما نقطه اختتامی می گذارد و شور و امیدی را در اذهان عمومی ایجاد می کند. وی می افزاید اعتصاب غذای زندانیان سیاسی به رهبری ناصر زرافشان، به نوعی شکستی برای حکومت اسلامی است که سعی کرد چنین وانمود کند که جامعه دیگر تحرک سیاسی و اعتراض را کنار گذاشته و نوعی آرامش به جامعه بازگشته است. علی سجادی (رادیوفردا): در پنجمین سالگرد 18 تیر و سرکوب جنبش دانشجویی شماری از زندانیان سیاسی در اوین در اعتراض به یورش دستگاههای قضایی و امنیتی جمهوری اسلامی به خانه پیمان پیران، یکی از دانشجویان زندانی و اذیت و آزار خانواده او، دست به اعتصاب غذا زده اند. ایرانیان مقیم خارج کشور و فعالان حقوق بشر نیز در پشتیبانی از اعتصاب زندانیان سیاسی در نظر دارند توجه جهانیان را به آنچه ایران روزها در ایران در ارتباط با سرکوب آزادیها می گذرد، جلب کنند. کشور سوئد یکی از کانونهای پشتیبانی از حرکت زندانیان سیاسی است. رادیوفردا مصاحبه با مهرداد درویش‌پور، استاد جامعه شناسی در سوئد، از او درباره انگیزه حرکت کمیته دفاع از دانشجویان و ناصر زرافشان می پرسد. مهرداد درویش‌پور (استاد جامعه شناسی در سوئد): اعتصاب غذای زندانیان سیاسی که به نوعی در همبستگی با 18 تیر و با خواست دستگیری و محاکمه عوامل 18 تیر بود، به نوعی شکستن سکوتی بود که در فضای سیاسی جامعه حکمفرما شد و علاوه بر آن با توجه به این که زندان مهمترین محیطی است که حکومت اسلامی کنترل دارد بر آن، زمانی که صدای اعتراض در آنجا مطرح می شود و با اعتصاب حکومت به چالش فراخوانده می شود، به نوعی به نظر من اهمیت سیاسی این حرکت را می شود در این دید که بر فضای سرخوردگی جامعه ما نقطه اختتامی می گذارد و شور و امیدی را در اذهان عمومی ایجاد می کند، علاوه بر آن با این اعتصاب غذا عملا مساله زندانیان سیاسی بار دیگر در مرکز توجه افکار عمومی چه در داخل کشور، چه در خارج کشور، چه در نزد افکار بین المللی قرار می گیرد و به نظر من از این نظر هم رفتار این عزیزان بسیار هوشیارانه بود و اعتصاب غذایی که با این هدف انجام دادند به نوعی شکستی برای حکومت اسلامی است که سعی کرد چنین وانمود کند که جامعه دیگر تحرک سیاسی و اعتراض را کنار گذاشته و نوعی آرامش به جامعه بازگشته. مریم احمدی (رادیو فردا): فکر می کنید که سرانجامش به کجا برسد؟ مهرداد درویش‌پور: حکومت اسلامی تلاش جدی را در پیش گرفت که از دو طریق با این اعتصاب مقابله کند. نخست سعی کرد که با توطئه سکوت مانع از این بشود با قطع پیوند در واقع حتی ملاقات بین خانواده های زندانیان سیاسی با خود زندانیان اعتصاب کننده، با بایکوت خبری کامل این خبر سعی کند که این ماجرا را بی اهمیت جلوه دهد و به شکست بی انجامد. از سوی دیگر سعی کرد با ایجاد تفرقه و چند دستگی در میان زندانیان سیاسی پشتیبانی یکپارچه از این حرکت را خدشه دار کند، در هر دو زمینه حکومت اسلامی عملا شکست خورد. امروزه حکومت اسلامی در تلاش این است که به هر قیمتی شده این اعتصاب غذا را به پایان برساند. در تماسهایی که ما با خانواده های زندانیان سیاسی داشتیم، خبردار شدیم که رسما حکومت اسلامی عنوان کرده به هیچ وجه عقب نشینی نخواهد کرد و حتی اگر این عزیزان جانشان را از دست بدهند، از نظر حکومت اسلامی بی اهمیت است. ما امروز با دو سناریوی جدی روبروییم. یا این اعتصاب کنندگان قادر خواهند بود که خواستهای خودشان را به تمام و کمال به حکومت اسلامی تحمیل کنند که این با توجه به مجموعه شرایط کنونی چندان ساده به نظر نمی رسد، یا این که این خطر وجود دارد که زندانیان اعتصاب کننده تا پای جان بر خواستهای خودشان پافشاری کنند. با توجه به این که حال چند تن از این زندانیان به وخامت گراییده و به بیمارستان زندان اوین منتقل شده، این بحث مطرح شده که آیا نهادهای حقوق بشر بین المللی و نهادهای حقوق بشر در داخل ایران جای آن ندارد که ضمن همبستگی با زندانیان اعتصاب کننده، ضمن بر شمردن خواستهای آنها درواقع خواستار آن بشوند که هیاتی از «پزشکان بدون مرز» به ایران برود برای ملاقات با آنها و رسیدگی بشود به سرنوشتشان و آیا نباید مطرح کرد که نهادهای مستقل تقاضا کنند که این اعتصاب به پایان برسد؟ این یک سناریو است و سناریوی دیگر این است که به هر حال با حمایت نهادهای بین المللی و کارزهای بین المللی حکومت اسلامی به عقب نشینیهایی دست کم دست بزند و هیاتهایی از وکلای بدون مرز یا پزشکان بدون مرز بتوانند به ایران بروند و بتوانند به برخی از خواستهای این زندانیان پاسخ داده بشود. م.ا.: جنبش همبستگی با دانشجویان ایران و ناصر زرافشان تا به حال در این زمینه اقدامی نکرده؟ مهرداد درویش‌پور: ضمن تماس بسیار فعال با خانواده های زندانیان سیاسی در ایران، تلاش کردیم که اساسا خبر این اعتصار را به گسترده ترین شکلی در رسانه های بین المللی به ویژه فارسی زبان بازتاب بدهیم و خوشبختانه در این چند روز اخیر ما شاهد این بازتابها هستیم. علاوه بر آن ما فعالیتهایمان را به جامعه ایرانی بسنده نکردیم، تماس بسیار فعالی با وکلای بدون مرز و با وزارت امور خارجه سوئد گرفتیم، قرار است که فردا بیانیه مشترکی از جانب ما و وکلای بدون مرز منتشر شود در حمایت از ناصر زرافشان و دیگر اعتصابیون و تقاضای ملاقاتی با وزارت امور خارجه سوئد کردیم که از طریق وزارت امور خارجه سوئد اتحادیه اروپا را تشویق به مداخله در این مساله و واکنش در این مورد بکنیم. علاوه بر آن کارزاری را آغاز کردیم برای حمایت مالی از خانواده پیمان پیران که باز در شرایط بسیار سختی به سر می برند و به این ترتیب باز ما تلاش کردیم با هماهنگی با مبارزین داخل کشور و به ویژه کمیته دفاع از حقوق زندانیان سیاسی در داخل کشور حرکتی را برای بین المللی کردن این کارزار و جلب حمایت هرچه بیشتر افکار عمومی چه در میان ایرانیان، چه در میان دیگر کشورها به پیش ببریم.
XS
SM
MD
LG