نیویورک و تابستانی پر از «تانگو»

رقص آرژانتيني تانگو، تابستان امسال نيويورک بار ديگر تسخير کرده است. هفته گذشته، علاوه بر چند برنامه عمده در تئاترها، هزاران نيويورکي در پارکها به اجراي نوع مجلسي رقص تانگو سرگرم بودند. در تئاتر شوبرت، يکي ازتئاترهاي حرفه‌اي برادوي، نمايش مجموعه‌اي شروع شد با شرکت 26 رقصنده ونوازنده برجسته، به نام Forever Tango يا «هميشه تانگو» کار Luis Bravo و در تئاتر جویس، یک رقصنده باله نمایشی از ترکیب تانگو و باله را اجرا می کند. بهنام ناطقي (راديوفردا، نيويورک): هفته گذشته بارديگر نيويورک مرکز تانگو در جهان شده بود. دو نمايش، يکي در محله برادوي، مرکز تئاترهاي حرفه‌اي و ديگري در يک تئاتر تجربي براي رقص امروز، روي صحنه رفتند و در روزهاي پاياني هفته، در دهها برنامه هزاران نفر مهارت هاي خود را در رقص آرژانتيني تانگو در پارکها و گوشه و کنار شهر امتحان کردند. در تئاتر شوبرت، يکي ازتئاترهاي حرفه‌اي برادوي، نمايش مجموعه‌اي شروع شد با شرکت 26 رقصنده ونوازنده برجسته، به نام Forever Tango يا «هميشه تانگو» کار Luis Bravo که براي نخستين بار در سال 1997 هنر خود در طراحي و روي صحنه آوردن تانگوي نمايشي را به نيويورک آورد. رقص تانگو، چه در شکل مجلسي و چه در شکل نمايشي آن، رقصي تغزلي است در باره عشق، بده بستان دلبري و تمنا ات و ترديد، در عين اينکه مهارت فني و هماهنگي حاصل تمرين زياد از اجراکننده مي‌طلبد. در فرم نمايشي رقص تانگو، که در اجراي حرفه‌اي Forever Tango روي صحنه مي‌رود، نفس تماشاگري که در جادوي اين موسيقي پرتمنا و هيجان غرق شده است، در سينه حبس مي‌شود، از تماشاي رقصي که در پيچيدگي، سرعت و ظرافت، و هماهنگي خيره‌کننده زوج رقصنده، خطر و دلهره را تا حد نمايش سيرک بالا مي‌برد. تغزل اين موسيقي، و هيجان عاطفي آن، سرشار از تمناهاي خصوصي، هميشه در جدال و تلاش است براي گريختن از دام‌هاي ريز و درشتي که ضرباهنگ باوقار و مغرور و اجتماعي اين موسيقي سر راه آن مي‌گسترد. اين برخورد و تضاد احساسات دروني و قيود اجتماعي، در بده‌بستان رقصندگان زن و مرد، و در لباس‌هاي مجللي که براي اجراي رقص دربر مي‌کنند هم بازمي‌تابد. در تئاتر جويس Joyce، در محله چلسي، که مرکزي براي نمايش رقص پيشتاز است، آقاي خوليو بوکا Julio Bocca، نمايش Boccatango خود را روي صحنه مي‌برد. در حاليکه لوئي‌براوو، يک نمايش‌ساز رقص تانگوي حرفه‌اي است، آقاي خوليو بوکا، يک رقصنده باله است، از رقصندگان برجسته American Ballet Theater، يکي از دو گروه باله اصلي شهر نيويورک. و اجرائي در تئاتر جويس با شرکت شش رقصنده مرد و دو رقصنده زن روي مي‌برد، يک تانگو باله است طرح خانم Ana Maria Stekelman که در کار خود، جنبه‌هائي از تانگوي آرژانتيني را با رقص مدرن و باله کلاسيک در هم مي‌آميزد. در جشنواره تابستاني تانگو در نيويورک، که روزهاي پايان اين هفته در گوشه و کنار شهر، در چند تالار و پارک و محوطه فضاي باز برگزار شد، شمار بسياري از ستارگان رقص تانگوي نمايشي شرکت داشتند، و فرصت‌هاي بسياري بود براي تماشاي مهارت‌هاي آنها، اما تاکيد جشنواره بر تانگوي مجلسي بود، براي کساني که دوست ندارند فقط تماشاگر باشند. از جمله اين برنامه‌ها، دو مجلس رقص بود دو پارک عمده شهر، Central Park و Hudson River Park، فرصتي براي تانگوبازهاي قهار شهر، به جاي تالارهاي بسته و نيمه شب ها، زير آفتاب بعدازظهر جمع شوند. علاقه به رقص مجلسي تانگو در نيويورک از اوايل دهه 1980 به ناگاه افزايش پيدا کرد، بعد از آنکه نمايش موفق Tango Argentino اثر فراموش نشدني Hector Orrezoli و Claude Segovia که در فرانسه ايتاليا به شهرت رسيده بود، ابتدا در City Center Theater و بعد در برادوي روي صحنه آمد. اين دو طراح و نمايش‌ساز آرژانتيني در طول دهه 1980 نمايش‌هاي موفق ديگري به همان سياق در نيويورک و شهرهاي ديگر آمريکا و جهان روي صحنه بردند، از جمله Black and Blue و Flamenco Puro. حالا در نيويورک هرهفته دهها مجلس رقص تانگو برگزا رمي‌شود و حتي مجلسي فقط براي خانمها، و مدام انواع ترکيب‌هاي تانگوي نمايشي روي صحنه مي‌رود.