مشکلات صنفي و حرفه‌اي خبرنگاران محلي در ايران در قياس با خبرنگاران پايتخت، از ديد دو روزنامه نگار محلي

خبرنگاران و روزنامه نگاران محلي در قياس با خبرنگاران مقيم تهران با چه مشکلات صنفي و حرفه اي روبرو هستند؟ مجتبي گهستاني، روزنامه نگار در اهواز، در مصاحبه با راديوفردا مي گويد که به عنوان يک خبرنگار که 10 سال است در مطبوعات استان خوزستان کار مي کند، همواره با مشکلات معيشتي روبرو است، از جمله حقوق کم، و عدم پوشش بيمه. وي مي گويد که طي ده سالي که به کار روزنامه نگاري مشغول بوده است، هفت سال تحت پوشش بيمه نبوده است، و بسياري از دوستان وي نيز با سابقه زياد بيمه نيستند. آرش آريان فر، روزنامه نگار در کرج، نيز به راديوفردا مي گويد: مهمترين مشکلي که خبرنگاران در شهرستانها با آن مواجه هستند، بحث کمبود درآمد است و مشکل ديگر اينکه به طور کلي در شهرستانها آستانه انتقادپذيري مسئولين خيلي پايين است و به خاطر همين هم است خبرنگاري که بخواهد روش انتقادي را براي خودش دنبال کند و از مديري انتقاد کند، با شديدترين برخوردها مواجه مي شود. جمشيد زند (راديو فردا): خبرنگاران و روزنامه نگاران محلي در قياس با خبرنگاران مقيم تهران با چه مشکلات صنفي و حرفه اي روبرو هستند؟ در گفتگويي با راديو فردا مجتبي گهستاني روزنامه نگار در اهواز از اين مشکلات مي گويد. مجتبي گهستاني (روزنامه نگار، اهواز): با توجه به اين که تاريخ مطبوعات استان خوزستان از سال 1372 آغاز شد بعد از جنگ، مطبوعات در اين استان با مشکلات بسياري روبرو بود، از جمله امکانات و نداشتن چاپخانه مناسب براي انتشار مطبوعات براي اين استان. به همين دليل بسياري از نشريات محلي استان يا بايد نشريه شان را در چاپخانه هاي تهران به چاپ مي رساندند يا با چاپخانه هاي معمولي که در سطح استان بود کار مي کردند. مشکل ديگري که وجود داشت، متاسفانه عدم جاافتادگي کار مطبوعات براي مديران محلي بود که جا انداختن اين بسيار زمان برد، چند سال طول کشيد تا مطبوعات توانستند اين را جا بي اندازند براي مسئولين استان و بتوانند رسالت خودشان را ايفا کنند. آمدن روزنامه به سطح شهر اهواز يعني چاپ روزنامه در سطح شهر اهواز باعث شد که کمي وضعيت مطبوعات استان تغيير پيدا کند و عده مطبوعاتي در استان خوزستان مانند تهران و يا استانهاي ديگر ايجاد شود. ج . ز : آقاي گهستاني حرفه خبرنگاري و روزنامه نگاري در شهرستانها از لحاظ معيشتي چطور است؟ مجتبي گهستاني: بنده به عنوان يکي از خبرنگاراني که ده سال است در مطبوعات استان خوزستان کار مي کند بر خلاف سن کمم، همواره با مشکلات معيشتي روبرو بودم. حقوق کم، نبود بيمه، طي ده سالي که من کار کردم هفت سالش بيمه نبودم در سطح مطبوعات استان. بسياري از دوستان من الان با سابقه هاي بسيار بيمه نيستند، حقوق پايين خبرنگاران در اين استان و استانهاي ديگر واقعا زبانزد همه است. خودتان بهتر مي دانيد که کار مطبوعات يکي از مشاغل سخت زيان آور است. متاسفانه به دليل نداشتن امکانات معيشتي، مسکن مناسب و نبود بيمه بسياري از دوستان ما مجبور شدند اخلاق حرفه اي را کنار بگذارند و در امنيت شغلي خودشان و نداشتن استقلال حرفه اي دست به يک کارهايي بزنند که ما به آن مي گوييم فساد و رشوه خواري در روزنامه نگاري. متاسفانه در خود ادارات هم اين وضع وجود دارد، بسياري از روابط عموميهاي ما اکنون از مطبوعات ما پورسانت مي گيرند، براي اينکه آگهيشان را به مطبوعات دهند و بسياري از مطبوعات هم براي اينکه دوام داشته باشند احتياج به آگهي ادارات دارند. ج . ز : ميانگين حقوق يک خبرنگار و يا روزنامه نگار در استان خوزستان چقدر است؟ مجتبي گهستاني: به جرات مي توانم بگويم هم اکنون بيشترين حقوقي که يک فرد مي گيرد، 150 هزار تومان است در استان خوزستان و دوستان ما هستند اينجا يا ستون نويسند يا حق التحرير مي گيرند، ولي کساني که حقوق ثابت دارند، از 40 هزار تومان قابل مشاهده است تا 80، 90 هزار تومان. آن کسي که 100 هزار تومان تا 150 هزار تومان مي گيرد يا معاون اجرايي است يا مدير اجرايي است يا معاون سردبير است يا دبير سرويس آن نشريه است يا از سابقه خيلي خوبي برخوردار است که اينها هم انگشت شمار هستند و کمتر در مطبوعات استان ديده مي شود. متاسفانه نبود امنيت شغلي و نبود مسکن مناسب دوستان ما را با مشکلات زيادي روبرو کرده . ج . ز : و آرش آريان فر روزنامه نگار در کرج حقوق پايين و شرايط دشوار کار را مشکل عمده روزنامه نگاران محلي مي داند. آرش آريان فر (روزنامه نگار، کرج): مهمترين مشکلي که خبرنگاران در شهرستانها با آن مواجه هستند، بحث کمبود درآمد است. يک خبرنگار شاغل در نشريات سراسري يا روزنامه هاي کثيرالانتشار به خاطر درآمد فوق العاده و بالايي که اين رونامه ها دارند از حقوق و مزاياي بيشستري برخوردار است تا يک خبرنگاري که در يک شهرستان شاغل است. نشريات محلي به طور کلي تيراژشان پايين است، چون در محدوده جغرافيايي و گستره جغرافيايي همان شهر توزيع مي شود و اين نشريات درواقع از فروش در آمدي ندارند و درآمدشان منوط به آگهيها است و گرفتن آگهي هم در شهرستانها اغلب رابطه اي است و برپايه ايجاد ارتباط با مديران شهر استوار است. به همين دليل درآمد نشريات درآمد خوب و بالا و در حد نرمالي نيست که بتوانند به خبرنگاراني که برايشان کار مي کنند امکانات خوبي بدهند، حقوق خوبي بدهند و مزاياي خوبي پرداخت کنند. عموما خبرنگاران در شهرستانها کارخبرنگاري را به عنوان شغل دوم يا شغل سوم انتخاب مي کنند. مشکل بعدي که خبرنگاران محلي با آن مواجه هستند، چالشهاي شديدي است که در محل کارشان با آن مواجه مي شوند. به طور کلي در شهرستانها آستانه انتقادپذيري مسئولين خيلي پايين است و به خاطر همين هم است خبرنگاري که بخواهد روش انتقادي را براي خودش دنبال کند و از مديري انتقاد کند، با شديدترين برخوردها مواجه مي شود. البته فشارهاي سياسي در سطح شهرستانها نسبت به پايتخت بيشتر است. در شهرستانها به خاطر فضاي سياسي محدود و فضاي کم جغرافيايي که وجود دارد و خبرنگاران به راحتي قابل شناسايي هستند، به شدت تحت فشار سياسي هستند که از خطوط قرمز عبور نکنند و اين يکي ديگر از مشکلاتي است که خبرنگاران شاغل در شهرستانها با آن روبرو هستند.