تعطيلي فرودگاه بين المللي جديد تهران توسط سپاه پاسداران: ماهيت متضاد و سردرگم حکومت ايران، از ديد يک روزنامه آمريکايي

روزنامه واشنگتن پست امروز در مقاله اي نوشت فرودگاه بين المللي جديد تهران، نشاني از سردرگمي کشوري دارد که براي مرزهاي خود در هم تنيدگي جهان خارج را نظاره مي کند. طي 25 سال اخير در حالي که فرآيند جهاني شدن تبديل به يک واقعيت شده است، تنها حکومت ديني جهان انزوايي را براي خود پديد آورده است که هم از داخل و هم از خارج تجربه مي کند. تحريم هاي آمريکا، سرمايه گذاري بزرگترين اقتصاد جهان را در ايران ممنوع کرده است. اما جمهوري اسلامي نشاني به دست نمي دهد که اصولا مايل به کسب پول از خارج از کشور است. تا دو سال پيش حتي قانون درستي براي جلب سرمايه گذاري هاي خارجي در اقتصادي که 80 درصد آن توسط دولت کنترل مي شود، و دولتي که همچنان برنامه هاي پنج ساله ارائه مي دهد، وجود نداشت. قرار بود فرودگاه بين المللي امام خميني همه چيز را عوض کند. اين مجتمع 475 ميليون دلاري گواهي مي داد که ايران درهاي خود را به سوي جهان خارج مي گشايد. حتي قرار بود اداره فرودگاه بر عهده شرکتي باشد که ريشه هاي آن در ترکيه و اتريش بود. اما در روز افتتاح آنچه که بر باند فرودگاه مشاهده شد، تانک ها بودند. سپاه پاسداران انقلاب کنترل فرودگاه را پس از فرود نخستين هواپيما در دست گرفت. فرودگاه اينک همچنان بسته است، که حکايت از تضادهاي دروني حکومت دارد. شهران طبري (راديوفردا): ماجراي افتتاح فرودگاه بين المللي امام خميني توسط دولت و سپس بسته شدن آن توسط سپاه پاسداران، حکايت از ماهيت متضاد حکومت ايران دارد. روزنامه واشنگتن پست امروز در مقاله اي راجع به همين موضوع، ضمن ارائه بحث ياد شده، از پيامدهاي اين ماجرا براي آينده ايران مي نويسد. سياوش اردلان (راديوفردا): درست در نيمه راه تهران و قم، فرودگاه بين المللي امام خميني، نشاني از سردرگمي کشوري دارد که براي مرزهاي خود در هم تنيدگي جهان خارج را نظاره مي کند. طي 25 سال اخير در حالي که فرآيند جهاني شدن تبديل به يک واقعيت شده است، تنها حکومت ديني جهان انزوايي را براي خود پديد آورده است که هم از داخل و هم از خارج تجربه مي کند. تحريم هاي آمريکا، سرمايه گذاري بزرگترين اقتصاد جهان را در ايران ممنوع کرده است. اما جمهوري اسلامي نشاني به دست نمي دهد که اصولا مايل به کسب پول از خارج از کشور است. تا دو سال پيش حتي قانون درستي براي جلب سرمايه گذاري هاي خارجي در اقتصادي که 80 درصد آن توسط دولت کنترل مي شود، و دولتي که همچنان برنامه هاي پنج ساله ارائه مي دهد، وجود نداشت. قرار بود فرودگاه بين المللي امام خميني همه چيز را عوض کند. اين مجتمع 475 ميليون دلاري گواهي مي داد که ايران درهاي خود را به سوي جهان خارج مي گشايد. حتي قرار بود اداره فرودگاه بر عهده شرکتي باشد که ريشه هاي آن در ترکيه و اتريش بود. يک شرکت خارجي که وعده 200 ميليون دلار سرمايه گذاري بيشتر را در يک ترمينال ديگر داده بود. اما در روز افتتاح آنچه که بر باند فرودگاه مشاهده شد، تانک ها بودند. سپاه پاسداران انقلاب کنترل فرودگاه را پس از فرود نخستين هواپيما در دست گرفت. فرودگاه اينک همچنان بسته است، که حکايت از تضادهاي دروني حکومت دارد. يک کارشناس خارجي آگاه به مسائل ايران در لندن مي گويد: دولت ايران يک حرف مي زند، و سپاه پاسدارن يک حرف ديگر، و اين پيام خيلي بدي را براي سرمايه گذاران دارد. بسته شدن فرودگاه بين المللي امام خميني، پيامدهايي را براي قرارداد بزرگتر و يک شرکت تلفن موبايل ترکيه نيز داشت. در جريان سفر اخير نخست وزير ترکيه به تهران، او خطاب به حضار در اتاق بازرگاني ايران و ترکيه گفت: کشورهايي که ديوارهاي بلند دور مرزهاي خود مي کشند، و تغييرات را با بدبيني نظاره مي کنند، در فرآيند جهاني شدن تنها نظاره گر باقي خواهند ماند. ايرانياني که طرفدار بازگشايي درها به روي جهان خارج هستند، مي گويند که فرآيند جهاني شدن در ايران اجتناب ناپذير است. مقامات ايراني سالها است که سرمايه گذاري خارجي را معادل امپرياليزم دانسته اند. اما مقامات ارشد حکومتي به لزوم انجام تغييرات اعتراف مي کنند. ايران بايد براي جمعيت جوان خود سالي 800 هزار شغل ايجاد کند. وابستگي کشور به نفت و گاز، پول مي آورد، اما رشد نه. اين را همه مي دانند. اما مفهوم اجماع در ايران به سادگي درک نمي شود. همان فشارهايي که حکومت را ناگزير مي کند اقتصاد بسته خود را باز کند، همان فشارهايي هستند که روحانيان را وادار کرد تا برنامه هاي سري هسته اي خود را به روي بازرسان بگشايند. اما در رابطه با فرودگاه بين المللي امام خميني، سپاه پاسدارن مي گويد که اين غير قابل تحمل است که يک شرکت خارجي، بزرگترين فرودگاه کشور را اداره کند. برخي از سياستمداران تندرو همين شرکت ترکيه اي را متهم به داد و ستد با اسرائيل مي کنند. اتهامي که هم اسرائيل و هم ترکيه رد کرده اند. اما پس از گذشت 25 سال، روحانيان حاکم بر ايران آموخته اند که چگونه براي سودآوري، منافع شخصي را با منافع عمومي در هم آميزند. از همين روي راه حلي که براي مساله فرودگاه بين المللي امام خميني ارائه شده است، هر دو منافع را در بر مي گيرد. شرکت ترکيه امتيازهاي مقرر شده در قرارداد را براي مدت 11 سال نگاه مي دارد، اما اداره روزانه فرودگاه را به پيمانکاران واگذار مي کند. احتمالا پيمانکاران ايراني.