(rm) صدا | [ 4:48 mins ]
در ادامه موج تازه‌اي از مستندهاي سينمائي در باره گروه‌هاي موسيقي راک، فيلم تازه‌اي از جمعه گذشته در سينماهاي آمريکا بر پرده همگاني در باره گروه کليدي موسيقي راک دهه 1970، گروه رامونز، که آغازگر موسيقي پانک راک شناخته مي‌شوند. در این فیلم شاهد سیر نزولی زندگی هنرمندانی هستیم که با تلخکامی روبرو شدند زیرا به شهرت و محبوبیتی که انتظار آن را داشتند دست نیافتند. بهنام ناطقي (راديوفردا، نيويورک): فيلم «پايان قرن، داستان رامونز» يک مستند پرکار در باره گروه راک اندرول Ramones، دومين فيلمي است در باره مشکلات رواني نوازندگان موسيقي راک که به فاصله يک ماه در نيويورک بر پرده همگاني مي‌آيد، و فرصتي است براي آشنائي با موسيقي عصيان‌زده و شوخ‌طبع گروه رامونز، که مي‌خواستند با ساختن تصوير چهاربرادر از خود، نماي همدلي و يگانگي باشند ولي در عمل، روحيات سرکش و تمايلات متفاوت در زندگي و موسيقي، آنها را از هم جدا ساخت.
ماه پيش فيلم «يک جور هيولا» يا Some Kind of Monster کلنجار اعضاي گروه متاليکا را نشان مي‌داد با بحران رواني و شرکت در روان‌درماني، که در جريان آن يکي از محبوب‌ترين گروه‌هاي موسيقي متال راک از ورطه فروپاشي رهائي يافت. اما در فيلم «پايان قرن» که آن را Michael Gramaglia در پي تحقيق بسيار در باره زندگي اعضاي گروه رامونز ساخته است، شاهد زندگي بي‌پروا و سرکش هنرمنداني هستيم که پاياني خوش نيافتند. با اين حال، فيلم «پايان قرن» گوشه‌اي کليدي از تاريخچه موسيقي راک را که به گروه چهارنفري سرکش رامونز تعلق دارد، در معرض تماشاي نسلي قرار مي‌دهد که شايد بدون اينکه بداند، در کار گروه‌هاي محبوب پانک رانک و گاراژ راک، حاصل تاثيرهائي را تحسين مي‌کند که گروه رامونز با موسيقي خاص ماقبل پانک خود برجاي گذاشتند.
گروه رامونز، متشکل از چهار جوان دراز و موبلند و کت چرمي‌پوش بود که در1974 در محله‌اي از محلات ناحيه کوئينز نيويورک به خاطر شيفتگي مشترک نسبت به گروه‌هاي راک پيشتازي مثل New York Dolls و Iggy and the Stooges گردهم آمدند و با نواختن يک نوع سرکش از موسيقي راک که ترانه‌هاي کوتاه آن، پر از ملودي‌هاي به يادماندني و اشعار شوخ‌طبع بود، شهرتي محدود يافتند.
اعضاي رامونز، براي تاباندن تصويري از يک گروه موسيقي همگن و هماهنگ، لباس‌هاي مشابه مي‌پوشيدند و همگي نام‌هاي مستعاري براي خود برگزيده بودند با نام خانوادگي رامون، که آنها را چهار برادر جلوه مي‌داد، ولي چنانکه فيلم مستند «پايان قرن» نشان مي‌دهد، اختلاف سليقه و روحيه ميان آنها به تدريج دو عضو اصلي گروه يعني Joey Ramone، يا Jeffrey Hyman خواننده اصلي گروه وDee Dee Ramone يا Douglas Colvin نوازنده گيتاربيس گروه را به شدت با هم دشمن ساخت. اين دو تاوان سختي براي زندگي سريع و خلسه‌آميز ستارگان راک پرداختند، و به فاصله يک سال از هم يک به بيماري سرطان و ديگري در اثر استعمال بيش از حد مواد مخدر جان خود را از دست دادند.
گروه رامونز پس از مدتي اجراي برنامه در کلوپهاي محلات جنوبي شهر نيويورک، سرانجام قراردادي با کمپاني صفحه‌پرکني Sire امضا کرد، ولي در اروپا به خصوص در لندن هواداران بيشتري پيدا کرد و در سال 1976 توانست الهام بخش جنبش موسيقي پانک در آنجا باشد. در بازگشت به نيويورک، اعضاي گروه رامونز به احساس واخوردگي شديدي دچار شدند زيرا شاهد آن بودند که گروه‌هاي انگليسي مثل سکس پيستولز Sex Pistols و Clash به خاطر سبک موسيقي که رامونز به وجود آورده بود، در آمريکا به شهرت و محبوبيت رسيدند.
فيلم «پايان قرن» End of the Century نام خود را از آلبومي گرفته است که رامونز در سال 1980 به اميد دست يافتن به موفقيتي که حق خود مي‌دانست، در کاليفرنيا ضبط کرد، ولي موفقيت براي اين گروه همچنان اميدي دست نيافتني بود هرچند اعضاي آن تا 1988 به کار با هم ادامه دادند.
