(rm) صدا | [ 5:17 mins ]
اين هفته در نيويورک، هفته مد بر گزارش مي‌شود، که طي آن صدها صاحب مغازه و مسئول خريد از فروشگاه‌هاي بزرگ و کوچک آمريکا در نيويورک جمع مي‌شوند تا درکنار صدها فيلمبردار و عکاس و خبرنگار، و هنرپيشه‌ها و خوانندگان و چهره‌هاي معروف ديگر، از دهها برنامه نمايش مد طراحان مشهور که در تالارهاي مختلف شهر و در چادرهائي که مخصوص اين کار در يکي از پارکها نصب شده است، ديدن کنند. بهنام ناطقي (راديوفردا، نيويورک): در هفته مد نيويورک، طراحان برجسته، از جمله بيل بلس، کلوين کلاين، دانا کرن، کارولينا هرار Carolina Herreraا، Vena Cava ، کنت کول Kenneth Cole، نارسيسو رودريگز و دهها طراح مشهور و غيرمشهور ديگر آمريکائي و اروپائي، آخرين طرح‌هاي خود را براي بهار 2005 به نمايش مي‌گذارند.
برنامه‌هاي هفته مد، که هرکدام ده تا بيست دقيقه به طول مي‌انجامند، گاه در چادرهائي که در پارک برايانت نيويورک برپا شده‌اند، برگزار مي‌شوند، و گاه در تالارها يا جاهاي ديگر شهر. از جمله، طراح آمريکائي جان بارتلت و چند تن ديگر، امسال از يکي از تالارهاي مجلل اما موقر کلوپ هاروارد براي نمايش طرح‌هاي خپود استفاده کردند وTamsen طرح‌هاي خود را براي بهار 2005 روي يک قايق تفريحي به نمايش گذاشت که در اسکله‌اي پارک شده بود.
از جمله نکته‌هائي که مطبوعات نيويورک در باره هفته مد امسال يادآور شدند، بازگشت سوپرمدل‌هاي خوش‌اندام و گران قيمت به روي صحنه است که بعضي براي ده دقيقه نمايش که طي آن دو سه دست لباس عوض مي‌کنند، تا 15 هزار دلار دستمزد مي‌گيرند.
در حاليکه مغازه‌هاي شهر، لباس‌هاي پائيز 2004 را تازه در ويترين‌هاي خود گذاشته‌اند، جهان مد در فکر بهار سال 2005 است. طرح‌ها و رنگ‌ها متفاوت است اما خطوط کلي طرح‌ها براي بهار 2005 نوعي برگشت است به خطوط و پارچه‌ها و برشهاي دهه 1950، دامن‌هاي بلند، کت و دامن‌هاي آراسته، بلوز‌هاي کشمير تنگ و يقه‌هاي بسته. به قول يک منتقد، برشهاي سال هاي 1950 زنانگي را به لباس‌ها بازمي‌گرداند، به اضافه محافظه‌کاري در نمايش اندام، که شايد بازتابي باشد از فضاي جهان سياست، که در غلبه محافظه کاران است.
با بازگشت برشهاي سال 1950 استفاده از رنگهاي متنوع هم به کلکسيون‌هاي طراحان بازگشته است و خيلي‌ها رنگهاي خاکي و خاکستري و بژ را رها کرده‌اند، براي رنگهاي صورتي، سبز‌ها و زردهاي روشن.
بعضي از طراح‌ها از نمايش مد خود تئاتري سياسي درست کردند، تا به نوعي کار خود را به اوضاع روز ارتباط دهند. مثلا کنت کول، يک طراح سابق کفش که امپراطوري 400 ميليون دلاري لباس و کيف و کفش و طرح‌هاي ديگر را اداره ميکند و همسر دختر يک فرماندار سابق نيويورک است، در فيلمي که قبل از نمايش مد امسال خود زير چادري در براينت پارک به نمايش گذاشت، جهان مد را به مسخره گرفت و از اينکه براي اکثريت مردم آمريکا نام سوپرمانکن‌هاي جهان مد شناخته تر از نام سياستمداران است انتقاد کرد.
طراح ديگري به نام Tara Subkoff قبل از نمايش مد خود، در يک نمايش سياسي، بيانيه استقلال آمريکا را به دست بچه‌اي خواند تا قرائت کند در حاليکه تصويرهائي در باره زندگي در خاورميانه برپرده ها نمايش داده مي شد و مانکن‌هائي با تي‌شرت‌هائي که عکس سيم‌هاي خاردار روي آنها چاپ شده بود، در برابر تماشاگران حرکت مي‌کردند. دامن‌هاي کوتاه و کيف وکفشهائي که خانم Tara Subkoff بعد از اين بيانيه سياسي عرضه کرد، يادآور لباس يونانيان باستان بود، که آن هم شايد اشاره‌اي سياسي بود به خاستگاه دمکراسي.
اما اکثر طراحان مد بدون تظاهرات سياسي در چند روزي که از هفته مد مي‌گذرد، کارهاي خود را نمايش دادند، اگاه از اينکه مخلوط سياست ومد، هر دو را خفيف ميکند. کساني که به تماشاي برنامه‌هاي نمايش مد مي‌روند، يا صاحبان مغازه‌هاي بزرگ و کوچک لباس در شهرهاي مختلف آمريکا هستند يا خبرنگار مجلات زنانه و مد و زيبائي. اين در حالي است که طراحان مد، که اغلب آنها در خيابان هفتم نيويورک مغازه و کارگاه دارند، بين 60 تا 80 درصد از توليد خود براي بهار سال 2005 را از طريق نمايش‌هاي مد خصوصي در سالن‌هاي خود طي يکي دوماه اخير به خريداران فروشگاه‌هاي زنجيره‌اي عمده فروخته‌اند و سفارش‌هاي آنها را ماه ژانويه، يعني دو سه ماه قبل از سفارش‌هاي ديگر، به آنها تحويل خواهند داد.
اما خريداران فروشگاه‌هاي زنجيره‌اي در نمايش‌هاي هفته مد شرکت مي‌کنند، هم براي اينکه ديده شوند، و هم براي اينکه واکنش ديگراني را نظاره کنند که براي اولين بار چشمشان به برشهاي جديد مي‌افتد.
