بررسی مطبوعات روز يکشنبه آمريکا: رای گیری ماشینی در انتخابات ریاست جمهوری و ادغام رسانه ها

تام زلر جونيور، در مقاله اي با عنوان آماده باشيد يا نه، به استفاده از دستگاههاي الکترونيکي در انتخابات پيش رو پرداخته و مي نويسد: در انتخاباتي که شش هفته ديگر برگزار مي شود، ماشينهاي راي گيري نقش مهمي ايفا خواهند کرد و کارشناسان مي گويند اگرچه ممکن است سئوالاتي درباره آماده بودن اين ماشينها براي استفاده وجود داشته باشد، ولي اکنون براي انجام تغييرات در آنها دير است. واشنگتن پست در مقاله اي با عنوان از ادغام رسانه ها جلوگيري کنيد، مي نويسد: دموکراسي نه در مناطق دوردست جهان بلکه در ايالات متحده دچار بحران شده است. نويسنده مي افزايد: مثل بيشتر دموکراسيها بزرگترين خطري که دموکراسي ما را تهديد مي کند از داخل است، خطر از دست دادن رکن چهارم دموکراسي يعني رسانه هاي آزاد و مستقل. علی سجادی (رادیوفردا): آقای تام زلر جونيور در مقاله اي با عنوان آماده باشيد يا نه به استفاده از دستگاههاي الکترونيکي در انتخابات پيش رو پرداخته و مي نويسد: در انتخاباتي که شش هفته ديگر برگزار مي شود ماشين‌هاي راي گيري تاچ اسکرين Touch Screen نقش مهمي ايفا خواهند کرد و کارشناسان مي‌گويند اگرچه ممکن است سوالاتي درباره آماده بودن اين ماشينها براي استفاده وجود داشته باشد، ولي اکنون براي انجام تغييرات در آنها دير است. حدود يک سوم از 150 ميليون راي دهنده اي که ثبت نام کرده اند با استفاده از اين ماشينها راي خواهند داد و اين اولين باري است که از اين ماشين‌ها به چنين گستردگي استفاده مي شود و هنوز صحت و دقت آن در پيشگيري از تقلب در چنين سطحي آزمايش نشده است. به همين علت کارشناسان مي‌گويند اين امکان وجود دارد که بعد از برگزاري انتخابات در مناطقي که اختلاف ميان برنده ها و بازنده ها اندک باشد، يا ماشين‌ها درست کار نکنند، چالش‌هايي بوجود آيد و حل چنين اختلاف‌هايي ممکن است به سادگي ميسر نباشد. داگ چاپين، مدير يک موسسه غير حزبي نظارت بر اصلاحات در انتخابات مي گويد: احتمال اشتباه ماشين‌ها يا برنامه‌ريزي براي دستکاري در آرا بسياري کمتر از آن چيزي است که منتقدان ماشين‌ها مي گويند، ولي بيش از آن چيزي است که مدافعان اين تکنولوزي قبول مي‌کنند. حقيقت چيزي بين اين دو ادعاست. * فرانک بلِتن، ناشر «سياتل تايمز،» در مقاله‌اي در «واشنگتن‌پست» تحت عنوان «از ادغام رسانه‌ها جلوگيري کنيد،» مي نويسد: دموکراسي، نه در مناطق دوردست جهان، بلکه در ايالات متحده دچار بحران شده است. نويسنده مي‌افزايد: مثل بيشتر دموکراسيها بزرگترين خطري که دموکراسي ما را تهديد مي کند از داخل است: خطر از دست دادن رکن چهارم دموکراسي: رسانه هاي آزاد و مستقل که براي درگير کردن امريکايي ها در جريان دموکراسي و دادن اطلاعات ضروري هستند. فرانک بِلِتن مي‌نويسد: اواسط قرن بيستم هزاران رسانه مستقل وجود داشت ولي اين تعداد در سال 1983 به 50 شرکت کاهش يافت و امروز اکثر رسانه هاي ما در کنترل فقط 5 شرکت هستند و اين نگراني عدم تنوع تبديل به يک کابوس شده است. آقاي بلتن آماري به دست مي دهد که شنيدني است: * کمتر از 20 درصد مطبوعات مستقل از شرکتهاي بزرگ انتشاراتي هستند و صاحبان محلي دارند. * در ده سال گذشته، ده نفر-شرکت از صاحبان ايستگاه‌هاي تلويزيوني تعداد ايستگاه‌هاي خودرا سه برابر کرده اند. * و حدود يک سوم جمعيت امروز به ايستگاههاي راديويي گوش مي دهند که فقط يک صاحب دارند. نويسنده مي افزايد: زماني که غول‌هاي رسانه اي صداهاي مستقل را مي بلعند اتفاق‌هاي بدي مي افتد از جمله اين که: کيفيبت کار پايين مي آيد، خبرهاي محلي و گزارش‌هاي تحقيقي جاي خود را از دست مي دهند، نظرات مختلف مطرح نمي‌شوند، خدمات اجتماعي جايگاه خود را از دست مي دهد و تعدادي از مشاغل از بين مي رود و همه اين صدمات بخاطر کسب سود بالا انجام مي شود. فرانک بلتن می افزاید: من از سال 1988 تاکنون عليه ادغام رسانه‌ها و از دست رفتن مطبوعات آزاد صحبت کرده‌ام و طنز تلخ اين است که خانواده من اينک مجبور شده‌اند براي حفظ نشريه محلي و مستقل سياتل تايمز که 108 سال سابقه انتشاراتي دارد مبارزه کنند زيرا شريک عملياتي ما يعني يک شرکت نيويورکي ادغامگر به نام هرست، قصد دارد مالکيت سياتل تايمز را نيز به دست آورد.